Alle inzendingen over beider

Wij dachten en wij schreven verzonnen samen over liefde hartstocht met passie die nooit zou zijn Toch ben jij hier Niet aanwezig in fysieke zin, maar wel in de spiegel beider levens daar echt geen Muur te hoog reikt China, 2001…

waarom liefhebben beperken tot verjaardagen waarom niet verdagsecondes, verweekminuten en vermaanduren ook want nakende zijn ons beider vereeuwweken…

De lieve woorden pijlers de zoete zinnen stalen balken Hij leek -na jaren- ermee klaar maar de brug stond op begeven Het bleek de roest van zijn zwalken tussen het vrouwvolk dat wenkte en lonkte met 'een beter leven' ...op beider oevers beider wallen.…

Zoete geheugenzweem Vol nachtelijke merelzang, Frisse lentegeuren - Hooglied ontwakend In twee lichamen Van beider kunne.…

Ik betong u beider mijn mooiste lied. Zoete verleiders, knipogend bloot. Gewillig gespreid het wellustig rood.…

al zou je willen, lief, de liefde is toch niet te dwingen de warme deken trok je met gemak over ons hoofd maar met de barst in beider ego's hoe spijtig de ontdekking werd juist ons falen weer ontbloot…

Het is mijn huid die ik niet wil verkopen Ik lijk dan wel verlopen door jaargetij aangetast Maar voor geliefden ben ik zoete herinnering: toen romantiek hun beider naam of initialen in m'n dikke huid heeft gekrast.…

Richard Groenendijk laat met zijn ome-man-show je zien, horen en voelen met een ingehouden traan en een uitbundige lach dat het gras aan beider kanten der dijk even groen is!…

Geen traan rest ons, om nu nog te verspillen; In deze ene nacht, geleefd voor een eeuwigheid; De wind die zacht en speels, ons beider hoofden streelt; En de aarde, de maan en tijd, staan voor ons heel even stil.…

Omdat onlangs mijn allerliefste vrouw Mij net als ieder jaar weer had verweten Dat ik ons beider trouwdag had vergeten Vroeg ik aan haar als akte van berouw: “Wat wil je van mij hebben, lieve schat: Een gouden ketting of een zak patat?”…

Toen was ik eindelijk vrij om te gaan en te staan waar ik naar toe wilde maar nog steeds voelde ik een warme verbondenheid denk er aan terug in alle bescheidenheid toch was er vrijheid en blijheid in haar en mijn tijd, beider tijd.…

dat ze slingert en eindeloos lang doet de één glimlachen het maakt de ander bang schaduw glipt door beider handen haar omarmen heeft geen zin stilzwijgend vervolgen zij hun reis van het einde naar het begin…

Een rugzak en een schoen zijn er gevonden, Ook beider DNA en een stuk bot. Er is nu zekerheid omtrent hun lot, Maar vragen blijven en ook open wonden. Lisanne en haar reisgenote Kris… Mijn God, wat ging in Panama veel mis.…

Hij staat met beide poten in de klei Het slaaptekort uit beider oog te wrijven De tirannie der pubers te verdrijven En denkt: die staking komt steeds dichterbij Ook in het onderwijs heerst hollanditis Meer specifiek: 'docentenmeningitis'...…

in ons samen tot beider zelf nog voordat inkeer smaakloos intrad geacht te zijn, niet anders dan wij werden vorkmatig, straminaal, ieder…

Elke zondagavond Bespeel ik homo-vriend Potje biljart Vreselijk hard Hij weet, ik ben niet zo Toch wil hij winnen Wil mijn hetero Zijn garen spinnen Achtergrond, Spaans gekweel Flamengo ons beider deel Hij is echt een wereldman Jammer dat ie met mij niets kan.…

Wenkende zijn vrouw die hij een kort zinnetje toevertrouwt zodat tranen in beider ogen opkomen gevolgd door zijn diepe zucht. De sikkel doorklieft het stoffelijke van de geest.…

De tranen van het verleden weerspiegelden ons beider verdriet. Je stem in mijn hart omhoog gevlogen, in hoger sferen meegenomen.…

waar de hand van een mens beider oevers met hout verbindt ontwaart men ook sierlijke snaren die tezamen als verheffend instrument door waarneembare trillingen hoge bomen aan de overzijde bemint en iedereen in het stromend water zelfs de eeuwige beweging herkent…

Hij neemt me In zijn armen Niet liefdevol Maar stevig Kraakt me Verbijsterd In de lengte Beneemt me Kortstondig de adem Stokt mijn ribben Bonkt mijn hart Zodat ik Als ik buiten Ga Niet gebroken ben Maar rechtop Loop Met mijn hoofd In de wolken De afspraak Voor volgende week In ons beider agenda.…

Vergeet niet dat onze blikken En onze paden kruisen Om nooit meer af te dwalen Vergeet niet hoe sterk wij Elkaar toen vingen In de ban van beider baan Vergeet niet dat ik nooit Een andere zoete geur Zal ruiken als de jouwe En dat mijn slotwoord Mijn nachtkus Op jouw lippen Zal zijn……

Ik schep papier, hem geef ik alle eer: Plantin-Moretus drukt ons beider leven af.…

Hoe lang ze haar Al kende, werd haar Gevraagd - kennen is Het woord niet, Antwoordde ze, en Bevriend zijn we evenmin Toch is er wel een band Ontstaan, door de jaren heen, Herkennen we moeiteloos Elkaars diepere gedachten, En begrijpen we van beider levens Oorsprong, doel en zin…

Het was mei, en nacht, en zacht als onze fluisteringen viel de regen, werd in ons beider hart een nieuw gevoel geboren. Zo groot was het, zo overweldigend van toon, dat wij het tot de dood in onze harten moeten dragen.…

waar de hand van een mens beider oevers met hout verbindt ontwaart men ook sierlijke snaren die tezamen als verheffend instrument door waarneembare trillingen hoge bomen aan de overzijde bemint en iedereen in het stromend water zelfs de eeuwige beweging herkent (Waterdag 2011 Gedichtenroute…

Wat kan ik voor mij doen nu het verleden niet meer wordt ingezet met nieuw licht wij zijn niet dezelfde gebleven de deken waaronder wij sliepen heeft mij bloot geslagen want liefde kwam uitsluitend bedekt over jouw lichaam naar mij het zijn stille nachten en klein vanwege te vermoeide verliezen om ons beider te verwarmen laat staan van…

Snel gaan regen en wind voor eeuwig over ons beider namen. Ze vervagen. Ik wil je weer begraven onder bloemen eer niemand, niemand ons meer vindt.…

Konden we maar terug naar een tijd toen we nog verdwaalden in beider ogen en de kansen raapten, bevlogen geloftes naar onszelf in onschuld, daar daarin lag ook een overmogen, een hoop die niet gekruisigd werd in spijt stromen tranen nooit bedoeld om op te drogen, oprechtheid proeft geen verwijt maar toch pijnlijk wordt gevoeld…

als grauwe sluiers hingen buien in beider ogen getekend door het onvermogen een nieuwe lente af te dwingen de dingen zijn zoals ze zijn geworden wij namen horden maar niet meer het zeer ging overwegen om ons verlegen gloeit de vlam na in deze woordenregen op afstand is hij klein in herinnering een grote zegen…

Ze was de eerste vrouw, die me toevertrouwde, aan ons beider leven. Ik hield van mijn moeder. Als enig kind natuurlijk. Als oude man vandaag. Elke dag opnieuw. Ondanks vader. Dankzij haar voel ik nu, wie ik altijd al was. Wie ik zijn wil. Haar kind. Altijd ben.…