Alle inzendingen over bonkende

Bonkende pijn, gepaard met stilte en alleen. Afscheid nemen van licht en geluid, starend in de nacht, roerloos voor me heen. Schaterend schieten, stapelgek geworden proppen blokkades in de achtbaan van vaten. Scharlakenrood vloeiend eau de vie, stollend op het moment suprême. Pijn en angst vervagen in de tijd.…

Achter het bureau voel ik met mijn hand, geklemd tussen tafelrand en borstkas, mijn bonkend hart dat het wint van verstand en mij doet zwemmen in een zoete plas van gelukzaligheid. Wat eertijds was dat mij ontbrak en gans verkrampt het land doorkruisen deed, kwam vanzelf en alras ook de vraag naar het waarom en 't verband.…

mij Die donkerblauwe Audi Die mij op een onmoog'lijke Plek inhaalt, mijn linker Voorkant er bekant van Afsnijdt, en een halve Seconde voor de frontale Botsing zal plaatsvinden Die ook mij en de kinderen Onherroepelijk mee zal Slepen in een voortijdige Dood voegt hij naar rechts In, mij en mijn passagiers Achterlatend met bonkend…

Nergens rust meer herrie, zoveel herrie autos gieren over straat vliegtuigen vol kerozijn bonkende basboxen gillende sirenes nergens rust meer zelfs de natuur vertoont zijn speedboten als lokvogels voor de recreant die zijn vlees verbrandt nergens rust meer TV - decibellen die mijn hersens kwellen het trapportaal klinkt luid van…

Kunnen alle liefdesverklaringen, met rozen, kaarten, cadeautjes een sms’je een mail of e-card als je verliefd bent, ‘last‘ hebt van een te hard bonkend hart, doe dan wat je hart je ingeeft zodat de ander meebeleeft, wat liefde voor je betekent...…

De zon straalde door mijn bonkende hart glinster ogen in het gevang.…

de berg die ik moet beklimmen kijkt mij dreigend aan op schoenen van beton en met een hoofd vol veren een luid bonkend hart dat bijkans bezwijkt ga ik het toch proberen ik spreek mijzelf moed in maar ja, die schoenen ze wegen me zo zwaar toch kom ik worstelend boven en zie daar klip en klaar mijn woorden als schichten aan de wolken hangen…

de berg die ik moet beklimmen kijkt mij dreigend aan op schoenen van beton en met een hoofd vol veren een luid bonkend hart dat bijkans bezwijkt ga ik het toch proberen ik spreek mijzelf moed in maar ja, die schoenen ze wegen me zo zwaar toch kom ik worstelend boven en zie daar klip en klaar mijn woorden als schichten aan de wolken hangen…

Verf op mijn palet kookt liefde zodat het linnen bijna scheurt van hartstocht door de hete olie die straks de vezels brandt maar eerst mijn liefste danst je beeld dat wegdruipt langs mijn geest rechtstreeks naar mijn bonkend hart dat jij in lust doet smelten brandende vezels van liefde en leven brandende liefde als…

wilde lasso's van ontladende kracht, bliksems die zich in verten kruisen, drijven dreundondersalvo's tot druisen voortrollend in de ijldiepe nacht rukwinden wreken zich op iedere kruin bladerloof juttend over veld en wegen over land gutst de hevigste regen beken zwellen tot wildkolkend bruin uit krakend en bonkend hemelgeweld wordt ijsloden…

vlinders maken mijn knieën week ze maken mijn mond droog ze laten mijn handen beven en dat sinds de dag dat ik in jouw ogen keek als ik je zie ga ik blozen geen zinnig woord komt uit mijn mond durf je nauwelijks aan te kijken de vlinders hebben jou gekozen waarom dat gefladder waarom die zoete smart waarom dat plotse zweten waarom dit bonkende…

Aalst Anno 1893 klompen en klossen kletterden in de filatures langs de rivier waar werkopzieners jakkerden op kind’ren en verkafferden bij 't bonkende weefklavier politiekers, textielbaronnen, zonder kennis van Vlaamse taal, verlieten zich op bronnen, op pastoors en volksspionnen, schatplichtig aan 't kapitaal hardvochtige conservatieven…

Toen ik tot slot met bonkend hoofd, insectgewijs de trap opkroop, baldadig naar de lakens sloop was ik numb en aangenaam verdoofd.. Jij kijkt me met beloken ogen aan zo groen zelfs op dit middernachtelijk uur blijf je mijn rustpunt, mijn anker, mijn cesuur mijn zomerwijn, mijn mirre, mijn dagelijkse graan.…

