Alle inzendingen over boekdelen

het is de stilte die alles zegt blikken tussen ons die boekdelen spreken ze doen vergeten wat is geweest morgen wordt geschoeid op andere leest handen openen onuitgesproken zinnen verwoorden stil een nieuw beginnen lichaamstaal die raakt bewegen wordt begrijpen langzaam maken wij ons nu haar taal en zachte tekens eigen…

zoetelieve knul van mij zij aan zij in mijn getij schreef ze van haar eiland ik had mijn puch nog buddysit hoog stuur mijn grote beurt zou gaan komen zij wond mij op haar gebriefde lippen schreven boekdelen onder olijfbomen wilde bloemgeuren hoge bergen diepe valleien haar palet de regenboog ik huilde - heel droog…

je woorden aaien langs mijn wangen strelen zich een weg naar beneden blijven rusten vlak voor mijn mond die ik plagerig voor je open en dicht om te proeven in welke saus je de zinsneden hebt gedrenkt ik taal naar dat delicate ingrediënt dat boekdelen vol bestek spreekt maar ons de laatste strofe laat…

ogen spreken boekdelen niets verduistert laat mijn blik jou helen verzachtende woorden gefluisterd in deze koude nacht wil ik je laten ontdooien iets wat jouw pijn verzacht gevoelens vastgevroren mens vol met pracht laat je hart spreken ik hou je vast het ijs begint te breken…

Stapvoets en vol spanning, Nadert de ontknoping, Kolossale boekdelen, In kleine stukjes uitgesplitst, Pallets vol met letters, De grote grijze massa in, Mijn ogen bezwijken, Onder het gewicht, Van letters die de dag vulden, Op bladzijden voor mijn gezicht, Zij vertellen het verhaal, Dat ik voor het slapen gaan het einde van het boek…

Haar glimlach was doordringend haar ogen spraken boekdelen haar hart was vol van liefde Die liefde was…. voor mij.…

Als de hoop is overleden en de stilte boekdelen spreekt, niets nog een drijfveer kan bieden, als elk woord geen betekenis heeft. Laat ons dan spreken met ons lichaam, laat ons voelen laat ons zijn. Geen discussies oude ego’s, laat ons zweven op de tijd. Laat ons praten zonder woorden, ik wil voelen dat ik leef.…

ontluisterend is de klap als er wordt gezegd dat je niet meer past in haar bestaan je valt pardoes van eigen trap die je uit vage beelden in elkaar geknutseld had de doos met dromen kan weer dicht slechts een enkeling is moeizaam uitgekomen en dan nog in het verkeerde licht want haar gezicht heeft altijd boekdelen gesproken…

Nachten lang wacht ik op vlinders die mijn huid bedekken Als een fluwelen jurk trek ik ze aan, langzaam In een voorzichtig schrijven ontmoet ik jou In ogen die boekdelen spreken over bewaarde geheimen Magnetisch en tijdrovend maar niettemin levenslang boeiend klinkt vlinderslag in zacht geruis: je zingt het gemis en laat…

heb me gebukt bloemen voor je geplukt ze aangeboden met mijn ogen in trage zwaai naar boven een boeket ongesorteerd vers van het veld jij hebt ze aangenomen met een lach die boekdelen sprak wij zijn verder gegaan jij wees de bloemen aan zei zacht ze leven nog staan in de zon te dromen om tot vrucht te komen schuldbewust heb ik…

ze kan het moeilijk begrijpen ze wil alles bekijken en het één met andere vergelijken maar de wonden spreken boekdelen haar stem is weg ze probeert te praten met een uitweg langzaam aan te herstellen maar haar boze dromen die kwellen door de zanderige, heuvelige wegen en de modder onder haar voeten zal zij meer weten dan ons hoe het is om…

negentig jaren geleden verstomde het geweld herinneringen bleven indringend en wreed de somme ieperen verdun en de ijzer op de 11de van de 11de wilde hij nog iets zeggen nog in de houding staan maar alles weigerde dienst veteraan henry allingham zijn zwijgen sprak boekdelen afgevoerd in een rolstoel het applaus hoorde hij niet…

Je sprak zoveel mooie woorden op het moment dat ogen logen, je hele wezen sprak boekdelen je hebt vele malen bedrogen. Ik hoef je mooie woorden niet je leugens en al je bedrog "k heb veel aan jou gegeven maar mijn waardigheid heb ik nog.…

Bommen spreken boekdelen van haat, geweld en pijn schichtig kijkende kinderen jong gewend aan angst en dood weinig verwend met liefde en lach proberen toch hun spel te spelen Maar hoeveel geweld kunnen ze aan voor het imiteren van volwassenen het onschuldig kinderspel overheerst voor jong gezien oud gedaan wordt en de haat zich weer voortplant…

We communiceren niet meer, de taal van de handen ogen, lichaam en wapens spreekt boekdelen. En toch was ooit taal, het hoofdvak op school, maar we spreken elkaars taal niet meer, luguber toch?…

stelde ik jou nooit maar jouw devotie sprak boekdelen hoofdstukken van oude boeken die jij, allemaal gelezen opstapelde naast de open haard waar we zo vaak naakt hebben gevreeën vroeg ik niets anders dan een stille vrede in een verborgen woordenwoud van nieuwe nooit geschreven boeken vol onbeantwoorde levensvragen.…

