Alle inzendingen over beitel

Penselen, beitels en zingende nachten geven luister aan de lof des Heren. Het sterke geloof waart bescheiden voort, blijft ondanks wet of geheim altijd vrij, heeft verschillende stemmen uit één woord: zachte stralen glijden ons steeds voorbij: een kristallen bol schittert ongestoord, heeft echter maling aan waarzeggerij!…

we spreken over de oude bus uit een vorig mistig leven in een door mij nog niet ontwarde lus zij keuvelt in die tijd met de stuurman voorin, de lijndienst is later opgeheven nu is ze in beitelen bedreven iets in haar beroert haar handen met ijzer brengt zij het doodse tot leven schept ruimte voor een ziel die langzaam uit het universum…

Een stuk steen dat zichzelf blijft, onvatbaar voor alles dat ik probeer eraan toe te dichten Het blijft gewoon wat het is terwijl het in mij vormgedachten vormt die ik met beitels uit mijzelf vrijhak Kijk! Kunst. Van mij. Zie je mij? Alleen ik doe dat zo Kijk, ik besta!…

Beitel het maar in je geheugen eenzaamheid een fata morgana in de woestijn alles om je heen vlucht weg. Een droom is het dat als een slordig hemd wordt uitgetrokken, daaronder zie je wat van het leven overblijft: een verkreukelde hersenschim die oplost......…

Beitel het maar in je geheugen: eenzaamheid een fata morgana in de woestijn alles om je heen vlucht weg. Een droom is het dat als een slordig hemd wordt uitgetrokken, daaronder zie je wat van het leven overblijft: een verkreukelde hersenschim die oplost......…

Eindelijk zingen hout en beitel hun wijs: een gaper voor de drogist wordt gemaakt. Het werk komt gereed: zware ruzie blaakt! De winkelier biedt veel te lage prijs. De woeste kunstenaar wordt weggejaagd door beambten, maar gebruikt toverkracht: alle burgers zijn met een eeuw slaap geplaagd.…

verdronken in spitsvondigheid wordt het evenwicht gewogen in het magerste onderscheid op de plek waar we zijn geboren, waar de geest en lijf zijn ingedaald die geen verdere keuzes overlaat tussen de geboorte en de dood het levenslicht te traag geneest als vaag geheel, waaruit de vormen zijn gehouwen, invulling gekozen met de scherpste beitel…

Sierlijk zwaaiende gereedschappen komen: fijzinnige beitels, soms een harde dolk, treffen tere twijgen, zijn alle een tolk voor arbeidsklank voorbij de boszomen. Spraak van wind rondom levend hout daalt neer in Het Witte Huis, omhelst keukengeuren, geeft samen met kookkunst eigen taal weer.…

Zuslief heeft haar droomhuis Een droom van achttien jaar Alleen moet er veel gebeuren En is het nog lang niet klaar Met de handen in het haar Belde ze over de spoedklus Ze zag het niet meer zitten En dan zijn we er “allemaal” dus Met messen en steekwapens Plamuurmessen en beitels Zijn wij zussen en zwagers Tot de aanval overgegaan…

Steen hebt U ons gegeven Rotsformaties door miljarden Jaren heen met Uw aarde Gelijk geschapen Al was het voor U niet meer Dan 1 dag van Uw schepping Tot deze vorm gestold Mooier dan mooi Schoner dan schoon Merken we dit pas Als wij mensen De steen van Uw natuur Gaan bewerken Om beitelend en Vijlend natuur om te Vormen tot…

dus kerf met je hoofd, snij met je hand, schop een stompe streep in het zand, beitel je beeld in de golven, spel je misdaad, je schuld en je boete op het geopende blad van de zon. richt je haat op de cirkels van meeuwen, selecteer alles en druk op delete. wiebel met je tenen op de rand van de wereld. plooi het toe : zo is het genoeg.…

De tijd heeft mijn bast afgepeld het verwonde vel over mijn geest, een lang verhaal in jaarringen verteld, kwetsbaarheid van onbehandeld hout door bijl en beitel menigmaal gefreesd, tot er niets te pellen overbleef, bewerkt uit ruwe staat, te lezen in de oude zonden, diep geworteld tot in de ruggegraat, in de laatste nerven wordt het koud…

Wie kan grijpt penseel en doek, grijpt hamer en beitel, grijpt de potentie van het woord. Vooruit! Vandaag nog aan het werk! Het universum wacht. Geef het zijn kleur, zijn vorm. Doordrenk het met zijn zin. --------------------------------------------- (1996)…

ons gevoel Was het niet meer dan Een dag of twee toen we In de haven van 't nieuwe land Aankwamen - hoog achter de contouren Van de stad doemde een woest Gebergte op, daar gingen we Na aankomst naar toe, We houwden een flink stuk steen Uit de rotswand en begonnen Het te bewerken - nadat we De grootste oneffenheden Met onze beitels…

Woorden heb ik er begraven Met blote handen, een heel verhaal Lange zinnen er heengebracht Vol sprankelende taal Hersenspinsels voorgedragen Aan de maan verlichte nacht Gedichten er naar toe gedragen En dromen daar bedacht Ook deze woorden gaan er heen Ik beitel stukjes datum alvast in een koude steen Op dit kerkhof van losse letters Komen…

ontsluieren nu, in een opstuwing van verlangen dat evenals de tussentijd waarin het meevalt zich aan laat spannen, zoveel in het richtsnoer vastgebeten dagen verzoend zijn met die ene nacht die veerkracht genereert om met haar tot in de zoldernok door te stoten toch niet haar aangezicht waarvan men de vorm naar modellenplicht mag beitelen…

'k Hanteer nu ook de beitel en de hamer, Met meerder krachten, en groter lust: Een lief mooi jongske in deugd en eer, Is alles wat ik op aarde begeer. Ik leg hem weer in 't wiegje en laat hem slapen. Wat ligt dat schaapje daar zuiver en zacht! Dat wij ons nooit aan schijngeluk vergapen!…

Ik wil me graag weer tot iets vrolijks snijden maar guts en beitel werden wapens in mijn hand. Mijn gereedschap valt niet te benijden; zelfverminking is de trant. Ik ben nu bezig hulp van buitenaf te zoeken. Van Foudraine lees ik `Wie is van hout?…

Op alles regenen zij hun koude spot In grimmige beweegloosheid verstard, Of door de beitel tot gebaar van haat En woeste wreedheid eeuwiglijk verstijfd, In houding die zij houden voor altijd.…

LOUW spaart geen schuier voor zijn buis Of water voor ’t gezicht; Zijn haar is altijd glad gekamd, Zijn schootsvel net en dicht; Zijn hamer, beitel, schaaf en zaag, Die hij met werken won, ’k Geloof dat hij ze in orde houdt — Ze blinken in de zon. De meeste klanten van zijn baas Zijn wat gesteld op LOUW!…

De timmermansknecht schoftte zes uur per dag, En kroop in de krullen, als niemand het zag, Des nachts zag het volkje de winkel in 't rond, Of 't iets te karweien, te knutselen vond: 't Nam hamer en bijl En beitel en vijl, En dan aan het kloppen, Op nagels met koppen, Aan 't dragen En zagen En schaven en spalken Van planken en balken:…