Alle inzendingen over bloempjes

Japanse bloempjes hangen doods over een koud lieveheersbeestje. Milde winterdag: een hommel ligt roerloos - bromt, kruipt traag in de struik.…

zacht preludeerden violen bouwde slagwerk het ritme op verkenden trompetten hogere sferen jij gaf de opmaat aan het orkest om met hart en ziel te spelen zij hebben hun bloempjes buiten gezet wij hoorden ze groeien zagen hun knoppen zich richten naar jou voelden de spanning tot bloeien alle secties verzamelden kracht tot na de donkerste…

Een karretje op de zandweg reed, 't was in het groene dal, in 't stille dal, waar kleine bloempjes bloeien overal. Klein vogelijn op groene tak, zingt daar zijn lustig lied, terwijl in 't schommelend wiegje, het wonder is geschied. Ei,ei, 't was in de Mei, ja, ja.…

Des huizes zoon, daarentegen, heeft afgemeten Mij bij kop en kont eruit gesmeten Hij vond het affreus, verwerpelijk en niet net Dat ik zijn bloempjes stijlloos buiten had gezet.…

En toen stond ik, als die bloempjes, Troostloos op het veld te treuren.…

't was eerst maar een spel werpen met bloempjes spelen met woorden eerst een beetje eigenliefde dat we ontwaarden in elkanders ogen waarin we steeds dieper konden verzinken de kalme golfslag die 't zandstrand kuste werd geleidelijk opgejaagd door westenwind en schuimtoppende baren verhieven zich en 't water spatte vermengde zich…

ik de eerst gekleurde stip in het wittig pluis het is daar waar lente al heerst en jij met warme adem en lach de ontdekking uitpakt een pril rozetje van het nieuwe lentegroen dat het voorjaar doet ontluiken ook al is buiten stervenskoud maar de spurt naar meer licht is ingezet met de aantrekkelijkste kleuren wie zal zijn bloempjes…

Dan zal ik kransjes vlechten, En dragen die ter ere Van God, die mij het leven En bloempjes heeft geschonken. Dan zinge ik: Hemelkoning! Gij doet viooltjes groeien, Met roosjes, maagdeliefjes, Citroenkruid en seringen, Met duizend duizend bloemen; Om uwe macht en liefde Aan kinderen te tonen. Hoe mooi staat mij dit kransje!…

Dan zal ik kransjes vlechten, En dragen die ter ere Van God, die mij het leven En bloempjes heeft geschonken. Dan zinge ik: Hemelkoning Gij doet viooltjes groeien, Met roosjes, maagdeliefjes, Citroenkruid en seringen, Met duizend duizend bloemen Om uwe macht en goedheid Aan kinderen te tonen. Hoe mooi staat mij dit kransje!…

ze bloeide klein als witte bloempjes, waar een gouden hart in ligt eindeloos vertolkend hoe haar tere kracht toch zomers telde binnen zicht van eindigheid kleurt winter in wolken langs een blauwe schijn vol hoop morgen dansen blaadjes rond het spelend licht van zondoorregen dagen 'leg jouw huppelhartje maar in zachte bloemen, kind het…

De sneeuwklokjes werkten al hard om hun tere blaadjes en bloempjes naar boven te krijgen, maar ze deden het toch maar, ook weer dit jaar. Er bloeien al sneeuwklokjes, hoe wonderbaar dit telkens weer op post zijn, zonder protest of misbaar, zonder geklaag of verdriet. Misschien kunnen we hun lessen leren. Geduld? Moed?…

naar de verdorde bloempjes nog in alle volmaaktheid dapper geheven naar de zon nee... ik liep niet zomaar voorbij want ik keek en zag schoonheid in natuur waaraan ik niet voorbij kon.…

Van vogels en vlinders, de bloempjes die er zijn. Ik heb ook niet meer nodig Het leven kabbelt zachtjes door, ook als ik er niet meer ben. Want zo is het leven. Geniet van elk moment. Wees blij het te hebben gekend.…

's Ochtends, als het haantje kraait Onder 't klappen van zijn wieken, Als de dag begint te krieken, Eer de huisman ploegt of zaait, Gaat Lucella bloempjes pluiken, Waar zij 't gretig oog mee streelt: Bloempjes die naar honing ruiken, Waar de lekk're bij in speelt.…

