Alle inzendingen over beekjes

Beekjes, bladeren herfstwandeling in het bos genietend kijken…

Ik ben een druppel op weg naar de oceaan, langs bochtige beekjes vervolg ik mijn bestaan vloei langs rivieren vervolg mijn weg eindpunt van het leven waar verdamping mij doet overstijgen word ik gevangen in een wolk overzie de beekjes, rivieren tot oceanen in hunkering van mijn aardse leven…

Het is dood Zwart als de nacht Verschrompelt ineen als een karkas van een dier Het was zo mooi Levendig als beekjes bomen en kinderen maar plotsklaps... Dood.…

dwars door boerenland de zacht stromende beekjes de aarden wallen lijnvormig landschap dijkjes begroeid met bomen geborgen dieren wapperende was knotwilgen en klaphekken een lang verlangen…

jij ontvouwt in een schitterend perspectief de meest mooie landschappen uit elk natuurgebied kleurt met seizoengebonden kwast de subtielste momenten van het op de akkers staand rijpend gewas glooit bos en weiderand als gegoten langs de speels meanderende en fris kabbelende beek draagt de kleur van water door het land uitmondend…

Jij zult de stromende beekjes en de bloeiende heides nooit zien fluisterde met een glinstering de doem toen de zon die ochtend jong opkwam drukte ik één voor één mijn bladeren tegen mijn hart aan als een eenzame nachtbloem…

Volg de hoge golven van het glooiend landschap gaandeweg de grote levenstrek hoe lieflijk fluisteren beekjes woorden die je graag wilt horen soms grotendeels vergeten zijn omhels me kus me bemin me heb me lief mijn lief…

Toch heerst aan goede beekjes een gebrek. De mens moet massa’s goede beekjes maken; dat brengt dan mee een positief effect op Werk en Staat en Aanverwante Zaken. Conclusio: Stilstand leidt achteruitgang in, o ja. Het is als omgang met een voze deerne wier wellust u verlamt en die daarna uw levenssap uitzuigt voor eigen nering.…

Je bent een schaduwvriend geworden vooral in de zomer wanneer de bomen vol bladeren langs de beekjes staan de vlinders die verraden je aanwezigheid ik kijk op en zie ze dwarrelen dwars door je heen maar als de zon achter de wolken verdwijnt besef ik te laat dat je in het duister alleen bent weggekwijnd.…

daar ligt het meer dat snelle beekjes stilt en spiegelglad de maan weerkaatst waar ik altijd naar de sterren kijk hun afstand overbrug met een diepe zucht een dialoog in vast geloof dat twinkelingen raken aan de oer herinnering zij verhalen de verbondenheid van energie die tijd en massa begeleidt heb het alleen zijn achter…

Waar verblijft mijn hart nu toch wanneer telkens mijmeringen die als gevallen appels me verstrooien en de regen ze wil rapen tussen de stromen die als kleine beekjes de gaard veranderden in dromen die ik niet wil kennen ik hou me vast aan de lijzijde van ‘t gebed en laat de wind rusten tegen mijn zij en sluit mijn ogen totdat ik…

stamelend jong was ik ver voor het verdriet dat groen als gras uit het niets bijna om de hoek kwam kijken abrupt en rijkelijk welden argeloze tranen op om beekjes te vormen die meanderend over de gladde weg van mijn gezicht stroomden troostend bijna kusten zij mijn rode bitterzoete lippen mijn mond kende de smaak van zout…

je woorden stromen als lieflijke beekjes bloemen begroetend langs zonnekant ingetogen bij eb vloeiend terugglijdend van het zacht glooiend strand striemend tegen rotsen met storm in je stem bulderend breken de golven ongetemd ik hoor je wel laat het water ongestoord stromen wacht op het spatten van jouw kleurige bel…

Klauteren over de heuvels Klimmend uit het dal Langs grillige beekjes Luisterend naar de waterval Boomkolossen in de bergen Mijlen ver verspreid Boomstammen die vele mossen herbergen Herten zien met al hun edelheid Wolken zullen je tegemoet komen Een alpenhut nabij Even in het uitzicht dromen Een Tiroler biertje maakt de klimmer blij…

mag ik ervan dromen om eens stroomopwaarts te komen ooit de bron te bereiken die mijn leven zal verrijken ik meander mijn bestaan tussen kribben en kades laat me gaan in razende wielen en rust in de waarden wil weer wellen tot beekjes frank en vrij dansen in geulen heulen met zon en de wind watervallend spelen als zorgeloos kind…

Nederland achter ons 'het gaat góed' verlaten de zon tegemoet, de palmen de ruimte, de beekjes en zoveel tinten groen wie blijft krijgt gelijk: nooit komt zij weerom mijn landje, gevangen in Kamer en straat, verlaten voor beter en/en niet, of/óf een kwestie van keuze dan geldt wereldwijd verre van Nederlands: loin des yeux, loin du…

