Alle inzendingen over blos

speel met de zon haar warmte in kleuren op de blos van je ochtendgezicht nog tocht de wind het ontwaken zij geurt zacht in haar vlagen naar helderder licht laat je maar strelen je vleugels weer helen ga mee met de lente richt al je liefde op komende zomer jij bent mijn dromer de gaande en komer maar in raken doen wij de dag in samen…

speenkruid In de buurt van anemoon Ik opper dat... dag in dag uit Maar de vorst blijft op zijn troon Ik smeek de zon nu voluit: 'zet dat heerschap buitenspel' Dan krijgt weer blos…

in ijzig wit,schuurt de volle winterstilte koortsachtig langs mijn klamme handen de streling van lucht bracht mij in de war zuchtend blies ik haar terug maar de stilte ontspande haar en wreef door mijn ogen een licht roze blos verscheen op mijn wangen in een schoon contrast werden de witte vlokken gedragen door de wind mijn wereld…

het plaatje dat ik van jou heb danst in cirkels jouw quick step jij bent het die mij danig imponeert zo in mij telkens wederkeert respect, waardering, adoratie je draagt jouw kleed met gratie het maakt echt iets in mij los jouw prachtige mooie blos blogs ik strooi voor jou rozenblaadjes op mijn lievelingspaadjes… mijn droom in…

als je pas veertien wordt gaat tijd niet vlug genoeg je wil in zeven haasten naar grote mensenland 't is nog een beetje vroeg geniet maar van je jong zijn van spelen en van sport giechel, stotter, bloos je mag nog even kind zijn voor je volwassen wordt blijf nog even meisje spring maar in je touw 't duurt nog maar een poos de tijd…

Ik roes van jou zweef over paden verdwaal in tuin raas in overdaden ik bloos van jou schilder vissen rood water warm paars planten bont en blauw ik kook van jou snij pink in vuur rook brood zwart vergeet etensuur wij zijn glas mijn hobo hart jouw serene snaar kwetsbaar helder…

Wij plukten kussen op de geheime plek en spiegelden steeds meer en meer de tere blos van zoveel jonge speelsheid.…

ze zag hoe schaamte de lakens bedekte met een bleke blos alsof haar buik nooit zou baren en enkel prooi werd van de zwartste nacht al wat ze kon zien, de woorden te klein, werd wind en vreemd uitgespreid zonder bedaren en op het harde gras, waar geen mens meer keek, brak elke maan in het schommelen, stil de zonde bevroor in het boomzwijgen…

Niets vermoedend kom ik uit bed er is een kopje koffie voor mij gezet als verrassing staat er een ontbijt wat een feestelijkheid op mijn bord ligt een roos het bloed stijgt naar mijn wangen ik bloos ik geniet van dit romantische moment niet alle dagen word je zo verwend maar vandaag is het een speciale dag dat is te zien aan mijn stralende…

Terug bij het begin warm tegen je aan Als een roos bloos ik rood tranen beslaan Terug bij het begin verlichting een zucht Ik leef weer terug jouw adem jouw lucht Terug bij het begin passie hete vuren Jouw lijf mijn lief Mag eeuwig duren Terug bij het begin geen einde nabij Woorden tekort mijn liefde ben jij…

Duidelijk wel het werkwoord in een oudere volzin maar ook een roze blos op onze wangen zijn. Ik noem je in gedachten een geweldig welkomstgeschenk verken weer de plaatsen in je ogen en vergader met je in mijn hoofd.…

Ik bloos bij het ontwaken en hoop dat deze laatste dag zich nog eens mag herhalen.…

Lichte geluiden verraden hartgeklop waarvan het ritme wordt opgevoerd opeens wordt alles losgelaten en blijft een roze blos achter op je wangen.…

slechts een korte wimpertrilling verraadt de harde tegenwind een lichte blos vertrekt snel, maar wangenstrelend weer naar binnen naar de warmte van het bewustzijn en het bloedrode gemak waarmee de verbeelding zich graag laat kleuren geen vraag waagt het koele lippen te betreden overbodige antwoorden bevriezen blauwbekkend een luchtspiegeling…

Ik wil dobberen op de stroom drijven in de wind getrokken als een magneet naar de plaats waar ik jou vind gaan we dan samen die weg van liefde en gelukzaligheid als twee herfstbladeren die kringelend gaan met opgewonden blos vleien aan het einde van ‘t pad teder tezamen naast elkaar moe van zwieren in het mos daar in gedempte zonneschijn…

