Alle inzendingen over blik

Door de dood Reeds gretig omarmd In de krochten Van deze orkaan Kwam jij uit Het niets Zo maar naast mij staan Verrassend op Mijn weg gekomen Jouw blik, jouw lach Voor mij het begin Van mijn nieuwe dag Dank zij jou ga ik Mijn nieuwe leven in…

Tussen de kerkmuren met glas in lood scheen de zon over ons achter de kerkdeur bevonden zich de beelden en de wierookgeur en dat alles heelde voor mij door jouw aanwezigheid, werd ik ingeleid in een nieuwe tijd tussen de kerkmuren zag ik jouw blik naar mij en laaide in mij het vuur op.…

Voorzichtig navigerend in donker gevaar loert om de hoek zonder lamp licht dooft in levenloze ogen blikken werpen op hopeloze toekomst beelden vervagen van vroegere levens ervaring was toen alles uit broodnood zakelijk wordt de lijkzak gesloten.…

Onderschat maar onbewogen Onomstreden, onaantastbaar Veelbetekenende blikken Onmacht in een strijd van woorden Blind starend op een uitzichtloze toekomst Ogenschijnlijk wezenloos En geruisloos maar oorverdovend Schuilt daar de diepgewortelde kracht Om grenzen te doen vervagen En bergen te verzetten.…

Stemming die je Niet altijd onder Controle hebt, Buien die er Zo nu en dan Hopeloos met Je vandoor gaan, Die je overleeft Zo lang je zelf De controle hebt, Je eigen tempo En richting bepaalt - Hier zit je voor me Uitdagende blik in De ogen, en toch Laat je overduidelijk Niet het achterste Van je ogen zien…

Als topman van een woningbouwcorporatie Reed ie schaamteloos in een Maserati, Op kosten van hen die toch al niet veel hadden Maakte hij dagelijks de blits en gaf hierover geen kik - Maar maandagochtend sloeg hij over de kop, En bleek de carrosserie van de Maserati Ook niet meer dan een gewoon stuk blik…

Bleek een forse blik in die ochtend door je vriend niet onvermijdelijk, dat de toon was gezet om tijdens een winterse bui in een hotel te overnachten.…

alsof het er niet toe doet glijdt het voorbij, rent weg verbergt zich in de brij van niet meer weten meten stappen steeds dezelfde pas het gras is groen, maar wat nu als verborgen achter glas de wijdste blikken er nu ook niet meer toe doen?…

zag iets blonds dat paarser wilde lila spande rond de billen de hak was hoger dan gehoord haar blik uitdagend licht gestoord ik opende de deur een wolk parfum liet in passeren mij haar stukje hemel leren…

Blik op oneindig soms is de wereld klein vier muren en een dak een raam met uitzicht op een blinde muur de buitendeur slechts van binnenuit te openen misschien nog te forceren een eigen cel gemaakt van angst vermengd met desillusie…

heb geen woorden meer alleen gedachten die dromen over wat is en dat wat nog ooit eens zal komen ogen die naar je blikken in de schaarse momenten die het lot ons gaat schikken een lach als het mag maar altijd voel ik je handen de slankheid van vingers die tasten naar onze verbanden gegrift in mijn hart…

open blik nog zoveel te zien naast het gemis smetteloze klokjes geven vaagheid weer betekenis ondanks… een tuin waar het leven vliegt, springt de vogel het hoogste lied in herhaling zingt ondanks……

de storm stemt zijn vork ruimt verlaten tafels uit het zwerk fleurt de bloemen flets als zij zijn daar struinen losse blikken langs het bestek hier en daar verwaterd tot een stroom van onfrisse wanen niet alleen van deze dag ook de nacht verspilt zijn zinnen…

Hij ging weer fijn tekeer, de Trumpifant Al toont dé foto dan een ander beeld Het land van eer is nu wel uitgespeeld De blik moet naar het Oosten onderhand Het komt er voor Europa nu op aan Want boze kleuters: In de hoek gaan staan!…

Nu wil ik de dag openen met meer dan een blik vat. Te veel sterren kan ik niet aan, noch het tergend trage van de maan. Daarom thans het aanbidden van de zon op het tempo van een altijd weer dagende dans Een nieuwe tijd vat mij aan…