Opgelost in extase schilder ik je een panorama Bergen, beekjes, bomen en blijf hopen op stormen die uitgestrekte vlakten strelen Indringend en geheel geef ik mezelf als toverwolk cadeau…

Zij weet hoe de nacht in het duister ademt door heengaan van heimwee kust zij de zee alles dat verloren lijkt is niet langer zeewaardig neemt het vulkanisch landschap in haar dodendans mee voel hoe de wolf huilt in het duisterbiotoop in dierlijke commercie van het landenconflict bemerk hoe tranen zich banen in beekjes terwijl het…

Waar de beekjes helder stromen langs de bloemen die ik ken, is daar waar ik het liefste ben in de schaduw van de bomen. Oeverloos kan ik hier toeven en de smaak van liefde proeven, diep en vol en zorgeloos. En de warmte mij gegeven, doet mijn geest en lichaam leven, in jouw liefde, eindeloos…

we zijn er weer en hoewel ze zich eerst in nevels verstoppen vertonen ze zich na enkele uren bergen van ongepolijste helderheid de stappers aangetrokken ondervinden we geloften van wolken, zon en wind murmelende beekjes, fladderende vlinders onopgesmukte beelden omringen ons de onophoudelijke stil fluisterende schoonheid schenkt ons zuivere…

mijn duurzaamheid ervaring Alles wordt geheel veranderd door de tijd Een ook mij bedreigende verjaring Ik zie het zuchten van de grote aarde En bloemen buigen door de zonnestralen Ook hoe een continent gewoon verjaarde Alsof de eeuwen waren als kwartalen Bomen haastigen zich naar verheven hoogten Bergen heffen zich heel statig boven zee Beekjes…

Kuieren langs kronkelende beekjes, gedachten door het klotsende water meegenomen. Vakantie en herfst in volle pracht, om dan terug te komen in het ritme van de hedendaagse tijd.…

heb je zien ontspringen tot een koude bergstroom met af en toe een waterval dartelde in beekjes langs de zomerkanten van het bloeiend land je verzamelde de mooiste dingen in het stroomgebied van jouw herinnering het meanderen is verdwenen keerringen verschenen kanaliseerden brute kracht langzaam stroom je breeduit in verzadigd…

Mag het zachter Heel klein Nietig zijn Als een muisje Kleine tripels door het veld Terwijl de vos zijn streken telt Mag het zachter Heel klein Nietig zijn Als een reus Groot dik stappend ploegend, zuigend Kuilen trappend vuisten bol gekneld Mag 't zachter Heel klein Nietig zijn Als in liefde Stroompjes beekjes Kleurtjes…

donker afgesteld want somberheid was troef maar uit de bak trekken toch al snel hoge tonen aan een speelse bel een dwarse streek over slaperige snaren brengt het pril geluid niet tot bedaren zij lijken nog ontstemd maar als de zon gaat schijnen zullen dissonanten zo verdwijnen dan gaat het lentelied echt bruisen laten violen koude beekjes…

Ik houd jou omhoog zoals mijn ribben mijn hart omhoog houden dan kunnen wij vliegen naar het nog niet ontdekte over bergen, beekjes en bomen wij zullen landen op een boom die ons dan omhoog houdt en een tak zal mijn lichaam doorwonden ik zal de engelen horen zingen en ik zal dood zijn zoals jij al bent samen zullen wij op een pegasus…

in de schemering waar winden snijden oppervlaktes doortast door waterschaatsers omringen ze een gevallen vaal blauw gewaad geknield voor de hoogdagen der ongewissen stromen rivieren langs mauve beekjes door, waar berken staan met eekhoorntjesbrood al op de knieën gedwongen in het vaal gele zonlicht dat moerassig in het…

Mijn blik dwaalt mee met het stille lied, dobberend op het waterblad langs slingerende beekjes, kronkelende rivieren naar zee en oceaan. Zo werd ik, als kleine levensdruppel, deel van dat ene grote universele verhaal. Mijn blik dwaalt niet meer...…

doek waarop ik mijn gevoelens in landschappen ontwerp Velden van groen hebben een betekenis Rozen staan voor liefde en zorgzaamheid Die soms uit de zon worden gehouden door hekken die in het veld staan Seizoenen zijn de tijden die bepalen wat sterft en blijft Terwijl de zon juist het gevoel geeft van eeuwigheid Rustig en kalm zijn de beekjes…

Ik was daar op Golgotha, daar bij het kruis waar het bloed van die visser met op zijn hoofd een krans van doornen, beekjes in het warme zand deed stromen en nu december mijmert spreekt de kerst mij nog slechts van verdriet het vuur uit luchten die het zwart verstuurden naar hen die smaalden waar pijnen werden gesmoord in kelen van een dorstig…