Alle inzendingen over beton en

Jantje Beton, Rot op van de straat. Geen plaats voor het Kind dat graag binnen Voor buiten verlaat. Jantje Beton, Scheur rap van de Straten en pleinen. Het spel van het kind Is niet langer meer Een van jouw domeinen. Jantje Beton, Jouw buurt is niet meer Veilig voor spelende Kinderen.…

Poëzie is voor mij het verhaal Dat men mij vroeger vertelde Van een man die op zijn zolder Een vliegtuig van beton gebouwd had En trots tegen iedereen zei Dat het wel kon vliegen Maar niet door het dakraam kon ------------------------------------- uit: 'Een vliegtuig van beton', 1973.…

in zijn 360 graden horizon, zag hij alleen veel beton. want, in het centrum van licht had hij totaal geen uitzicht. in dit duister gesloten ansicht, zocht hij de pen en schreef een gedicht. over de grijze massa beton, én hoe hij met schrijven zijn licht herwon!…

Daar stond hij dan te kijken of was het andersom wou hij dat wij naar hem zouden kijken het terrasje was niet groot en hoe bevallig hij daar stond ofschoon gewoon maar van beton…

Tere voorjaarsbloem op haar fragiele stengel laat beton wijken.…

loop vrij uit beton uit stof uit huis loop vrij door de velden het massief verdwijnt zo zonder angst als de zon loop vrij door de velden zo bloot de zon op je huid hoor de muziek zoals de eerste keer zo jong opnieuw de zegen wind, zon en regen uit beton uit stof uit huis loop vrij…

Zijn voorhoofd is een blok beton. Zijn lippen zijn omlaag gevouwen. Zijn denken is van bordkarton.…

Tegen Jehova's Armageddon bouwt men best Wachttorens in beton. Het nieuwste cement blijkt uiterst potent. Maar stopt het CERN's ontaard cyclotron ?…

Bach had zijn Kantaten, Mondriaan zijn kwadraten, Jantje Beton z'n maten - Maar wie bezing jij in de hitte van je lied?…

het beton moet gesloopt worden maar ik heb geen beitel…

Ik hak een gat om een gaatje te vinden, er stroomt water uit het beton, ik hak erin tot ik niet meer kan en dan hak ik verder, een groter gat in het beton, sorry beste buren sorry ook voor jullie plafond maar het lekt en ik kan wel janken dat ik er mijn vinger niet in kan steken alles is zo goed geregeld met buizen en werkende kranen…

Verkregen vrijheid is standvastiger dan de grootste tanks of het hardste beton genieten van vrijheid is krachtiger veel zachter dan de uitstraling van de zon…

belemmert het blauwe zicht alleen maar stralend licht met trekvogels op hun vlucht een wereld op zijn kop zonder huizen en beton, ik lig op het groene gazon languit starend naar de top naar die blauwe hemel vol azuur ergens, op deze aardse planeet waar ik voor even” tijd” vergeet en beelden vorm... voor mijn sculptuur!…

raken vriendschap noch verbondenheid in het oreren tegen muren ze brengen ons tot stilstand muren van baksteen leem of gewapend beton…

Druk die geen Bovengrens kent, Ondergrens die al Niet meer zichtbaar is Bodem van beton Aangevreten door De wormen van de tijd - Snelkookpan die in mij Op stoom raakt En mijn eigen ik Vermoordt…

Beton en asfalt, wat een stad... Laat ons de treurnis hier ontlopen, geboren om te vluchten, schat, maar levend om op meer te hopen. Dus kus me; breek de hemel open.…

Een laag van gruis met beton omrand Niet doorheen te komen met zachte hand Alleen door een flits van intens verlangen Is deze ziel met passie nog te vangen…

Je zoekt logies in een leuk bastion met de charme van tralies en beton ? Kijk niet op een cent : boek een arrangement ! BONGO komt wel met een BAJES-bon.…

Zij zijn van beton, Maar wij wijken niet.…

verslagen kijk ik naar mijn kale beton o, als ik daar eens aan tippen kon.. maar ik heb alleen groene vingers.…

Inslagen scheuren het veilig gewaande fort en leggen een oude inhoud bloot van dieper dan diepe lagen, wat met beton gewapend was wankelt op het zwakke fundament…

Een koude schreeuw in hard beton De noordenwind schraalt mijn ziel De pijn is geen verlossing Ik ben daar waar ik begon En rood is de kleur van mijn traan Ik weet, 't is gedaan…

Kanaliseer me niet, ik zal me woest verweren tegen kille grenzen van beton en buiten oevers treden obstakels zullen meegesleurd langs dode vastelanden, want ik ben een boreling van grillige levenszeeën…

Onzekerheid Angst Verdriet Eenzaamheid De wanhoop nabij Muur van beton Lichaam van steen Ziel verdwenen Hart van klei Niemand komt ooit nog dichtbij…

zij legt een deksel van beton over de pijn van een inkt zwart verleden ik kan niet aan je denken papa ik ben vrijer dan ooit maar voor elke schaduw ben ik bang een specht klopt op de dode berk…

Rondgedwaald tussen dorpen en steden Tussen het groen en het beton Tussen paden en wegen Op zoek naar een plek Warm en geborgen Resteert er niets anders Dan terugkeer Van de verloren dochter…

hechten aan het beton en de ijzeren omhelzing van het spoor bijster tussen de klinkerkeien aan de medeklinkers grond verdichtend het houten ijveren en een tuinbeeld verkleed -ik wou dat ik het in mij had- die eeuwigdurende groene koppigheid…

ik zag nog nooit een kiezel eender aan een andere er ontbreekt altijd wel een moment aan eeuwigdurend mijn geheugen valt uit een foto kleurt de hemel als silicaathoudend gesteente in beton gegoten tot men ingrijpt van staatswege…

Je wist wel dat je lek reed maar nooit waar, Maar daar beton op is zwaar overdreven. Nooit meer een knal, nooit meer een lekke band, Verdwenen is wat hoort bij Ameland.…

Over een maand is de modder kersenlaminaat op het beton; De sleutel van geluk, staat jouw èchte man groenten te snijen.…