Alle inzendingen over bewandelen

als een volleerd circusacrobaat bewandel ik de dunne koord des levens de zware lasten netjes verdeeld over beide schouders strompelend wankelend volhard ik in de pijnlijke evenwichtsoefeningen nog steeds rechtop maar hoelang nog en hoe diep val ik dan…

De barden die vormvaste versjes schrijven bewandelen het pad met blij gemoed. Ze weten dat de rijmkunst wonderen doet: Het zorgt ervoor dat inhoud kan beklijven. De vrije poëzie en contemplatie ... Helaas, ik voel alleen maar consternatie.…

Nog steeds vecht ik om mezelf te bevrijden Om mijn leven in eigen hand te krijgen Mijn eigen gang te gaan Vrij te voelen in mijn doen en laten Mezelf de vrijheid kunnen geven om te bewegen te leven Mijn eigen pad te leren bewandelen…

ik ben het weeskind van mijn gedachten roerloos in de schemering met een energieke boodschap beiden hebben mij verlaten, zwalkend honen doorgaande straten sturen mij de laan uit, doodlopend bewandel ik de steeg pleinvrees resteert, ik kom niet meer buiten, bang dat ik de weg kwijt zal zijn…

Samen het liefdespad bewandelen, in een romantisch samenzijn. Laat de liefde bloeien in voor- en tegenspoed.…

En zo bewandel ik, als met de duivel op de hielen, de hel tussen hemel en aarde, mijn Gehenna In ontketend oranje en negen ringen Verzen als rozenbladeren op de bruidsleep van de wind, in het kielzog van dofgrijze wolken, aanstonds te vergeven alsof het zo is dat mijn ziel de dans ontspringt…

Wat telt is niet alleen de nette weg bewandelen, maar óók verstandig economisch handelen. We zijn toch niet voor niks groot door het geld? Dus even géén ethiek of idealen; laat ze maar invoerrechten gaan betalen!…

maanlicht wiegt hemel open trilt mijn hart vol liefde sterren sterven vol vreugde het heelal is zwanger hoge bergen bewandelen diepe dalen gedragen door zee -het levenslied- kom zing met ons mee…

heen en weer geslingerd verraadt mijn lichaam me vol onbegrip doorsta ik het donkere van mijn zijn afhankelijk geworden van hen die mij uitsluitsel kunnen geven over de weg die ik gaan moet bewandel ik onzeker geplaveide paden tegen muren opbotsend duurt de nacht lang…

Maar ik geniet van alles, elk vergezicht, ook al is de weg die ik bewandel krom ……

Maar ik geniet van alles, elk vergezicht, ook al is de weg die ik bewandel krom ……

Moegestreden bewandel je een route een kaart brengt je niet altijd daar waar je voor je gevoel zou willen zijn weet u soms de plek waar ik wil zijn? Telkens weer kom je bij mij terecht maar blijkbaar kan ik je niet die voldoening geven waardoor mijn beste advies nu luidt vraag ook een ander eens de weg…

Bij het pad dat je gaat bewandelen komen al die dingen op je rug. Maar met wilskracht en wat kleuren vind je altijd weer de weg terug.…

Bewandel de wegen van de woorden Bewoon de straten van de taal Bespeel de vensters van de akkoorden Vertel door jou hun verhaal Laat de muziek door je ziel klinken Bepaal hun intonatie, bepaal hun spel Zodat de melodie zich laat bezinken Tot een symphonie van de hemel…

Jij wonderlijk mens geboren blind en beeldend denken jouw woorden in muziek als glazenkeramiek en voeren mee naar neoromantiek passend in het mozaïek van menselijk twijfel bewandel zijn muzikaal talent als afleesinstrument, argument bloemlezingsfragment beeldend denken als gouden liefdesdocument.…