Altoos wil ik om haar treuren, bloempjes strooien op haar graf: Wenend aan de kusjes denken, die mij ’t lieve meisje gaf. Morgen zal ik — maar voor mij ook is ’t gevaar van sterven groot. Gistren liep zij met mij spelen; gistren nog! en nu -- reeds dood!…

in donkerrood warmde zich de eeuwenoude stenen muur met het vuur van de zon met kruimels cement had zich het minuscule leven al jaren verwend in krenterige symbiose zij kende de kleur van seizoenen wist dat wind met stormachtige vlagen haar bloempjes tot toekomst zouden maken jij hebt met de wallen gesproken en stukjes geschiedenis…

je schuift de stoelen naast elkaar gaat zitten en praat de uren vol ik luister haal geen adem en merk niet het graven van wie je bent naar mij blauwe bloempjes werk je stoer en zonder schroom naar binnen je bezet zo zwanger het luchtruim dat ik het niet kan dragen en zwaar moet leunen in de nacht alles wil ik wel geven om de stoelen weer…

ik kwam uit de lengte jij uit de breedte bewogen schaduwen uit het zicht van licht zonder te spreken schudden we handen lachten we tanden en wilden gaan zitten maar de ontvangst was staand, ook het buffet dat later klaar werd gezet we neuzelden treuzelden, werkten net geleidelijk werden ook bloempjes buiten gezet mooie muziek…

We worden ongehoord begroet Later pakt hij zijn schoffel harkt zijn loopgraaftuintje vol overgave aan Wimpers richten tralies op tegen de zon glimpen bunkers vol geheime holten Zware deuren klampen hun hangslot stevig vast Een achtergrondkoor van vogels, insecten, reeds langgestorven zielen streelt het groenbemoste beton laat kleine bloempjes…

en blanke bloempjes aan de kant die keken in de vigilant wie voer over de dijk. Zo menig vent en jonggezel die werd wat raar aan zijn gestel bij 't langs-gaan op de dijk. Door die guitig rode snoetjes onder die róse hoedjes; die meisjes, langs de dijk.…

Zij strooit alleen maar liefde, als bloempjes om zich heen. Zij geeft zo gul dit kind, waarin men in haar korte leven, alleen maar onschuld vindt. De vreugde van haar moeder, en vaders grootste schat. Zij weet nog niet hoe zij hun hart verwarmt. Hoe zij vol levenslust, ook hun geluk steeds levend houdt. Zo rein, zo gaaf, zo onbewust.…

‘t Giert onophoudelijk met een kracht die je niet evenaart de wind is nietsontziend neemt mee, wat ie op z’n weg ontwaart Bloempjes delven ‘t onderspit mensen zetten zich schrap ook dat een Maartse storm zoals deze we hebben het vaker gehad: Maar zonde blijft ‘t…

.* Maar toen de zon ter ruste lag, Toen kwam met sneeuw beladen, De winter eenklaps voor de dag, En knakte steng* en bladen; En al de bloempjes wit en rood Die waren 's morgens ziek of dood.…

Ja, ik heb mijn dood zelf gecreëerd, Uit het leven, genot, uit gele lente bloempjes, kijkend naar de jeugd van tulpen; Ja ik heb muziek zelf gecreëerd...…

Al wandelend zag ik in 't asfalt kleine gaatjes op één viel mijn oog 't had de vorm van een hart ik werd er blij van en dacht aan mijn zoon vanavond zou 'k naar een medium gaan Dankbaar dichtte ik dat uit het hartje bloempjes door zon en wind en lucht hùn hartjes naar boven om stralen te vangen hoe zon zaad warmt hoe mieren en andere…

Hij kijkt naar de bloempjes, die op hun steel bij het zuchtje licht heen en weer dansen. Olivier vat de wenk der torentransen: "Bewonder 's voorouders hof, thans jouw deel. Zie de bloei, fijntjes toch onnoemelijk veel; mag iets ervan de salontafel kransen?"…

Een gouden gloed verrijst in 't ochtendgloren Verfrist met felle kleuren doffe nacht Isis bestijgt haar troon als nieuw herboren Bezie haar zwoele lippen als ze lacht Haar vlammend hart lucht op in lichte stralen Met ted're hand streelt zij de knopjes zacht De bloempjes weten bij dit warm onthalen Een nieuwe tijd van bloei staat voor de…

Het groene gras, het groene kruid, En duizend bloempjes spruiten uit... En iedre vogel kweelt en fluit. Maar van de vogels altemaal Zingt wel het teerst de Nachtegaal: En, als ik krank en peinzend dwaal, Roept hij mij toe, in zoete taal: 'Wel-op, mijn kranke vriend, wees blij, Daar is het zoele Jaargetij!…

En...houd de actualiteit in de gaten, mijn beste, de bloempjes en bijtjes vouwen zich op in hun winterkooi, in gespannen afwachting van de lentedooi... Heaven can wait!…

Woudreuzen vol klimopranken stralen strenge zorg uit, willen beschutting geven aan tere bloempjes, die elkaar weven tot één grondtapijt, met zoemende talen. Slingerbeken scheppen schoon moerasmos, omringen sierlijk edele woestheid, laven ree en hangende lovertros.…