Alle inzendingen over benijen OR benijden

je kunt me blinken zien als een zeiljacht of een schip varend aan de zilte kim niet meer dan een verre stip mijn verhalen die zijn stil mijn tranen zijn onzichtbaar de straffe wind is met me mee mijn zeilen zijn onklaar mijn angsten zijn verborgen geen maan of leidend ster het anker overboord gegooid maar de bodem is te ver…

Benijd hem niets: de tijd is kort. Een ander volgde alweer zijn stem. Ge ligt nog nauwlijks of hij stort U na en wacht op hèm.…

verkleurde foto's laten openlijk zien hoe de liefde is begonnen we waren jong en onbezonnen, vonden alles superfijn maar tijd vervliegt, ontsnapt, zoals het gas uit mooi gekleurde ballonnen zo, mijn conclusie luid: snel verloopt de tijd als prille liefde je intens begeleid maar traag verloopt de tijd voor allen wie geluk benijd…

zich van geen mens en wereld bewust scharrelt hij wat rond in de tuin pikt er de kruimels van het tafelkleed ik volg een vlijtige huismus vanuit het keukenraam is het omwille van zijn simpel bestaan dat ik hem bij vlagen zo hevig benijd?…

Hoezeer Ik jou benijd. Samen  'Dit' gedogen. Radeloos Of spijt.…

De man is absoluut niet te benijden, Zijn dokter stuurt hem naar de uroloog. Hij houdt het in geen enkel opzicht droog, Want die besluit om hem te gaan besnijden. Maar goed verzekerd pakt hij zijn contract En voelt zich dubbel bij de pik gepakt.…

De glorie van de winnaar wordt benijd In een creatief rechthoekig kader Waarbij de mens is de grote dader Van de eeuwenoude zwart-witte strijd Het is tijd om ons flink te bezinnen Zodat uiteindelijk wij allen winnen…

Maar ben je te benijden, Als je enkel hard kunt rijden ?…

Die mooie kroning blijkt dus achteraf Een stoelendans voor heel wat Kamerleden Waarbij de regels flink zijn overtreden En als dat uitkomt krijgt er eentje straf Wie Geert passeert die valt niet te benijden En doet zichzélf tenslotte uitgeleide.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Dan sta je met je Zeekr langs de weg, En zeker niemand zal je dan benijden. Vooral maar doen: de goden eerst verzoeken, En dan je eigen Zeekr gaan vervloeken.…

is mijn geweten gesust als ik berust het toeval accepteer ook al maakt dat mijn leven kapot het lot dat mij is beschoren ontkent de vrije wil in het bestaan om een eigen weg te gaan toch zal ik strijden lot en toeval zijn niet te benijden voor hun nederlagen ga ik mijn leven wagen…

Wat zijn we anno nu toch te benijden: zien wij niet aldoor mooie files “rijden”!…

zo liefdevol Dat is wel op te merken En dan zijn ze maar twee vogeltjes Zo kwetsbaar en zo klein Toch heb ik wel de wens gehad Om net als hen te zijn Hun leven is zo simpel Geen gedoe en geen gewoel Je kijkt dan hoe ze bezig zjin Het geeft zo een goed gevoel Maar ja, ik ben geen vogel En dat is zo slecht nog niet Maar dat ik vogels nu benij…

Achter de horizon slapen zwanen en moeders in japonnen kinderen onder luchtballonnen bij het water dromen vaders in tranen die rivieren maken en oceanen zonder zon staren naar bomen die woestijnen benijden mieren die olifanten berijden in een land dat niet bestaat.…

Met slechts de nacht als dekmantel Koplampen In 't eindige op weg naar 't Oneindige Over duizenden kilometers van spoor Die zonder eind aaneengeslo- ten leiden Hoewel de nacht eveneens weer dag wordt Is reizen in 't duister te benijden…

oh zo mooi sta jij daar boven op een berg boven allen verheven wordt jij benijd was ik maar, zoals jij oh zo lelijk sta jij daar onder in een afgrond van alles verwijderd wat jij wil eenzaam was ik maar niet, zoals jij zoals jij…

