Alle inzendingen over bossche bol

Geen theater is zo groot als de bol waarop wij leven. Ik wou dat ik naar buiten kon …al is het maar voor even.…

Mijn handen liggen op een kristallen bol de tinteling verwart mij, beeldvormend komen herinneringen in mij op trillend, sidderend, ik transpireer zuig krachten op, zie een andere weg mijn geest verzwelgt de kristallen brandend van verlangen, nu splijt de bol zich duizenden glinsteringen stralen mij aan ik beleef de fusie van de krachten…

Heel helder stromend water en overal 't gesnater van zoveel dat daar leeft; De zwanen drijven statig en zijn misschien nalatig maar wat dat ook maar geeft; De eenden roepen dromend, wie weet van waar hier komend, vertellen niet hun lied; Er is een zee van zwijgen, van rusten en van krijgen, wees stil, kijk en geniet!…

Het licht is de kracht waarnaar de bloem bloeit, de vogel vliegt en de mens zoekt.…

'T is zwoegen en zweten voor ons recht, maar eerlijkheidshalve dient gezegd dat wat de mens ook mag verzinnen oprecht gedrag zal altijd winnen. Dus doe je best om mens te blijven en tracht dat kwade te vermijden. Leef een leven vol mededogen al voelt het vaak of je wordt bedrogen. Uit deze gedachte komt mijn wens te willen leven, zo intens…

paardenbloem jouw zaad wit doorschijnende bol wind: neem me mee blazen!…

bol van verhalen kleuren je wangen luchten in het avondrood [senryu] foto: Martien Montanus…

Over me staat, als transparant kristal rondom een oude berggod in zijn hal een halve bol van stilte, die me omsluit: 'k hoor, hoe heel ver een lang gillende fluit een tunnel boort; mijn berg kraakt overal. Een blaf, ginds, hakt een gat; en recht en smal knapt een spleet open, tot mijn oor hem stuit.…

Er weent hier geen, Er heeft hier niemand vreugd: Gij hebt de oude Bols alleen Als nationale deugd. Gíj drinkt en zwelt, gij ademt stank, Luid wordt uw vuile aard; Ah, barsttet gij maar van de drank, Gij zijt uw drank niet waard!…

Doorschijnende halve bol van nevel, ligt Over het kerkplein, ied're lamp een maan, 'T elektrisch violet; schaduwloos gaan De mensen, zwart het lijf, vreemd wit 't gezicht; De toren als een vinger opgericht Uit lage schemering van mensenwaan, Teruggetrokken en afwijzend, staan De middeleeuwen naast 't elektrisch licht.…

nachts roestte alles nog eens vast de metalig ruisende rietstengels vervagen even zwart en wit als een lekgeschreven stilte schiet als een fluks flapje luchtballon de gammelgeschroefde hemelpoort aan diggelen en noemde het ook water deze troosteloze waterwereld is een goedverborgen ruimtenevel knipoog nu leef ik weer op deze bol…

die pracht uit één bol kan komen de groei van een amaryllis ’t grootste plezier dat er is…

mijn handen omvatten het universum in een glazen bol, kijk als je schudt dan beweegt het, sterren schuiven achter de maan, bomen vallen uit de lucht bergen breken de zee in twee en de zon drijft uitgeblust met de ondergang mee…

Een glazen bol gevuld met meeuwen rolt over de golven naar de horizon waar oranjerood zonnelicht vurig weerkaatst krachtige vleugels zoeken gespreid een uitweg om de wind te benutten die hun wil beheerst vlieg, o vlieg engelen der zeeen ontdoe u van het glazen vlies bijt door de navelstreng verspreidt vermenigvuldig neem bezit…

z’n bol is los z’n vlag hangt uit ziet hij fluit zoens en fluitekruid surplace de Josse daar komt zijn zoon gezet zijn eigen toon ‘het stijgt je naar de bol ouwe geeft dat jou lol je maakt me hoorndol’ hij flapt er uit - de ijdeltuit - ‘ik ben als gedicht alom op zicht ‘t is nu bekend ik ben erkend als eigen merk in de dichterskerk…

Alleen als ik de knop omdraai, slaapt alles weer in, tot de volgende opstoot van water uit de stenen bol.…

Zon, zon Gouden bol Laat de bloemen bloeien Zon, zon Overal Doe mijn wangen gloeien Smelt het ijs In mijn glas Laat je stralen Stralen Schijn je licht Op mijn hoofd, Op mijn huid En haren Kom, Zon Laat je zien En jaag weg Die regen Kom, Zon Warme bol En straal Aller wegen…

Een dikke vrouw uit Siddeburen had veel last van nare kuren: ging uit haar bol en had veel lol, omdat niemand haar wist bij te sturen.…

onbeschroomd stapelen wolken zich tussen de zon en mij daar waar de warme bol net nog scheen wateren zij nu over mij heen…

Als de koekoek roept lees je in een floep de toekomst in een bol Emmentahl.…

de glazen bol en liefde heb je meegenomen…

De zon zakt als een gouden bol in het water Ik denk aan later Ik kijk naar de lucht mijn hart is op de vlucht Het zit klem bij hem…

Passioneel getrouw in tijden van harmonie tikt de wijzer voort gestuurd door de felle ster zichtbaar in de glazen bol.…

rood bewoog de spraakwaterval van hoog naar beneden nooit even stil en tevreden over het spraakmakend heden hoog opgezeild klapperden oren steevast verleden tijd strengden ogen de te volgen route zonder mededogen het boegbeeld sneed bol gepramd regelmatig de zelfkant pas toen ik je kuste verstomde jouw vocale energie met…

'Als u in een kristal uw friet wilt bakken Op vijftig meter hoogte in een bol Dat mag dan vet zijn; ons is het te dol Dus gooi ze maar weer leeg, die volle zakken' (Maar met een scheidingswand en heel veel klagen Wist men een splitsingsakte aan te vragen)…

zeg jij nog altijd goeie morgen schat of werd het lieve is het nog slaaplekker of werd het slaapzacht en ik vraag me af trek je nog steeds gekke bekken je weet wel voor de spiegel als je een speech moet doen het zijn mijn zaken niet ik vraag het mij enkel af schat…

Luidruchtig geboren nu stil in de morgen lig je hier aan mijn voeten Welk een luidkeelse entree voor wie ga je zorgen wie neem je deze keer mee Gissen, raden en voorspellen wat zegt een kristallen bol Is alles nog oningevuld of staat net als anders het programma al vol Hoopvol tegen beter weten in, berusting door ervaring verzet heeft…

De straten zijn rivieren gevuld met dronken batavieren alles en iedereen helemaal los mens ga lekker wandelen in 't bos Geuren en kleuren vertellen iets moois paden en rustige verhalen trekt iets meer de geest omhoog Zachtjes aan haar rode hartje beloven dat de tijd inderdaad ooit uit zal doven Net als lichtjes ooit eens verdwijnen…

Koud en onvruchtbaar als de polen, de glazen bol gevuld met winterlicht, in een draaiend beweging van een kleine hand ontkiemt het noorderlicht, wolken sneeuw die behoedzaam binnendrijven, hoe hard ik ook zal draaien, het zijn souvenirs van herinneringen, die opspringen en wil bedekken aan de binnenzijde van deze minuscule wereld…

Een aai over je bol je hart slaat op hol hoe zal dat komen zit ik te dromen men is enthousiast je bent verrast ze geven je een compliment dat is iets wat je niet bent gewend het geeft je wel een enorm goed gevoel tjonge wat is dat cool.…