Alle inzendingen over bewegingloos

vreemde gewelven ademen bewegingloos de kille waarheid…

In een schelp leven als bewegingloos weekdier; soms de zon voelen, dan dat verkwikkende schuim: wensloos tevreden bestaan!…

En daarom zit ik hier ademloos te wachten op een tijdloos iemand die mij op komt halen Ademloos, emotieloos, kijk ik bewegingloos Naar een levenloze lege strook Dat door mijn leven loopt…

Zo bewegingloos, eenzaam en stil Vergiste de klok zich maar.…

bewegingloos naar vlakke zijde kartelt de abstractie ronding weg buigt zij in kil gevormde schaduw zijn onbehouwen wachten naar vorming toe…

Kolossen van basalt, Ruw gehouwen wachters Bewegingloos kijkend Naar zacht wiegende Jeneverbes Met uitzicht op Schorren en slikken Die leven van de dood…

De ramen konden niet open en de dag was langer aan het einde van de gang waar zij ligt in een smalle kamer. Ze kan niet lopen maar ze zegt dat er in de glazen jampotten veel bloemen staan. De stelen zijn niet schuin afgesneden want er was geen mes. Wel water dat niet blauw is zoals ik haar maakte De zee is blijven liggen waar zij ligt.…

Z'n leven pijnlijk blijft hij op 'n dag liggen haast bewegingloos; m'n zoon blijft hem aaien als de arts z'n leven beëindigd…

Bewegingloos wacht ik op het helende voorbijgaan van de nacht de oude comtoise meldt drie-en-twintig uren en dertig minuten in één gongslag Mijn God, wonderen bestaan.…

het meeste hou ik van muziek die van ver komt ergens uit een kamer in de tropische januarizon en dat je bijna bewegingloos op een trap een saxofoon hoort die eigenlijk voor niemand speelt toen ik daar stond zonder het te weten het was ergens in een hotel op Sumatra die saxofoon…

heb geprobeerd de lente in kleuren te vangen ondanks perfecte vormen bleef er een waas van doodse stilte helaas geen vogeltje floot bewegingloos lieten bloemen hun kopjes hangen ik had in mijn streken de ruimte vergeten om hun ziel te laten leven…

zomers blauw met een groen tintje bleekt het grijs naar wit zoals het laken één is met je gezicht, slechts je mond grijnst nog in vormen die ik zo goed herken het lijkt dood te zijn, maar bewegingloosheid is geen grens zelfs bloemen blijven mooi in een storm…

Bewegingloos, van binnen diep verward. Herinner ik me slechts, het eindeloos verlangen, in mijn hart.…

Bewegingloos, van binnen diep verward. Herinner ik me slechts, het eindeloos verlangen, in mijn hart.…

Ergens ver weg Huilt een jongen Traanloos staart hij Naar de horizon Hij huilt om pech Is van de pijn doordrongen Bewegingloos gebaart hij Naar de plek waar het begon Ergens ver weg Staat een jongen Naast hem ligt de leegte Te wachten tot ik kom…

De dag is bijna dicht langzaam gaat zij in avond over geluiden verstomd bewegingloos staat het lover de maan al in het zicht en beschijnt de aarde met haar zilveren licht dan wordt ze toegedekt met het donker van de nacht die zacht verglijdt in het morgenlicht en een nieuwe dag weer op ons wacht…

bewegingloosheid, twijfelde oprecht, de balans in het donker.. deed stapje opzij. Ik zal niet spreken over dwaas richtingsgevoel ver van openheid zoals vergeten hoe ik door de voordeur kwam lichtvoetig dansend .. de vloer, het behang de vaat op het keukenblad.. moet niet meer drinken!…

Gisteren was je vleugellam bewegingloos en zwaar moe gestreden blik naar beneden tot je eigen reflectie je de adem benam je keek jezelf recht in de ogen en sprak tegen jezelf waarom niet weg gevlogen? zoek de beweging die vleugels zijn er om te zweven zoek de ruimte en ga leven en je vloog.....…

