Alle inzendingen over beleg

de ring aan haar hand gevangenis of hemel hier trekt hem aan als een magneet en hij weet het zelf ook hier is een grens te groeten de weeë staat van zijn maag onverteerd beleg, nog geen oorlog hij staat op de rand van overgave van zijn geest en al zijn dromen kunnen misschien nimmer zijn vindt hij een haak in het bestaan kleine mensen…

steeds wintersliepen door het ontberen van een pinnige dirigente tussen wat witbevroren sprietjes door piepten krokussen eerst heel nieuwsgierig doch vermenigvuldigden zich al snel tierig tot een blozend voorjaarsmetafoor eindelijk is de zomerzwaluw onderweg om de laatste winterkoninkjes aan te sporen wat noordelijker te zoeken naar hun beleg…

ook al oogt de lucht zomers blauw en het late groen nog steeds tot verbeelding spreekt vult mijn adem de geest al met belegen dauw; ik word deels van de hemel losgeweekt de voeten dragen schaduw zwaar als het gras in zijn lengte gaat berusten ook de ochtend die steeds meer verlaat verkort mede het licht op gangbare lusten neen, het zijn…

Jong, belegen en meer gerijpt Op het juiste gewicht. Goudse kazen op Kaasmarktdagen te gewichtig om niet Met traditie te blijven verbazen. Wie niet waagt, wint in de kaas geen Goede boterham; waarop bij variatie Een stukje trots uit Edam. Maar de Goudse is altijd goed, die smaakt naar Meer zoals het moet.…

herbracht ik de zomer heel gedwee naar het water binnendijks, doch zal ik mij dan verdrieten daar de woeste ledigheid zal ontbreken langs de prismastralen van mijn ogen Uw woorden vrouwe Wad, uw poëzie raken het hart dat mij eert in het geloof in de waarheid van de alledaagse zetel waarop wij beiden rusten als de vloed ons noemt als haar beleg…

Mijn dag verlaat dan meer belegen met zijn teleurstelling en zijn zegen de wegen van de mens in bewustwording aldoor klein; die slechts in dagdromen groot mag wezen; maar immer toch altijd dat ene schakeltje in het geheel kan zijn.…

Met melk en honing masseerde je mij een zalig zoet beleg. Mijn broer pas dood, ik het eerst levend.…

die toen vergleden dat zij de wens van vader niet zagen in groei te weten van jonge jaren waar met het klimmen de knikkers telden als toegangsgelden voor boomhuthelden in zwarte handen bekroond met blaren het fikkie stoken alras vergeten zal vuur de barsten in ‘t hout betasten van boom en vader die beiden weten dat tijd niet likt aan belegen…

ik wacht nu op de regen die in eeuwenkeur ontsnapt is uit 't gevang maar niets is éénder in ons paradijs - met jóu ben ik niet bang - mijn bloed hervult jouw graal wanneer we spreken in gelei en ik je liefdeshart bedek met zuivere opaal, dan herbergt mijn schaduw het riddervolk dat gereden komt van die enen burcht waar wij in saam beleg…

Ik loop langs grachten, pleinen en door stegen, bezie de stad die trots is op de stad Al hebben, wie er wonen, het gehad met dromen die ze hadden maar nooit kregen want ‘toen’ is lang gekoesterd maar belegen de humor die je zocht, klinkt nu zo plat Wie lacht nog als ie moe en afgemat zijn wielklem kwijt wil raken in de regen?…

ik zag je de tijd kerend met een oude vermoeide zon die zijn stralen nog stuurden langs het half dichte pluche waar zij nog duurzaam stof deden opdwarrelen en jij met het losse golvende haar nog met de tang gekruld in de licht belegen vintage kledij die zich nu in modische snufjes helemaal kan uitleven daar waar oud en jong…

feestdag van de arbeid wordt gevierd door niet werken een ode aan het labeur van een doodgewone kalenderdag niet voor het brood op tafel noch voor wat beleg daarop daar steekt geen Belg een lamme poot voor uit arbeid in dit land wordt verricht voor de wagen voor de gevel van het huis uit hergebruikte baksteen opgetrokken voor de avonden…

Gedekt zijn alle sporen, kalm en zacht, En alle onwillige en stutten boud, Met vertjes blank als bijenvlerkjes koud, Belegen werden uit de hemelnacht.…

Gedekt zijn alle sporen, kalm en zacht, En alle onwilligheên en stutten boud, Met veertjes blank als bijenvlerkjes koud, Belegen werden uit de hemelnacht.…

Hoewel verlegen en soms belegen, maar nooit te laat voor het kattenkwaad gaat dat zingen daar beneden naar boven toe beleden vaak beter dan het spreken van 'we houden van elkaar'. Een serenade onder het balkon mijn lieve schat! Echte liefde vraagt soms om meer dan alleen dat.…

geboefte, laaienlichter, klotenklapper ellendeling, rapaille, uilenbal gehaktbal, flapdrol, plurk, schavuit en kwal kwajongen, schijtluis, knuppel, oelewapper jandoedel, kwibus, slome duikelaar serpent, stuk vreten, kwelgeest, teringlijer gedrocht en boeventronie, geitenbreier lamlendig varken, naarling, hork, barbaar in ‘t kort haar iets belegen…

ziek varkentje jij schiet niet op ik gooi jou in kokend water in Amerika zijn de straffen hieromtrent heftig Nederland slaat een flater de medewerkenden slachthuis/Belgie horen hen gillen zien toch... zij tonen zich doodsbang voor de akelig aankomende dood ja roepen zij kort tijdsbestek teveel varkens ik moet goed beleg…