Vormende letters worden woorden En woorden laten boekdelen spreken Laten we het geschrevene in verre oorden Gedachten worden dan niet vergeten Gevoelens kennen geen grenzen Zo zijn gedachten eindeloos Zie alles door het vlies van de lenzen Blind van verlangen, jij mijn roos Ik vang je geur, meegevoerd met de wind De stilte laat zijn oorverdovend…

Een knipoog en haar glimlach ze spraken boekdelen voor mij Op deze prachtig, zonnige dag was ‘Dag’ het enige wat ze zei Een glimlach en haar knipoog ze maakten mij ‘t innerlijk blij Zij was hèt, hoeft geen betoog en wat zij zei, maakte mij blij Een knipoog en haar glimlach ze maakten mij erg van streek Ik keek haar aan en dacht, ach wijl…

stelde ik jou nooit maar jouw devotie sprak boekdelen hoofdstukken van oude boeken die jij, allemaal gelezen opstapelde naast de open haard waar we zo vaak naakt hebben gevreeën vroeg ik niets anders dan een stille vrede in een verborgen woordenwoud van nieuwe nooit geschreven boeken vol onbeantwoorde levensvragen.…

zijn om onbegrip te stillen als galachtig noodlot jouw verbanning inluidt Kinderoren vangen een draaiend antwoord stilvallend gefluister dat schaamte ontbloot Leugens afgepeld in verstrijkende jaren mijn inwijding bekrachtigt de kernachtige werkelijkheid Ooit hebben wij samen een kamer gedeeld in een zwijgend verleden dat boekdelen…

toen wij elkaar ontmoetten sprak verbazing boekdelen immers, herkenning roept geen vragen op, maar wel, waar was jij al die tijd die plots niet meer verloren leek een litanie aan woorden voorbij een oogwenk voldoet nu een glimlach oogt bekend en een enkel woord schenkt vertrouwen wij sloegen een fase over berustend in wat niet kan zijn…

Dat moet je zien dat moet je voelen dat moet je durven kijk maar in haar ogen voel maar aan haar handen durf met haar te spreken ze spreken boekdelen en als je dat wil delen dan krijg je de antwoorden en zal je ervaren, voelen dat alles gaat helen ook de scherven van jouw verscheurde leven want uiteindelijk is iedereen beperkt!…

Er is geen noodzaak of urgentie om de twijfel te verdragen in innerlijke angst gevangen proberen met elkaar te praten zelfde toekomst in het verschiet niet projecteren, geen projectie we blijven het proberen jouw stem klinkt helder ik luister en ik fluister alle geluiden klinken vaag ik probeer je te ontwijken in dezelfde nuchtere boekdelen…

samen lieten we het allemaal afspelen strak in alle hoeken, ik kreeg jou daar wel hoewel je vaak aanmodderde jouw haarkleur sprak boekdelen maar ik liet je zien dat je niet blind en dom was onze gedachten kregen we ineen stukje bij beetje kregen we alle kennis op mijn kleurenpallet soms lag het wel verspreid maar…

Er ligt een zinloze verpozing van tijd en ongeduldig wachten in de kleedkamer van de dood in de geurloze tussentijd schrijf ik je nieuwe verhalen sinds jouw laatste onbedorven brief gingen er boekdelen verloren zoveel tijd is er verstreken met jouw leugens en bedrog ik moest mijn laatste bezit verkopen heb zelfs geen kleren voor mijn lijf…

Herinneringen worden opgeslagen oproepen kunnen we ze om dit alles weer te beleven boeken overrompelen penselen schrijven boekdelen het linnen krijgt kleur achtergrondmuziek in variatie uitingen verdeeld in contrasten toegevoegd aan belevenissen herhaaldelijk teruggekaatst in het denken en ervaren raak ik mezelf kwijt zijn mijn gedragingen…

Herinneringen worden opgeslagen oproepen kunnen we ze om dit alles weer te beleven boeken overrompelen penselen schrijven boekdelen het linnen krijgt kleur achtergrondmuziek in variatie uitingen verdeeld met contrasten toegevoegd aan belevenissen herhaaldelijk teruggekaatst in het denken en ervaren raak ik mijzelf kwijt zijn mijn gedragingen…

al weken ligt ze daar roerloos op haar dood te wachten en als je dan bij haar komt haar eigen manier van oogcontact een glimlach in haar ogen wordt nooit meer voorgelogen als enige over en er niet meer willen zijn de laatste keer contact een dag voor haar dood haar ogen spraken boekdelen zonder te praten alleen maar te kijken zag je…

en wat ik jou heb aangedaan Ik weet niet wat ik kan doen of hoe ik verder kan gaan want ik heb weer een blokkade Een stem die zegt dat ik je uit de weg moet gaan Ik werd boos om iets waar ik niet boos om hoor te worden Ik voel spijt en verdriet maar nog steeds kan ik niet praten Mijn mond beweegt nog steeds niet maar mijn ogen spreken boekdelen…

Pas nu ik geleidelijk besef dat ieder ogenblik zijn eigen boekdeel spreekt blijkt het langverwachte grote nieuws een onvermoede zegening, en wel door steevast uit te blijven.…