Het mooiste geschenk in mijn leven ben jij om wat je losmaakt zo heel diep in mij Wolken van geluk laten mij zweven jij maakt me gelukkig weet me zoveel te geven Paden van rode rozen bewandel ik met een lach zolang jij bij me bent geniet ik van elke dag…

Ik weet wel, ik bewandel 'm samen, samen met jou.…

Het vermogen om begrip te tonen, is zo moeilijk aan te geven, dat men sneller denkt aan opgeven dan de gulden middenweg te bewandelen. Begrip tonen is één, uitvoeren is niet iedereen gegeven. Zo jammer!…

Mag ik mijn verdriet mijn wangen laten bewandelen. Als jij mij verwarmt met jouw warme handen. Het verdriet doet mij pijn. Blij dat ik het bij je mag uiten. Het voelt zo intens goed dat ik mijn verdriet mag tonen in het bijzijn van jou.…

Het is een lange weg maar als zij haar kunnen bewandelen kan ik 't ook maar niet voorbij het water daar ligt het einde van de wereld de wereld is rond een stalen vogel zal in een reusachtige boom vliegen er is leven op mars - absurd Waarheid zit in een klein hoekje en 't is een lange reis en dan op 't einde linksaf.…

Als tedere bloemblaadjes openen van de witte roos in maagdelijkheid zo puur onbevlekt in zachtheid van diepe liefde zoete geuren van beminnen zit er een steel van doornen die het hart bloeden laat want ieder die het pad bewandelen gaat weet dat niets is zonder pijn en zorgen van verleden het nu en morgen…

op kruispunten in het leven is het kiezen welke wegen dwarsen verdriet en pijn de weg naar gelukkig zijn aan ons behoort de keuze help het lot beslissen eens jouw pad gekozen bewandel die in dromen laat jou nooit misleiden elke weg is leven maar niets gaat over rozen op wegen zonder dromen…

Komen was gaan, paden bewandelen. Voor keuzen stond ik bij kruispunten. Waar ging ik toch heen? Mijn voeten brachten mij. Verrassingen volgden. Ik leerde werelden kennen.…

Ik voel me vrij nu ik de nieuwe weg voortaan alleen verder bewandelen zal.…

Welk pad ik zal kiezen zal bewandelen, lopen? Is het een pad ongebaand... geplaveid... misschien? Of is 't mul zand en keien versperd door bomen? die kriskras over het pad zijn gevallen? bij storm geveld goed, ik ben geen held maar heb wel ballen.... Het gebaande pad hou ik voor gezien ik zag het eindpunt...…

ik bewandel in dromen de weg naar je hart omgeven door rozen in de kleur van je lach waar de nachtegaal zingt zijn lied bemint en een ster geboren je in liefde omringt stuur jij mijn dromen wijs mij de weg bezaaid met rozen je hart tegemoet waar liefde zal bloeien in eeuwigheid door en een engel haar lach aan jou verloor…

In onwetend tasten en handelen trager nog dan immer voorheen probeert hij wegen te bewandelen en stoot zich aan dezelfde steen alleen het spel der ingewanden verteert het leven vol van pijn heeft hij in zijn lege handen een zoete drang tot zuinig zijn éénmaal nakend door de nacht eenzaam in zijn zaligheid omdat er niemand op hem wacht…

"We bewandelen het sámen stapje voor stapje, jouw hand in de mijne en onze blik in dezelfde richting!"…

dat ik hem zijn eigen weg laat bewandelen... Ik was en ben al trots aan zijn wijze zijde: deel uit te maken! ... Maar wát was ik graag: de vrouw onder zijn vrouwen... van wie hij het meest zou houden...…

Niet gewenst, maar door natuur mij opgelegd, bewandel ik eenzaam aardse dreven. De richting onbepaald, want zonder rechtuit streven. Zelf ga ik niets bouwen, want niets is er dat bindt. Hoef niets te onderhouden, geen huis, geen vrouw, geen kind. En als de tijd van afscheid komt: ik was gelijk de wind.…