Ze wacht, geduldig soms met fronsende blik ze draait wat, schuifelt, ze twijfelt en ik, Denk; zonder gene, zonder moraal, heb je totaal geen verhaal!…

mijn blik wordt verblind door alle leugens die de computer verzint ~~~~ de computer knap uitgevonden maakt de mens vrij en gebonden ~~~~ al is haar ware nog zo soft onze vrijheid komt steeds meer op de tocht ~~~~ het is een wonder mailde hij ik kan er echt geen dag meer zonder…

ik kijk je uit het dal de helling spreekt mijn echo lacht kom klim naar mij je ziet me overal je blik omhoog gericht je handen wijzen vrijheid ik ben er nog kom ken me weer ontmoet me maar geniet met mij van onze eindeloze blijheid…

Een duik in het water, de blik op moeder natuur. Enig die kleine dingen, zo eenvoudig en onbetaalbaar. Nauwelijks in het zicht en toch altijd daar.…

dicteert de zelfbenoemde dichter zijn perplexe publiek Opdat ik u ongevraagd meer en meer ijdele spinsels dwangvoeder & de ziedende dichter wierp een misprijzende blik op zijn ondankbare toehoorders op de wachtenden in het tramhok lethargisch bijeen als lusteloos vee…

Haar blik, haar elegance van top tot teen Haar benen naast mij langs de lange lanen Haar zijdezachte huid adem ik in Kochana is Maria Koningin…

Haar oogleden zijn verfrommelde gordijnen die haar vensters onttrekken aan zijn beeldende blik Hij beziet de droge sloten die van haar neus naar haar mond lopen en wilde beken vormen als haar tranen willen stromen Op haar bovenlip het donzig bos dat bescherming biedt aan dunne twijgen gegroeid door de tijd en het overmatig roken…

Eén blik in mijn richting, jouw tong danst met het zoet. Dan jouw blik weer afwendend.. Mijn God, jij doet dit goed. Het zweet breekt mij uit, hoe moet ik nu weg. Opstaan dat gaat niet, het is te zien, eenvoudigweg... Jouw vinger met slagroom, zorgt voor hardheid als een rots. De reden voor onbewogen, blijven zitten met trots....…

Opruiende dromen het onvermoeibare willen als kind en verder kijken dan mogelijk, ik zag de cynische blik en hoorde de toon van de volwassenen, waarachtig ik wist dat ik zo niet wilde worden en toch, al vecht ik er nog steeds tegen en ontken ik het, het ouder worden temt je tenzij je heel gelukkige genen hebt, ik niet.…

Haar zoele blik drijft spanning in zijn post. En 't brievenboek legt zij zó innig neer dat haar elektrisch haar hem zacht en teer het voorhoofd streelt en weerstand kost.…

Hoe, duizlig van getallen, wit op zwart, zij onder 't wicht van al die blikken zwicht, door 't giechlend koor der meisjes moegesard.…

Gelijk die porseleinen beeldkracht in die versteende verwoording van die nieuwe boodschap onder het Kerstlicht ieder jaar weer aan alle toehoorders wordt verwoord: wordt onze blik steeds weer gevangen door dat wonder dat ons opnieuw tot een vreedzaam denken in het leven aanspoort.…

een zakdoek nat van kindertranen en hand de andere even kwijt vertellen ieder hun verhaal van droefenis of diepe spijt het tuintje bij een voordeur verwaarloosd met armoedig groen panden zijn uit betere tijden verwaarlozing is niet met verf te bestrijden zag je wachtend op de bus je haar verward je blik iets schichtig gewoon wat in…

het zijn haar ogen die me opeens troffen niet haar borsten, haar benen of haar steile blondeharen noch het minirokje of haar fraaie ronde billen 't was haar blik die me subiet mijn bril deed afstoffen andermaal keek ik haar aan, nu door propere brillenglazen blik gericht op dat glimlachende schepsel tegenover mij de verleidelijke mond die ze opeens…

bus mensen schuiven voorwaarts door het glas zie ik hun gezichten Wanneer de laatste trede uit geklapperd is staan alle benen binnen deuren sluiten zuchtend nu al vermoeid Geen oog ving mijn blik ik ben een steen in een rivier van forensen achteloos gepolijst in het voorbijgaan…