Alle inzendingen over beetje zichzelf

Ze heeft genoeg aan zichzelf. Nu noch roept de dag in het alleen maar ouder worden. Bladstil, gewichtloos is het haar wereld die vervaagt...…

Er zijn veel mensen die zichzelf laten kraken roem, geld, macht doet ze zichzelf kwijt raken en geloof me – zij verdienen medelijden ze vallen hoe mooi het soms ook lijkt in hun 'niemand zijn' niet te benijden…

Sprekend de moeder wat lijkt zij/hij op z’n vader op z’n opa, oma, tante, oom, neef, nicht uiterlijk vertoon allemaal bij de geboorte, het nieuwe leven van een baby, mensenkind; meisje/jongen het is de toon die de muziek maakt afwachten dus, zijn/haar smaak gun het kind z’n eige z’n eigen unieke ik sprekend zichzelf!…

De kosmische reeks van het leven Terug te vinden in de kleinste zaken Komt zonder zes niet bij de zeven Kent zonder tong geen smaken Waarachtig onzichtbaar voor het oog Bevat einde noch begin Gelijk een ongrijpbare regenboog Is de weerkaatsing des levens er middenin...…

Niemand is zichzelf, mensen lekken nu eenmaal -- in elkaars leven.…

Een glimlach een grapje een beetje een stukje Woordjes lief een kusje een knuffel stukje bij beetje Dichterbij nog even een beetje zo dichtbij Een stukje een beetje stukje bij beetje verloren…

Ben een beetje alles Van alles een beetje niets Houd wel van wat sporten Of een beetje op de fiets Ben een beetje zanger Dicht er een beetje bij Voel me graag verbonden Ben het liefst een beetje vrij Nog steeds die Mister Pfeiffer Mag er wat fitheid bij?…

Heel klein beetje. Zal jij ooit te weten komen wat een klein beetje magie met ons zou kunnen doen? Maar een heel klein beetje kan zoveel verschil maken. Ooit hoop ik dat jij te weten komt wat een heel klein beetje magie met ons had kunnen doen.…

Ze was in Cannes de grote favoriet En sleepte met haar song ons land erdoor Een foto van een molen als decor Een ongecompliceerd en vrolijk lied Het wilde levenstempo anno nu Mag soms ook best ‘een beetje’ zijn (wat u?)…

Als je vrijheid nou gewoon kon plukken, dan zou wereldvrede echt gaan lukken, want je pakte een ladder en plukte er een beetje vrijheid bij. Als je vrijheid nou gewoon op kon graven, door gewoon een schepje bij je te dragen, en dan schepte je gewoon een beetje vrijheid op.…

Zijn zij zichzelf kwijt? Of is dit het gevoel van verslagen zijn. Het laatste restje van Gods licht. Hoop, Geloof, Liefdesvuur. Dan treft het noodlot henzelf. Een kogel, het mes, genadeloos uur. Worden zij opgevangen in Gods aanwezigheid. Mogen zij rusten, zichzelf bezien, zichzelf vinden.…

Badend in louter licht en water speelt een kind aan de rand van het strand met 'n zuchtje wind en nooit wordt het later...…

Wie kent nog zichzelf?…

me uit en zie niets, als een staarreflectie Ik kijk in de ruimte en zie niets, een zwartgat weerkaatsing Ik kijk naar de mensen en zie niets, holografisch Ik kijk in mijzelf en zie niets, de naïeve geest Ik laat mijn kijk gaan en zie niets Ik kijk nogmaals en er weerspiegelt iets Ik open mijn schuchtere zelf Ik lach, een wereld opent zichzelf…

huid en van haar, daar nog alles tussenin, de erfenis van de mij nog onbekende Goden uit een terracotta oerinstinct, laat zich voorspelbaarheid verraden gekroond een eindeloze stoet der doden, als kroontjespen gedoopt in zwarte inkt, het avondrood de horizon verminkt, waarachter uitgebluste as dempt de egoloze put, verdrinkt het kalf zichzelf…