Mijn schip Het Hart vaart over golven De golven van een grote zee Waar kom ik uit en wat kan ik geloven en is wat ik zie geen waanidee Mijn schip Het Hart vaart door woestijnen brengt mij in oorden waar niemand ooit nog is geweest Ik vraag me af ben ik nu nog te benijden of is mijn droom te mooi geweest?…

Hitte kun je met Hitte Bestrijden Dat is te benijden Ik kan er prima tegen Ik heb geleerd Om 2 lagen aan te doen Een voetbal shirt en een katoenen vest Precies die test Maar wel een korte broek Precies dat boek Denk later maar terug aan mij Want ik ben ik En jij bent jij…

komen en gaan ik ken het verhaal ik heb het zowat geschreven zo bleek als de maan zonder moraal ik heb je de wereld gegeven schreeuw moord en brand maak me van kant hallo de andere zijde kom bij me terug liever zoeter en vlug zodat ze ons weer gaan benijden…

ik tel de woordjes wel naar licht en kleuren onder de eeuwige zon van verre zonnestraaltjes weerkaatsen woordjes ontvouwen zich op mijn netvlies (zucht naar het licht, om wat ik van binnen koester) ik benijd de vogels wel die het zonlicht van wederkeer vangen aan de vleugels van het hart goud gevederd…

Gij, bloemen der Meie, O, hoe ik uw gang met mijn lievling benije!…

Er zijn tijden, dat ik hen kan benijden, de zekerheid die zij ontvangen doet even naar een geloof verlangen. Maar als ik dan weer zie hoe velen lijden, al het leed dat wordt aangericht, een geloof dat wordt verplicht, dan ben ik blij dat ik me ervan kon bevrijden.…

haar vinyl zat vol echo’s uit vervlogen tijden het startruis had een intro om te benijden de beginvocaal nog ongepolijst was in essentie klaar het wiegend golven van de plaat intrigeerde zonder maat in de hartslag van toen voelden wij wat emoties doen als nieuwe muziek zijn barensweeën krijst jeugd ook aandacht krijgt…

Buigen voor de wind Als legers, verslagen ruiters op de vlucht Ik benijd wie ik bemin Ik verlies als ik win Ik wil je ogen geef ze mij Voor mijn oud gezicht, dat in een web van rimpels ligt verwachtingen onzinnig en verblind, roerloos en meegedreven op de wind Nauwelijks bestaan op waanzin voortgedreven Stof dat al ademend vereeuwigd…

De tijd bleek mijn beste vriend hand in hand met mijn geduld Je voelde het gemis nu echt van de leegte die ik had gevuld Het vergelijk nam de overhand in deze, voor hem, ongelijke strijd Ik vertrouw op mijn gevoel en heb hém nooit benijd De cirkel wordt weer compleet dit keer zonder mits of maar Nooit meer zonder jou maar voor altijd bij…

zacht breekt het ijs een vlam lekt uit de open haard speelt met kleuren in het glas wij zijn op reis in het verglijden van de kleine uren dansen sprookjes op de muren realiteit heeft gordijnen gesloten een dimensie van spoken licht op wij zijn vertrokken los van de tijd de winterslaap wordt ons benijd…

langdurend oordeel over een verloren vriend - zijn klagende gedicht ik benijd je rust onder de maartse buien groeiend onrust weg met levenstucht ik hou wel van wat krenten in de rijstebrij perfecte pagina er loopt een witte mier over de bladzij vissen en vogels en wandelende takken komt allen -…

ik probeer je met m’n ogen te omarmen jij probeert mij met je borsten op te warmen je pupillen verwijden wie ben ik om je gespreide benen te omzeilen heb erbarmen heb erbarmen ik val niet of juist wel te benijden en dan dan verliezen en verdwalen we voor eeuwig in ons beiden jij en ik zomaar door die ene die alleszeggende…