81 resultaten.
Je hoorde lief te hebben
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 519 woorden wachten
in een doolhof van
donker zinkende
gerechtigheid
het roesten
van je gelaat
tekent het zwerven
langs smalle kieren
en verbannen hoeken
je aders
beitelen al zo lang
de stilte in de morgen
en in je zwart-witte ogen
sterft de dichter
een verborgen dood
nu je leven
later wordt en
je alle woorden vergeet
stroomt…
pathos
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 110 wars
koude woorden
likken kippenvellen huid
exploderen aan de oppervlakte
spijkers slaan in je schedel
dring ik tot je door
geschoffeerde gevoelens
uitgeroeid met wortel en tak
gevilde spierenmassa
gestript van eiwit
traanbuizen cement gevuld
lood leggende waarheid
kaler dan de kaalste neet
enzovoorts
daar ben je
scalpel, hamer en beitel…
Werken aan je relatie
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 481 hou van me met
je hamer, verwen
me met de zaag
de schouwarts zegt:
‘t valt me mee
want je hart is
mooi gebroken
hou van me met
je drilboor, streel
me met ‘n schaaf
de schouwarts zegt:
ik zie een deuk in
‘t vertrouwen en
‘n krasje op je ziel
hou van me met
je beitel, bemin
me met je bijl
de schouwarts zegt:
de schade…
de muur
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 415 de weg kwijt
muren,
langs voor,opzij en achter
ze worden steeds hoger
takken met scherpe doornen
priemen erdoor
ze zijn heel talrijk
de doornen doen pijn
dus blijf ik er af
op de doornen
heb ik een dikke laag cement gelegd
het cement is opgedroogd
en verworden tot één brok beton
het beton moet gesloopt worden
maar ik heb geen beitel…
Ronding
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.874 Met een offer van bloemen
gerustgesteld de goden
van de zinnelijke lust
Semara, Ratih
Een beitel bikt
een vijl verheft zijn stem
Haar tong bevoelt het slijpsel
van haar eens zo scherpe tanden
proeft bloed, zout met zoet
in haar mond de geur van vuur
het beest van zes wordt bestreden
Zo kent zij angst
hoort zij bijna pijn
zes zwakheden…
Pastorale
gedicht
3.0 met 4 stemmen 8.812 noodweer
weerlicht
de noodklep open
het sluimerraam dicht
dromen dromen zich dood
dodekop tooit zich
in het zwarte zwerk
vlekken bleekmiddel
het skelet kraakt
een aangebrande wolk
een blaar een sudderlap
aan de slapen
druif van droefenis
de versteende vissen
beitel die uit de bedding
terwijl gier fluistert
blaas op de holle blik…
Ode aan Barbara Hepworth
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 91 Yves
met zekere hand bewerkt zij steen
rank het lijf, sterk, de spieren gespannen
haar beitel baant een weg naar
geen terug meer mogelijk
hout donker, hard, gesneden tot
oervrouw gevormde rondingen
transparant en zacht na dagen
schuren, schaven en polijsten
beeld met uitzicht op oneindig water
ogen starend naar de horizon
waar lucht…
Tussen het witte linnen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 125 ik was in de ban
van vorm en kleur
zij inviteerden mij
als hun penseel
mijn beitel bleek
te scherp en agressief
claimde teveel ruimte
in een brok graniet
bij het sierlijk
transparante van glas
was het de warmte die
ik niet onder controle had
ik wist altijd
al garen te spinnen
tussen het witte linnen
in mijn schildersatelier…
Toen zij zich ontplooide
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 227 in haar gelaat; zij is de schoonste van het
plein
krullen langs de slapen hangen fijn dansend
boven schouders naar achteren in wrong
gevlochten
bewegen van de aarde rond de zon laat leven
bries verlegen langs haar ogen zucht de
schaduw, zij niet alle aandacht wenst
destijds viel Sculptura bijna van haar voetstuk
toen hij met hamer en beitel…
Laatste pennestreek
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 151 al uw dichtwerk in gesteente'
Adieu, vaarwel, verweesde goegemeente
Woordenluisteraars en sterrenkijkers
Gedichtenzamelaars en 'zelf'verrijkers
Ik beitel al uw namen in gesteente'…
Alter ego
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 217 Ik kom eraan met al mijn messen en beitels.
