Alle inzendingen over barricade

Heb mijn jas aangetrokken mijn broek niet vergeten heb mijn schoenen weggegooid op de boulevard bermen uitgerukt kinderkopjes op een hoop gesmeten ben op de barricade geklommen heb geschreeuwd moeder ik heb het koud.…

de weg naar de toekomst is onbegaanbaar grote woorden barricaderen de blik vooruit een stap voorwaarts verzandt in frustratie het verleden biedt een uitweg herinneringen vormen vluchtroutes achterom kijken doet de therapeut gnuiven het heden staart zich blind doelloos hou ik me bezig met braille verzet de bakens verdwijn spoorloos in…

Gooi geen barricade voor je deur maar zet hem juist wijd open want alleen als hij niet gesloten is kun je vrij naar binnen en naar buiten lopen Gooi geen waas voor al je ramen verduister het niet met donkere gordijnen want wanneer het licht niet naar binnen kan kan het ook in jou niet stralend schijnen...…

Steeds stond hij onverzettelijk en dwars voor Viruswaanzin op de barricaden. Geen Malieveldprotest heeft hij gemist. Nu ligt hij door corona in zijn kist.…

Voor de rusteloze Nederlandnomade Of voor als je niet wilt zeggen waar je woont Wordt binnenkort veel belbegrip getoond 085 heet die barricade Voor het richtingloze volk dat wordt gezocht Want zij hebben Dan Brown nog niet gekocht…

de buitenwereld werend spande je prikkeldraad ter voorkoming dat ze jou ook maar konden raken uiteindelijk roep je gewond hangend in je eigen barricade om de hulp van diegene van wie je eerder niets moest hebben…

Ook al wacht ik allang niet meer op een wonder en kan ik de telefoon horen rinkelen zonder maar aan je te denken, toch blijven geheimzinnige barricaden opdoemen uit het niets zodra mijn geest tracht door te dringen tot de nachtzijde van je bestaan.…

onweerstaanbaar zijn mijn helden Gallisch zijn zij door en door ze gaan de barricaden op verpletteren die rare jongens Asterix, genie in plannen maken Obelix, zijn trouwste vriend vijftig jaar geleden viel hij in de toverketel van kracht. op hun verjaardag veroveren zij Lutetia. Bij Toetatis!…

Kom mijn Lief ga op de barricaden neem het zwaard op en bevecht, al die donkere demonen, het goede overwint het slecht. Kom mijn Lief we zullen strijden, overwinnen wat jou zorgen baart, tot het goed jou zal omringen, tot jouw onrust is bedaard.…

Dag Jan, dag rode barricadenman Dag Uyliaan, wat was je toch bevlogen Dag Domela, wat was je veelbewogen Dag bressenspringer, wat had je veel elan! Gegroet, o laatste van de socialisten Nu moet je in je eentje redetwisten…

Ze bouwden een barricade een brak bouwseltje zonder naam. Niets om over te vallen even zwaaien soms met een theedoek-vlag. De jaren gingen tellen uit het donker rezen barrages iconen van vijandigheid. Op bittere grond beland achter zwaktes verschanst in onthechting thuisgeraakt. Zou het kunnen?…

De oogleden nog dichter dan voorheen om de dodelijke spraakwaterval te ontwijken, heel de wereld is kozak en het paard sterft in het weke ijzererts een opgeworpen barricade herbergt slechts nog stedelijke lijken die in ’t laatste moment nog zwaaiden met de rode stip en banzai schreeuwden tegen de opperste vijand – het wassende water wat…

Samen toen met Breytenbach op barricade met woorden werd gestreden tegen een zo vilein bewind Vervolgens ver- filmd, leerde de rest van de wereld wat wreedheid is als vanwege slechts een diep-donkere huid 'n beperkt aantal blanken zich ergert zich stoort aan opkomst van gerechtigheid voor gekleurden vanaf de jaren '90 van de vorige eeuw…

jouw boek is gesloten, wordt er naar woorden gezocht om te verhalen over wat voor mooie ziel je was jouw bevlogenheid maakte je strijdvaardig van klein mannetje die voor zijn zieke moeder zorgde tot en met de werkzaamheden bij de NVSH & COC waarmee je kleur bekende confrontatie ging je niet uit de weg, en zo stond je voor wie je was op de barricaden…

Doe niet een ander aan Wat ge zelf niet wilt ondervinden Doch ga op de barricade staan Naast ketters en doopsgezinden Gelijkheid van recht en spreken Is een aardse verworvenheid Beter tot elkaar te preken Dan ten onder gaan in burgerstrijd Wees oprecht en zonder wroeging Omarm uw naaste en haar buur Gedenk hoe ’t historisch toeging…