Waan ik mij in de groeve van belegen mijmeringen, begeef ik mij uiteindelijk op glad ijs, labyrint van goed ogende bedoelingen alle moed te plaveien, verstild het zwijgen in tumult van middelmatigheid, ben als doel het beloofde dichtersparadijs alweer ver voorbijgeschoten alles vermeden met het krijt van schone schijn, als dicht-lakei…

geweest is enkel winterslaap was winter, kou, regen sneeuw en ijzel roest op het raam ’s avonds vroeg donker ’s morgens laat licht ouder worden is ontwaken uit die winterslaap en de hese kleur van lente herkennen ouder worden is een kwestie van ontwaken je ademloos en begerig niet verwachten aan wat komt brood eten met enkel hoop als beleg…

haar ogen daar dan zien verwerkt haar hoofd maar traag tot tweemaal toe opnieuw gewogen haar geest vraagt om die zekerheid doch de cijfers hebben niet gelogen zij voelt zich eindelijk bevrijd teneinde is haar oorlog, strijd tegen de gehate grammen teneinde is de oorlogstijd weer tijd voor boterhammen belegd met jam, worst, kaas belegen…

't Veld was, na stille nacht, met wit belegen, Wonderbaar vredig wit, wijd uitgespreid, Gelijk een vlekkloos hermelijn tapijt Zich over de aarde breidend, allerwegen. Een zachte vacht van stille heimlijkheid, Geruisloos van de hemel neergezegen... Teedre formatie van een donzen regen, Liggend in 't lichtend kleed van heiligheid.…

Hebt u zin in wat brood met beleg en ook haast, doe dan gauw, wat ik zeg: wilt u schielijk iets eten, ga dan als de neten naar 't snelwegbuffet 'Hap-slik-weg'. Consumeert u graag op uw gemak en beweert u: 'Aan haast heb ik lak,' daar u traag wilt dineren, dan zal 'k adviseren: eet slowfood in eethuis 'De Slak'.…

lei gelijk de tien geboden op stenen ook zij vielen in duigen leg die lei toch opzij koestert u in het gevlei gij zult niet buigen neem de benen ga bij voorbaat juichen als u gewoon iets van de toekomst mag lenen nog bruikbare doch haast versleten uren verkoop ik bij opbod zonder garantie dat wel het waren uren met turen belegen…

Van Venray richting Deurne rijdend, waar een grenslijn Noord-Brabant scheidt van Limburg, ligt links van de weg een bosje onder een door bendes van forenzen, wegreuzen en -piraten doorgezet beleg. Er prijkt daar een verkeersbord, blauw met witte P.…

Daar klinkt verdomd weer zijn belegen lied. Hij loopt op straat, ondraaglijk rechtschapen, En ziet nog steeds het echte monster niet. ------------------------------------------- 10 mei 2002, na de moord op Pim Fortuijn ------------------------------------------ uit: 'Tussen Hemel en Aarde', 2013.…

het sobert in grijs deez morgen zowel het zwerk als geest deels door de aanslag op de ruit voorts het tij waarin gij dit leest, het denken is traag mijn vooruitzichten bewegen zich nog achteruit kortom de sfeer is in ruste en tamelijk vaag ook voel ik me ietwat belegen in brokkel of gatenkaas om en om en in laag voor laag ben gestrand…

er liggen uien bleek in de middagzon ze liggen op tafel naast prei en rode kool en wat bruin brood zeker belegen kaas de hele ruimte ruikt naar kaas en knoflook en er zijn stemmen ze praten over bijna niets het weer en de bewolking die of die die te laat komt weer terug is uit een ver land waar we verder niets van horen…

Een in nevelen gehulde berg onscherp in de verte achter een stad en omliggende dorpen als een onregelmatige streep stenen na een drooggevallen estuarium en een drukke rotonde als uitzicht voor Een stel openstaande deuren naast een zwaarbeladen kast met een immer melodieuze radiozender tegenover een belegen bank waarnaast een slaapkamer…

dan is het ineens weer feest letterlijk iedereen zomaar lekker op de zwier met andermans vrouw of man onder vette knipogen naar gretige handen en wacht nou maar weer een jaartje de eerste dag van het jaar tot na de noen in het nest belegen gaat het dan verdomme toch nog sneeuwen blauw, paars, groen, rood, geel, oranje, bruin alweer een leuke…

Ik spreek het nachtelijk hart Aan en vernoem mijn slaap In de schotel van het gedragen Servies waarmee de nacht me een Vroeg ontbijt aanbiedt Ik mis het beleg, het brood en zélfs Het erbarmen om mij dan toch Ter ruste te willen leggen, doch Niets spreekt het duister aan Ik kan slechts nog dwalen met Mijn geest, bakkeleien met onwelwillende…