Bonkende bassen. Bellende bekkens. Blerrende bekken En zingende snaren... Pingelende pianos. Vleiende violen. Rijmende ritmes. Stampende stokken slaan heldere triolen.... Huilende hammonds uit een slingerende leslie. Toeterende blazers blowen me sexy..... Trek. Duw. Blaas. Wrijf. Tokkel. Stuw. En strijk me stijf.…

Langzaam wringt zich 't water door 't steile dal, Verstaald tot gletscher, en bazalten wand Droppelt, geslepen door de gletscherrand, Bonkende blokkendonder, knal na knal.…

Dronken kiezen ze in het gewoel van draaiende heupen, bonkend ritme er een met wie ze het straks eenzaam zullen doen. Voor hen is de nacht een oplichtend duister waarin je de ander moet smeden tot hij heet is. Maar 'the day after' is een nacht waarin de zon schijnt en slapend wild genot wordt herboren tot machteloze spijt.…

Stiekem gluur ik naar buiten Naar de vogels die fluiten en het gelach op de straat Ik sluit mijn ogen en beeld in dat ik daar tussen sta Terwijl ik weg droom heb ik het niet door dat de angst mij aanstaart Mijn droom wordt verstoord door de bonkende voetstappen die ik plotseling hoor Voordat ik achterom kan kijken hoor ik iemand in mijn nek hijgen…

Dan voel ik zijn warme adem in mijn hals, zijn kloppende hart tegen mijn borst als hij mijn voorhoofd kust. ’s nachts, dan zal hij zijn armen om mij heen slaan, mijn jankende, bonkende hart kalmeren.…

Plots voelde ik me niet meer normaal schrik sloeg bonkend tegen mijn hart. Ik bleef steken in het zand, geen voet kon ik nog verzetten. Ik voelde me bespied iemand wandelde mee. Mijn adem stokte Een donkere gedaante achter mij.…

Liefde is een bonkend hart En je hoofd compleet verward. Liefde is soms ook pijn Met schreeuwen, schelden en veel venijn. Liefde is ook heel erg mooi Maar pas op voor elkaars gouden kooi. Liefde is eindeloos geluk En niet na een ruzie stuk.…

ebbenhouten parket knarst piept plooit en trilt alsof mijn kamer zwetend buiten staat en bonkend verlangt naar een vasttapijt van stoom ontspanning adem frisse lucht een vergruizelde geest zeemt rondjes zwaait in de deuropening gaapt me aan alsof ik het ben die binnenval ik had je niet verwacht dit is mijn huis daarom hij verklaart…

Bonkend, kwààd, woest omdat je dan kunt laten horen wat je bedoelt, 14 treden òp. Om als de kwaadheid is gezakt, vervolgens heel gedwee, 14 treden naar benéé.…

aan rende naar de auto en begon te rijden om naar dat wegrestaurant in Zuid-Duitsland met die romantische uitzichtplek te gaan Daar waar we ooit slechts één keer éventjes een uurtje waren, al lang vergeten Maar ineens dook het beeld weer op stokte mijn hart, werd mijn rust door een herinnering uiteen gereten Met verbeten blik en een bonkend…

De appels rolden bonkend rond. In de bus was ik beschaamd: te vroeg ging ik naar huis. Mijn koffertje lag in het rek. Het wegdek had een zere plek - daar lag mijn koffer op de grond. Appels door de hele bus. Ik raapte ze beschaamd weer op, iemand lachte, iemand riep.…

Zwaarwichtig en trefzeker als een stormram bonkend in de gapende lustgrot van een kantelend walviswijfjeslijf zal oerkracht mansgroot zwellen in de warmbloedige zoogdieronderbuik het zaad uit zijn balzalen schiet hij als een vulkaan die lava spuwt in de baarmoedermond.…

In bed Wakker Stakker Licht Verlicht Met bonkend hoofd Verdooft Het veertjes gordijn open deed Krrrraakkent Wat een week Ik keek uit mijn boven licht Aha, daar schijnt de zon Wat zie ik bleek Ik draai me om Vlug terug in bed Nog even kamille thee zet En naar het toilet Bibberend Trillend Pijn in mijn benen Het zeurt Mijn pijnlijke…

Hoeveel makkers liggen machtloos ter aarde Wier ellende niets meer dan sterven hoopt, Onder 't bonkend kanon of onder paarden Razend vluchtend worden zij neergetrapt, gesloopt.…