Wie de rust zoekt in zichzelf Kijkt niet naar anderen Die zijn immers rusteloos Wie de rust zoekt in zichzelf Kijkt naar binnen ipv naar buiten Wat je van binnen voelt zie je niet altijd aan de buitenkant Wie de rust zoekt in zichzelf Droomt over morgen, maar beleeft het vandaag Wie de rust zoekt in zichzelf Snapt niet wrom anderen…

De mens, De toerist Van nu, Verlangt Ernaar om Te verdwalen In deze Tijd van GPS en TomTom Lees ik In de Krant van Vandaag Hoeveel Mensen er Vandaag de dag In zichzelf Verdwaald zijn En letterlijk uitgeteld Wordt vreemd genoeg Niet vermeld Inspiratie: Weekendbijlage TROUW, zaterdag 14 juli 2012…

Ingevallen Haar wangen Mumm'lend Haar spraak Zat ze in Zichzelf gevangen Nadat ze bezoek Van Alzheimer Had ontvangen…

Hij zoekt naar zijn ziel en vindt daar dan ook zichzelf vol met energie.…

Te zijn geroepen door dit kind -al spreekt het niet, al lijkt het in- trovert slechts voor zichzelf te leven- drijft mij sindsdien ontketend voort. Uit: "O, die wijze koeien", Chris de Valk Uitgeverij Abraxas/Zuider-Amstel…

Wat bevalt het me toch goed, te slapen op het zachte kussen van mijn geweten, ja, ja. Mijn laken is nooit tekort, nee, nee. En mijn goedheid voelt, als een warme deken. De nachten nooit te donker, De dagen nooit te lang. Het is toch wel bijzonder, als je zo rustig leven kan. Heb ik nu teveel opgeschept? Was mijn lepel te vol? Ja,…

The show must go on Een voor mij tranen trekkend artikel in het AD van zaterdag 13 april 2024 over Tineke Schouten  Over 'HOE DOOD EN DAN DAARNAMAALS' het thema waar ik onder pseudoniem over schrijf Schoutens man was er tussenuit gepuft net toen Tineke 't puffertje ging halen Hij ging zoals de meesten gaan alleen, op laatste kracht…

Om haar gedachten af te lijden van de pijn, gaat ze schrijven, voor zichzelf of voor een ander, da's toch hartstikke fijn? Als ze op die manier haar gemoed kan luchten, dus een beetje van de realiteit weg kan vluchten, is 't toch gewoon prettig, nee, ze is niet gek, ze valt alleen niemand lastig, behalve jij, die dit leest.…

een beetje lachen is niet eenvoudig een beetje wenen ook niet een beetje leven of een beetje dood een beetje blij een beetje vrij de beetjes zitten vanbinnen aan de buitenkant zijn ze moeilijk te verzinnen…

Wie alleen z'n eigen 'gevolg' volgt die zoekt, vindt geen oorzaak meer!…

hij applaudisseert aangezien hij het in werkelijkheid niet kan hij vindt haar soms een beetje raar zoals vanavond laat dan danst ze uit het oude in het nieuwe jaar!…

Ik plant mijn exen in de tuin ze mogen daar opnieuw ontluiken tussen beproevingen en puin tot teelgewassen of tot struiken en af en toe komt op hun kruin een bloem tot bloei, of hopen buiken zichzelf een beetje op tot duin waarop ik staan ga om te ruiken want hoe de wind ook keert of draait het geurt hier steeds naar oud verleden waarvan…

Ze zijn nog een beetje groen, maar ook al geel en bruin, klaar om afscheid te nemen. De weemoed speelt door de nerven die scherper in beeld zullen komen. Mijn hart durft nog niet echt, maar zal ook moeten leren de vreemdheid te verdragen. Wie kent al de mensen, wie kent zichzelf? We leven omgeven door een groot mysterie.…

Vele mensen denken nog steeds teveel aan zichzelf en zijn niet veranderd. Een beetje meer liefde en respect, dat zou wel op zijn plaats geweest zijn in het bijzondere leven van de coronacrisis…

voor zichzelf Ze weet hoe de wereld in elkaar steekt, zeker de Hollandse!…