In het heetst van de strijd zal ik mezelf tegenkomen
Weerspiegeld in de zwaarden van de tegenstanders.
Het vagevuur verlicht mijn pad.
Ik beklim langzaam de louteringsberg.
Hierboven is het koud en de schapen blaffen.
Wieldoppen rollen omlaag.
Mijn vijand wacht op me.…
In nevelen ?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 141 De dagen te beitelen in
contouren van de morgen
vloeit samen tot een droom,
tussen licht en duisternis
verborgen, te kiezen en te
wenen, het hoofd af te wenden
naar alles wat ik heb lief
gehad en mogelijk zelfs
meer om me te bevrijden.…
Bukowski
gedicht
3.0 met 12 stemmen 3.618 luidruchtiger
er hing die avond zoals dat heet
beslist iets in de lucht
B. ging aanvankelijk mee in de flow
verzorgde onopvallend zijn aandeel in de roes
maar toen de broeierigheid overkookte
en een onnoembare spleen
de poëten in (nog) hogere sferen bracht
zat B. reeds lang en breed op de wc-bril
aan een sigaret te lurken
in gedachten beitelend…
OCHTENDSPRAAK
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 269 Reine vreugdetranen aan de struiken
omsluiten schimmige koepelpaleizen,
die langzaam, zacht, wazig blauw ontluiken,
trillend ineenzakken, weer verrijzen,
hun wezen beeldend laten gebruiken
door beitels der menselijke zienswijzen.…
winter
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 132 hoe de winter zich etaleert
in het voorportaal waar alles
schreeuwt om warmte en schaatsen
als beitels worden gehanteerd om
het ijs van weerzien te kloven
vogels honen de rijp van takken
wijl hun beenderen als vloeibaar
leven zich voortbewegen met
vleugels door de tot ballast
geklonken zware luchten
niets is nog zeker, dagen schaduwen…
roos
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 38 hoe jij kleurde naar de zoen
die als een roos in de zomer
rijpt, de larf achterlatend en bevrijd
van het sculpturen schouwspel waar
hamer en beitel je de vorm gaven
om in de eeuwigheid te verdwijnen
doch reeds in elk stadium waar jou
latente verschijning zich verstrengelt
met de boezem die me voedde, is hartstocht
mijn legalisatie om je…
hoe dan
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 62 hoe kan ik je kloven uit steen
als de beitel slechts de
jaarringen kent die hij
deelt met de jaren
die in hem verloren zijn gegaan
ik zie nog steeds geen markant
gelaat of een geschaduwd silhouet
die in ruste het bloed stelpt
van de wonde die
in hem gespleten woont
zelfs de sokkel laat dezelfde
kloven zien die in mijn handen
de rivieren…
Mijn hand op je hart
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 1.838 op zwarte schouders
zwelt de stilte tot
een ongekende zwaarte
ik kus je houten lippen
en laat je koude handen
nog een keer rusten
in mijn ogen vol vragen
in bronnen van woorden
vind ik marmeren zinnen
die ik beitel in de aders
van je aardse graf
ik leg me neer
naast glazen vogels
en de geur van wierook
op het witte grint
waar…
Contouren,
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 340 Wie bij daglicht de
gordijnen van de
wereld sluit en de
kaars zal doven,
beleeft de toekomst
in een droom, een
vermetel gebaar om de
tijd te willen ophouden,
verwijzing naar vroeger
eeuwen, zo de mythe wil
geloven om in elkaars
armen en gedachten te
verstenen als lot, dat
geluk niet zal benijden,
vandaag te beitelen in
contouren…
Reiskost
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.161 Het is voor ons van belang
dat alles vervalt tot stof
terwijl ik bij de wadi´s zong
in fata morgana´s voor jou
bestond, geen droom of vreugde
zeker geen geluk of zaligheid
Ik beitel herinnering in jou uit
opdat je mij zult gedenken
regels die galmend versterven
en tevens ogen, die angstig
sluiten om dat kransje ijzer
