Netgedichten

netgedicht (nr. 33.642):

tegenstrijdig

de buitenwereld werend
spande je prikkeldraad
ter voorkoming dat ze
jou ook maar konden raken

uiteindelijk roep je
gewond hangend
in je eigen barricade
om de hulp van diegene
van wie je eerder
niets moest hebben

Schrijver: Martien Montanus, 5 juli 2010

mamamolo

xs4all.nl

Geplaatst in de categorie: individu

emoties

welzijn

hulp

3.7 met 13 stemmen

320

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Hilly Nicolay, 15 jaar geleden

Soms denkt een mens, dat hij alles alleen kan.
Om erachter te komen dat het toch niet gaat.
Mooi neergezet martien.

pelgrim, 15 jaar geleden

het staat ons vrij, er net zolang over te doen, net zoveel te ervaren als wij maar willen, vanuit onze vrije wil, kan en zal je onvoorwaardelijk je hand blijven reiken? Mooi gedicht, dit stukje bijna verbitterend schrijven....

Irmlinda de Vries, 15 jaar geleden

Schrijnend toch, om dit mee te maken... Treffend geschreven!

gerardo, 15 jaar geleden

de kwetsbaarheid van de gewenste onaanraakbaarheid..

christien van den burg, 15 jaar geleden

de mens eigen om van gedachten te veranderen

lijda , 15 jaar geleden

het raken kan hard aankomen, en hulp komt meestal van wie je het niet verwachten zou, treffend gevonden.

ingridvoerman, 15 jaar geleden

een gedicht om niet gauw te vergeten,heel goed over nagedacht,mooi !

Geef je reactie op deze inzending: