Alle inzendingen over bewegen

Ik geloof niet dat er zoiets als het lot bestaat dat iedere beweging ieder woord bepaalt hoe je leven verder gaat dat alleen met slecht gedrag god je straffen mag dat alleen als je leeft zoals God dat verwacht een leven vol geluk en liefde op je wacht want het lot bestaat enkel in het hoofd van God…

vanwaar ik zit, met uitzicht op klei zie ik een vergeeld dekbed uit het raam van de weduwe dan weiger ik te bewegen om slechts te kijken naar haar over de akkers vol spruiten nadert uit het westen, wind en regen zij haalt de waslijn leeg en ik zwijg voor eeuwig morgen zal mijn bezoek zijn mijn pak hangt klaar ik weet wat te zeggen over…

ik raakte dingen aan om me heen hun echtheid verdween in stof aan mijn handen glansden restanten waar chaos verscheen ongeordende vormen vulden de ruimte zonder enige wetmatigheid hersendood zieltoogde nog stervend leven in bandeloos bewegen weg was wetenschap beschaving en cultuur de apocalyps sloeg triomferend het laatste…

de oprechtheid van de groene plastic beker met witte stippen de baldadigheid van de tandenborstel met wijd uitstaande haren de eerlijke ouderdom van de half op- gerolde tube zo zou ik iedere morgen willen denken even duidelijk mijn woorden als de beweging waarmee ik poets en poets tot het tandvlees bloedt ---------------…

in een eeuwige beweging verpulvert mars de lente slaat de slinger van de tijd in hersens en weke lijven stille velden beplant met witte kruisen verschijnen na gas en massale dood stenen doodsbloemen met namen de hete tranen van hun geliefden druipen langs koud kil marmer in de beschaamde aarde…

in een verschrikkelijk ogenblik op een onheilspellend uur sloeg ik - blind van woede- de Friese staartklok van de muur daarna veegde ik resoluut met mijn linker mouw - in een vloeiende beweging- de antieke pendule van de schouw nu lig ik gebonden op een bed mij onnoemelijk te vervelen soms opent een wrede zuster het raam als een beiaardier…

het is onjuist dacht ik zomaar dat jij je verveelde in het samenzijn dat we nochtans deelden niet dat we veel woorden scoorden of dat de bewegende beelden uit de kast der verstrooiing ons op de bank afleidend doorboorden we zaten gewoon te voelen zonder te raken kijkend naar wat zwijgend werd gezegd wel had alles met ons te…

kom laat me nog eenmaal bewegen onder boomtakken van licht en woorden van water uit golven ontstaan zoals het kind, in bloemen gehuld en blauwe zee in zijn ziel omsloten kom laat me nog eenmaal opgaan als bladeren in de wind, je vochtige mond en wat de maan heeft geschreven ik denk aan vroeger, de vogels onsterflijk voor later…

Afhankelijkheid Als minuscuul object Bewegend tussen massa’s massa Doorlopend van een lang traject Niet wetend van de causa Oneindig einde van de tijd Gevangen in haar eigen dogma Vertwijfelde hoop op zekerheid Verstrengeld met het kosmische magma Eeuwig vragend naar het waarom Verlangend naar de moederschoot Uitdijend tot het wederom…

als de schemer zich verdiept heeft dat altijd iets mystieks hoor ik stilte voel hoe licht en donker zich bewegen in hun strijd om leven proef droefheid van melancholie omdat ik weer het spijtig einde zie van wat een mooie dag ons bracht aan zonnepracht in prille lentetooi nu verduisterd door het holle van de nacht in vervreemding…

ik geef je een één en een twee en daartussen spelen jaren in onstuimige velden van jeugd jij schudt de cijfers door elkaar, laat dagen bewegen op een racebaan van de zon kijk maar, mama zeg je en in mijn liefde, nog groter dan ik ooit had kunnen voorspellen knikker jij planeten en éénentwintig naar vandaag…

ik heb wit gebroken tal van pigmenten tot leven gewekt mijn verf heeft met linnen gesproken samen iets nieuws opgezet door vloeien kunnen kleuren weer groeien in een natuurlijk verloop geen penseel dirigeert de harmonie van bewegen het mes is terzijde gelegd vrijheid in componeren heeft heel subtiel de toon voor mijn ziel weer…

Haar sierlijke beweging doet mij pijn. Haar prachtige gevormde lichaam brandt in mijn ziel. Haar geweldige karakter doorboort mijn hart. Oh engel der kwellende liefde, laat mij toch met rust. Waarom houdt zij nou niet van mij?…

mijn woorden bouw ik in jouw nest rusten in zachtaardige warmte van de laatste zomerwinden daar laat ik mijn hart vrij voelen en waar je vervolgens iets van kunt vinden dat er nu niet meer toe doet, genegenheid is immers weer in beweging gezet een liefdesbriesje, dat waait door je blonde haren erkenning van het onmogelijke waar het…

om me heen lag de bloei en ik wilde komen tot aan je woorden we hoorden de ochtend bewegen, verdeeld over het licht van de verte en het gedicht dat ik voorlas was als het meisje dat haar stilte droeg naar het opwaaiend papier zo ver van armen die ze in en uit wilde lopen dag na dag je bent boos en blij, zei je en…

dat wil ik nog zeggen nu mijn vrienden zijn verdwenen trek ik mij terug in de gevaarlijke bekoring van een emotieloze natuur met een laatste peuk in mijn handen toog ik mij naar de spiegel om mijn ego te ontwaren in diepere sobere kilte ontvloeit mijn zaad eenzaam uit mijn gedachten in dit festijn van leegte weet mijn ziel nog één beweging…

kleine vlekjes duisternis regisseren de bewegingen op het kruidnagelende kruispunt, ik prefereer liever de ondergrondse het is wat zachter en heeft de geur van lavendel de drukte boven maakt grote gaten die gevuld zijn met ontelbare stemmem en beelden die dogmatisch mijn rust verorberen al is het wel dat mijn diafragma me nog leidt…

Meisjes met een schitterende roze jurk Roze bloesem, met rode stipjes charmant mee bewegend op een zacht briesje. De zon is er nog niet op deze vroege lente ochtend. Maar vanmiddag zal hij de meisjes vrolijk dansend in het zonnetjes zetten in deze mooie tuin.…

Wegglijdend in ritmisch bewegen verdwijnend als pasgeboren jongeling in vochtig koesterende warmte. Prevelend bloedrode lippen vervagend uitdeinend in zachte woorden luisterend naar hijgend verdwijnen in extase nog verlangend naar...…

Je blote huid glanst Dauw van het gras Markeert het aardse Waar je lag Een lege plek Je raakt me aan Woorden kleden me uit Het maanlicht op mijn huid Glanzende stralen Slaan dof kapot op de aarde Ik verlang Hunker naar de middenweg Een lege plek op aarde Een vloeiende beweging van de maandag Samen verenigd…

ik fluisterde het is nooit of nu toen wij onder de paraplu in het gutsend regenwater huiswaarts liepen je keek me aan zag je ogen voorzichtig heen en weer bewegen gevoel nam ratio eens goed de maat in doorslag geven je lachte ja suste mijn gefluister met een kus die het hele universum sloot toen ik dieper in je mooie ogen dook…

heb de mooiste momenten verzameld uit de kunstschatten der natuur een onweersslag wat schuimende golven door zee aan land gebracht regensluiers en het vallen van de eerste sneeuw zonsondergangen met verdwaalde meeuw wilde ze delen met een groter publiek maar in poseren ontviel steeds de ziel ik had het decor van bewegen vergeten…

zij klommen op daken om bloemen te rapen tien jaren later de straten stil als de lantarens brandden was elke beweging verbannen zo werd het geleerd door de sociale controle achter gordijnen gecontroleerd geschiedenis was toen een verslag van de oorlog in grote lijnen bevrijding kwam pas door studie en kennis van details dood…

Zo zou het moeten gaan strelen van de wind op de huid haren die lichtjes omhoog bewegen Fluisteringen van een hart tellen van het aantal slagen zonder seconden te vergaren Zich voorstellen hoe de pluisjes zilverachtig verder zweven vol verwachting van nieuw leven Soms stopt men er een wens bij een heildronk op beter weven…

zwijgend zwevend in stilte met de natuur en geluiden rondom me heen pratend met gebaren en bewegende ogentaal ben ik heel af en toe even stilzwijgend observerend aanwezig om dan later met al de opgedane energie door actie en verbale communicatie me volop te laten ontstillen © Senna Desert 17 mei 2012…

Getekend door de tonen die de TOP2000 ten gehore brengt verbroederen leeftijden zich als wel stijlen van muziek onmogelijk niet te bewegen absorberen we iedere minuut tot in het diepst van ons zijn worden we meegenomen langs monumenten van verloren liefdes geboortes, en zo ook hen die we los hebben moeten laten troost zij evenveel als…

morgen zal ik pauwenveren dragen de zon naar beneden halen een glitterjurk aantrekken en de stoute schoenen morgen zal ik voortgaan ook al draagt elke stap lood in zich lopen benen in beweging vast mokert de hamer op een beurse ziel heeft mijn gezwollen tong mijn mond verstomd morgen zal ik bloesems uit hun knoppen dwingen morgen…

gulzige golven belegeren de muren die ons zandkasteel omringen de rollende branding dwingt het koninkrijk op de knieën voor een verwaterde overgave haastig trekken we lijf en leden uit het luie zand ingegraven verlies is er al voor het zich aandient wisten we het niet of deden we alsof tijd en getijde altijd in beweging nooit…

Tijd is als de stroom van een rivier van begin tot het eind voor altijd in volle vaart in beweging weer of geen weer op weg van bron naar de tijd van leven die niet meer telt terwijl besef verdwenen is, vliegt de tijd maar door Gegeven tijd die wij slechts willen vullen net als de grotten die verweven met jouw schoonheid in de nacht…

Natuurlijk zorg Ik goed voor jou Die mijn psychiater Op vier benen bent Zorg voor goede Conditie, laat je Rennen aan de fiets Kilometers lang, het Maakt je niets Zo lang je maar Naar hartenlust Bewegen kan - En na de rit Ruim water, Zoals de dierenzaak Heeft aanbevolen, Ruim water, na De ruime buitenlucht Waarin…