Ik pak jou op en bekijk je aan alle kanten genageld in de tijd spijker je mijn ik vast op vandaag gisteren is nog niet eens gekist er zat rot in de laatste plank de deksel staat nog op een kier zodat mijn adem nog even morgen vangt en terwijl respijt lucht geeft en de kaarten al uitgezocht waren zegel ik haast bewegingloos…

Stilte draagt in zachte armen kilte weg met stil bekoren naar waar men geluk kan horen in de schoonheid van de liefde die bewegingloos onhoorbaar rondzweeft in de pluisakkoorden en op tonen van verlangen een ongezongen lied komt warmen…

bewegingloos hangen woorden in de lucht als wolken op een zomerdag maar messcherp zijn hun schaduwen getekend op de nog warme grond waar het zinderen plotseling koelt en koude tocht in ijzige stilte voelbaar wordt speelt mistig licht vals in de stroperige tijd hij is alle houvast kwijt kijkt haar hulpeloos aan in de verte echoot…

bewinterde aarde je versteent alle wereldse geluiden slechts hier en daar vallen scherven gekraai her en der en woorden vervriezen in de mond je hardheid mildert plots het bestaan er rest nu geen lawaai als is het leven van overtolligheid ontdaan stil als steen zacht het kristallen gras en bewegingloos alles op zijn plaats gevroren de ochtenden…

de rots en jij kameraden in status bewegingloos en vrij samen een eiland in het woelige water van aflandig tij het was jouw plek waar de wereld verging terwijl jij droomde jij kende het stromen keek ook niet om wist wat er zou komen jullie contact was een plastische relatie gingen er samen voor waren een baken in zee waar…

de avond hangt stil boven de stad bewegingloos als op een foto, een filter van lila schemer verkorrelt het panorama, dringt erin door als losse thee in kokend water en verkleurt het leven zoals de dingen op een oude polaroid die mij nog later, wanneer ik hoop te vergeten, zal herinneren aan verliefdheidsvlagen waarin…

Bewegingloos lig ik op de operatietafel. Verwonderd kijk ik in een universum. Mijn oogchirurg is aan afronding toe. De laatste lasershow gaat beginnen! Daarna sluit hij het planetarium. Verwonderd en met vragen sta ik op. Mijn oog is tijdelijk blind geworden. Vertrouwen moet ik dat alles goed komt. Weten dat het leven op aarde goed is.…

Jachtige sneeuw, waarvan de vlokken zich bewegen op de vleugels van alle gekozen winden, de windroos van het kompas is niet vermurwen, verwijst naar een bestemde richting van het bestaan, verstuurt de adem over thuislozen en allen die nog verder moeten gaan, het ijzelt glas over beminden en iedere gezinde, bewegingloos is de kristallen…

ik zag de ogen van de schreeuw haar blikken woordloos van verlaten de laatste stap brak af bewegingloos ervaarde ik haar zwijgend praten een mokerslag die mijn gevoelens niet ontzag die mij verwondde tot in de diepste gronden maar ik loop door nee struikel over al die sprakeloze monden vol aangeprate zonden door schuld gestild…

Zij houdt mijn handen vast ik mag mij niet bewegen zij speelt dat zij Medusa is maakt mij van warme steen Twee minuten vindt zij te lang voor bewegingloos, het is maar een bedacht spel Langzaam wordt zij bang op mijn knipoog geeft zij een lel Ik hou mijn handen hard in die van haar ik mag mij niet bewegen weet dat zij Medusa…

Bewegingloos ligt de bulderende lach aan de voet van de trap met 7 treden. Vormloos, vitaliteit voortijdig gebroken, val als dieptepunt van een ongeluksdag. Vleesgeworden gemoedelijkheid ontwricht. Vervreemdend stil, onzekere hospitaalgang. Besef van tragedie breekt traag door. Resteren laatste adem, huilende gezichten.…

Uw bejegening mishaagt mij, verlengend naar bewegingloos blad en kalm water.…