van roestvrij staal…
In de velden van Vlaanderen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 590 In de velden van Vlaanderen groeit
vaker en vaker
het gerieflijk parkeren,
het witten, het beitelen,
harken en poetsen,
en het gras voor
de grasmaaierman.…
Uit het juiste hout
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 164 Ik heb mijn basten afgepeld,
verwondde vel over mijn benen,
hoe kwetsbaar ongekorven hout
in de jaarringen geteld door
botte bijl en beitel geschonden,
onbewerkte in ruwe staat, wat
terugslaat naar onbedekte schenen,
verwijst naar oude wonden.…
GOTIEK
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 248 De zondvloed van zijn tijd nog in gedachten
Houdt hij zijn schaalmodel vertederd vast
De held van ark en wateroverlast
Om wie de mensen ooit misprijzend lachten
Terwijl zijn zonen dieren binnenbrachten
Hanteerde hij nog driftig pek en kwast
Ik ben hier bij geschiedenis te gast
Hoor weer het beitelen van arbeidskrachten
De hemel in willend…
voorspoed in spijt
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 106 gedreven tot, zijn mijn naasten
de hilariteit voorbij gestreven en
haken tekens op het schors dat ons
allen heeft verwond, niets kan mij ontvlieden
want wat mij bindt is de zoete adem
van mijn eigen klucht
nu en straks, de leefregels terzijde gelegd
raak ik noch steen en beitel, herzie
ik de tekst van wat ik schrijven wil, geen poëzie…
Een tijdloze beleving?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 64 de dagen te beitelen op
de slijpsteen van de morgen
vloeien samen tot een droom,
in licht en duisternis
verborgen te kiezen en te
wenen, de blik te scherpen
naar alles wat ik heb lief
had en mogelijk zelfs nog
meer om me te bevrijden.…
Hoe zal ik onze kamer noemen ?
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 97 waar wind en getij
algenstromen streelt
en jij
met halfgesloten ogen
de zee verstilt
tot kleine golvenbogen,
en wij
in stamelende tederheid
letters prevelen,
handen kijkend glijden
en tijd onvergetelheid gaat beitelen.
Hoe zal ik onze kamer noemen?…
Buitengewone schoonheid
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 54 ik heb steen
laten bloeien
met hamer
beitel en zaag
mijn vingers
zien bloeden als
ik ze aan scherpe
kanten openhaal
maar wil in
tijd naar een
eeuwige lente
om haar schoonheid
tot in alle zomers
te verlengen
onze leefwereld
is in gelijke vormen
opgebouwd met
blauwdrukken
onder eenzelfde
atmosfeer en
uit dezelfde
grondstoffen…
Eeuwige schoonheid
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 31 ik heb steen
laten bloeien
met hamer
beitel en zaag
mijn vingers
zien bloeden als
ik ze aan scherpe
kanten openhaal
maar wil in
tijd naar een
eeuwige lente
om haar schoonheid
tot in alle zomers
te verlengen
onze leefwereld
is in gelijke vormen
opgebouwd met
blauwdrukken
onder eenzelfde
atmosfeer en
uit dezelfde
grondstoffen…
mijn vader
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.491 menselijk kader
een postuur
van ruimtelijke omvang
gevoed door
smakelijkheden
een zuivere inborst
gevormd door haast
verborgen verleden
gaven deze kleine man
met humor
en weinig woorden
een ongekende kracht:
de zachte macht
van ervarend voelen
in de stilte
van het ongezegde
soms ook afvragend
wat hij zou bedoelen
mijn beitel…
Keerkringen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 238 De dagen zijn van plaatstaal en ijzer
betonnen uren in hamer en beitel gehouwen
het bad vol tranen gerouwd in vergeten
gaat het niet, de mussen, kwikstaarten
de struisvogel en schapen de hand het eten
als duif zo schuchter in het believen
de paarden stalden we onder de maan in
het hek van herinnering straks en later
staande tegen de keerkringen…