Toch bloos ik in moreel opzicht verlegen, want wint vulgair bezuinigingsgewin het hier niet van ware gemeenschapszin?…

De dames onder hun kappen Zitten er adem te happen Met hun hoofden bedolven Na het wassen en watergolven Nu komen de tongen los Je ziet het aan de rode blos Hier ben je in vergeten tijd Van warmte en intimiteit In het paleis van kort geluk Met de weggevallen druk Zie je warme stranden En koesterende mannenhanden Nog een lotion mevrouw…

penseel al door het eerste warme rood het lichte bruin van zomers bloot onschuldig na het winters wit getoond in lentes groenend licht de schaamte is al afgelegd als de eerste blos haar stempel heeft gezet ondeugend wordt textiel steeds verder opgeschoven en laat maar weinig in beloven pikant diept bruin verstolen wit in contrasteren…

Toen ik u lestmaal, by de leliën en rozen Zo helder pronken zag, en met zo purpren bloos, Zo dacht mij, dat uit spijt de roos verbleekte in 't blozen, En dat meteen uit schaamt' de lelie wierd een roos.…

een staf de gouden pij rozen in mijn haar met wijds gebaar schik ik de wereld bloos me dan tot koningin ontbied de roze wolken dwing rivieren oeverloos speel met zwarte dolken geen land heb ik maar dromen we juichen met de handen op elkaar de schijn van goud zal spoedig komen mijn straf is weer een horizon voorbij het bloemenkleed…

mijn moeder van weleer, op de trappen, zong een vermaledijde melodie bleek de blos van mijn wangen blaren in mijn longen. alles déjà vu reutel ik de resterende dagen. heb alles behalve dit ene.…

Het bezoek klopt aan en laat een rode blos achter, een lieve kus, een keer in de duizend jaar. Ze draaid om haar as en toont al haar geschenken, plooien die haar oppervlakkig krenken. De zon komt op, een nieuwe dag breekt aan.…

een schrale zon, een wind met blos, strandwandelaars in dikke jas ober : 2 koffies + 1 Calvados !…

Herfst Na augustus en september 21 Op mijn wang een kus Verder een bries Kerst Na de warme kleuren, de koude winterkant en november 21 Samen hand in hand Verder een blos Valentijn Na veel liefde en sneeuw in het haar en januari 21 woordloze stiltes tussen elkaar verder niets Na je weet dat ik het meest van jou hou…

de liefde de liefde als een ansicht in kleur het odeur van verlangen en een zonnig humeur de liefde de liefde doet je steeds goed een blos op de wangen en een tintel in't bloed de liefde de liefde hoort eeuwig te zijn met superlatieven en veel rode wijn..…

Handen rustend op het stuur rood licht in het vizier maar ook de spiegel hier waar ik heimelijk in gluur zie de allermooiste vrouw de versnelling in z'n vrij drie, vier meter achter mij is ze even die van jou zet ze rap haar lippen aan met haar ogen gaat ze ook iets doen mijn wangen krijgen net geen blos wie kan zoiets weerstaan?…

Bevrijd de blos welk zachtjes dwaalt Pruttelt zon - in zee- nog even na De halmen van het einde buigen Maar zij in volheid, recht getogen Een distel sneert zich in contour - En het harmonisch liefdeslied dat zingt Van binnen klinkt de zindering: Het flakkerende vonken-vuur Als de schaduw zich terloops ontdoet Waar de mantel der…

geef de dagen weer lengte geef bomen weer blad en wangen een blos Laat schaatsers verdrinken, de diepte inzinken Mijn god.... ik heb het gehad met de kop van Jan Bos Niets is zo mooi als de dood van een sprinter daarom zeg ik; Weg met de winter!…

Gestoken Met vergif In heel het lijf Tiranniseerde deze vrouw Ze hield haar poten stijf Het koekbedrijf Want zoete koek werd er nog nooit gebakken Tot op een dag Antoine verscheen Met krullen en een blos Zo jong zo pril Ze veranderde meteen In ’t lijf scheurde al haar ketens los In deze vrouw van steen Vanaf die tijd bakt zij slechts…

er was eens een dametje Kraaygraag die zong liefst de aria in 't duin met vogels uit Den Haag 's morgens zette zij met hoge stem in hield aan tot avondrood kreeg blos op haar wang van goede zin zo ging het jaar in jaar uit alle dagen men zag haar als paria alleen duinfluiters floten zonder vragen ook Karel Konijn werd er tureluurs van…