`k Ga op de barricaden, ik schop ze in hun kruis. Misschien wordt er een wakker, en krijgt de boodschap thuis.…

noodzakelijke rust maar anderzijds is er dat onderhuids verlangen waardoor de zekerheid verlamt in schijn want er moet toch zoveel meer zijn dan dit armzalig alles wat er nu is het wees maar tevreden met uw lot roept irritatie op vanwege afgesloten deuren want er is de wens naar schitterende vergezichten die bevochten moeten worden op de barricaden…

, de klassenstrijd, het belang van barricaden, op weg naar hun theekransjes in het land allang en breed vergeten. Hoewel ik het niet goed kan geloven, zie ik hoe ondanks de crisis van formaat en de schreeuw om sociale rechtvaardigheid de kaarsjes van menig syndicaat langzaam uitdoven...…

Was er dan toch nog weg tussen de bakens zwart van barricaden waarlangs een voet nog ongestoord kon verder gaan? Het einde leek zo einder-loos bevroren en verloren vol ondergraven bloemen met neergeslagen koppen.…

1965 Er was er eens een heksje klein Die madeliefjes plukte Ze maakte daar een bosje van Wat haar heel aardig lukte 1985 Er was er eens een jonge heks Die sprong op barricaden Ze maakte hier en daar wat los Met spreuken en met daden 1989 Er was een heks die werken ging Als altijd heel zelfstandig In overleven op…

de ontnuchterende morgen kan ontcijferen, verbaal dan wel naast een verwijderd beeld op de hemelse camera, te vrezen in een kritisch diafragma, met precisie, zonder zekerheid kan worden uitgewist en dat ik als eerste, in deze arbitrage uiteindelijk, zal worden uitgewezen waar we ook gaan, we slepen hemel en aarde over elke barricade…

van treintoeristen in de Zoo verstild blijmoedige blik in de glansogen in een flits mijn bewustzijn rakend waar zul je morgen zijn in het kille Hyde Park in Engelands Big City of prefereer je de behaaglijkheid van Barcelona’s brede Ramblas of Gaudí’s Sagrada Familia de gevoelswereld overstijgt de aardsheid van nuchterheidwetten ruimt barricaden…

geen grenzen doorbroken geen armen rijk gemaakt voor alles wat ik niet gedaan heb betuig ik spijt het spijt me en daar ga je altijd weer die zin geen land verdedigd of hulp geboden bij overstroming nog geen steentje bijgedragen het spijt me en daar ga je altijd weer die zin voor alles wat ik niet gedaan heb dat ik nooit bovenop een barricade…

dreadlocks in mijn hersenen en als ik ze wil ontrafelen knoopt hij de metaforen met een stevige zeemansslag vast zijn ringvinger wijst naar gisteren hij verzwijgt het graf en ik het weten van met lange poten vlekt hij een giraf over een rotte wond ik raap de vallende bladeren en kijk met argusogen hoe hij honderd poppetjes tekent op de barricade…

dreadlocks in mijn hersenen en als ik ze wil ontrafelen knoopt hij de metaforen met een stevige zeemansslag vast zijn ringvinger wijst naar gisteren hij verzwijgt het graf en ik het weten van met lange poten vlekt hij een giraf over een rotte wond ik raap de vallende bladeren en kijk met argusogen hoe hij honderd poppetjes tekent op de barricade…

In mijn geest staan vrouwen op: beheerst, sterk en stevig bestaan wij op de barricade! Geen enkel ideaal ging verloren, voor in nieuwe samenlevingsvormen. Er zouden andere normen komen; ja, na vele pijnlijke stormen. Bomen bleven staan, alles wat zich voltrok had één enkel doel namelijk rok tot rol doen veranderen.…

Aan de zoom van bos en akkerrand, ongelijkheid rug aan rug op de mentale barricaden gestreden in de vele zinnen van een enkele oogopslag, uiteindelijk met lege handen de dotters tellen aan de waterkant, waar dove netels, uniek in hun soort, zich naar nieuwe wet en zin vertalen en zittend op de blaren zijn achterhaald, ergens tussen de…

Een Germaans bosrijk Van negen dagreizen lang Hield het griendland door zijn omvang Voor pottekijkers buiten bereik En tegen de zuidflank vormden de Ardennen Een barricade van borstwerende bergen Waar faunen huisden rond vennen En woudnimfen en dwergen Geworteld op wierden en terpen Die ze als bevers bleven opwerpen Legden hun waterwerken…

iedereen is toch veel meer mondiger zeker een volks-vertegenwoordiger En met Wilders bekende pijnlijke lach dient hij volk, vaderland en de vlag want wat van 'zijn' God moet en mag daarmee komt hij graag voor de dag De oranjes verkleuren tot rood regeren al niet tot aan hun dood nu komt het aan op Konings daden maar gaan zeker niet op de barricaden…