Alle inzendingen over boven en onder water

zij heeft na eonen vervuiling het water gewassen kristal heldere druppels spatten schoonheid in plassen verontreinigingen en gif zijn eindelijk terzijde gelegd zij deelden zich uit in eten drinken en ongewassen fruit de opslag in vet is al benut door de werking van lever en nieren water gewassen voedsel geschoond mensen…

hier had ik willen fulmineren hier had ik mij tegen alles willen keren ik ben gestrand en aangeland op golven van weemoed zuigend ebben mijn voeten weg in overvloed…

, tot de laatste druppel toe, de emmer loopt over, papa is nu moe, papa heeft een kater, we rijden terug naar huis, over de plas en het water, tot een volgende keer, tot volgend jaar, of misschien wel later?…

de gonzende golven duinbloemen die fluisterzingen zo muzikaal dat trio met het suizelen van de wind de branding speelt dirigent tegen het rusteloos decor van eindeloos applaudisserend water kan het Händels inspiratie zijn geweest..?…

de vis die ik vanochtend vond zijn schubben zwaar gehavend zijn kieuwen volgeschept met zand hij fluisterde mij toe met drooggetrokken vissenmond zwem niet zwem niet in deze zee ik ben er naast gaan liggen langzaam open langzaam dicht maar vergat erbij te sterven het had wel iets van poëzie…

Het water van de Schelde roept me met haar wiegende deiningen Een onweerstaanbare kracht drijft me naar haar toe Door het gat in de dijk waar ze ooit hongerig de polder binnenstroomde Stap ik in ontzag haar wondere wereld binnen Haar dagelijks wisselende verschijning is getooid met witte schuimkoppen die plagend spelen met de schaduwen van de…

Jouw handen die als een kasteel mij omarmen en die me raken zoals het water me voedt waarvan ik drink en dat me waadt door de mooiste dromen [ met jou ] En toch wanneer ik je naam op het water schrijf verdwijnen de letters bij het licht van de maan in een tijd die niet lijkt te bestaan Doch het verhaal doorklieft de eeuwigheid en kent…

zo voel ik mij verloren soms gelijk een schip in storm vechtend stoer de kop geheven kolken vrezend hoog tè hoog voor het begrip dat niet meer reiken wil naar niets ik wacht en zie… diep herrijst en explodeert tot nevel angst omhult met achting vult water wast mijn leven…

De zucht naar vrede werd geslaakt in verontwaardiging Het was de buitensporigheid ditmaal Alleen het water waarin zij na afloop nog hun handen wasten dacht daar anders over Niets rechtvaardigde de gedachte voor een onsje minder te willen sterven ook niet voor iets meer Niets zou het water donkerder kleuren dan vermeende onschuld…

Het woord op jouw armenhuid en de adem van het ongeboren veulen met alle liedjes in de zomerwind gezonken beeldloos in een droom alsof het bed weer een eiland is te midden van diepe wateren lijkt het of ik eindeloos minnaar ben in een ademloze stilte, later op de oevers van de draverij langs de rivieren van het droomland.…

Op een idee zat een olifant het was het concept best wel wat te zwaar het zat te krampen met dichtgeknepen hersenen Een muis lei een ei dat was best wel te verwachten in een dicht met dergelijke aanzet Het idee ging de pot op de overloop begaf het bij het ophoesten van wat verlichting Het idee lag nu in het water te ideespreken met…

zij aait water vingerkes hoofdje vol dromen springvloed kent ze niet onweer nadert blikken machines razen de woekerwolf wacht lacht want zij zal welkom zijn klemmende kaken de schaduw valt reeds over haar veldje haar plekje op de wereld wit en schoon en nieuw aan het zoute water hoofdje vol dromen…

De regen roffelt mijn bestaan wat samen op een hoopje onbestemd lawaai en opeens word ik naar de rand gezogen van velerlei stemmingen oorden waar alles zomaar in elkaar kan vloeien genadeloos het rammelt met beetjes aan mijn hoofd alsof de muren me scheef voorover duwen het huis de folterpaal naar me doorschuift en me tot de marginaliteit…

De schittering op het water, licht dat glanst zonder vragen; de geur van de zomerroos, de glimlach van het kind, het duivengekir en de fluistering van de geliefden... waarom toch dit allemaal?…

Ach laat de nacht de dag maar zijn, de dag lacht mij al langer uit Als de dag weer dag is, trek ik er weer op uit Ach laat de traan de lach maar zijn, de pijn straalt in beide door Pas als de lach de lach is, dan ga ik er weer voor Ach laat het licht het licht zijn, zodat ik altijd schijn, op dag, op nacht op traan en lach…

Stromend water, schuimende golven als helder kristal, zuiverend. Bewegende wolken, dalende druppels in een omvangrijke oceaan. Helder en koel, dorstlessend, helend als een kleed om je lichaam, doorschijnend als glas, dankbaarheid voor het leven, het heilige water.…

je raakte me je roerde me uitzinnig dat ik eindelijk bemind zou worden ontving ik je liefdevol en mijn kringen weken hoekig en koud viel je dwars door me heen en mijn kringen raakten uiteen moge de zon ze verwarmen een bries ze verkoelen maar hoeden voor die steen die meedogenloos tegen de bodem slaat en nooit meer gaat…

Zoals het water, zoals de zee vol vissen en kreeft, zo komt het woord met de golf die daar komt en ons optilt in een zee van genot en dan terugtrekt en gaat. Zoals het water komt en gaat, zo komen woorden en beelden van ver en dichtbij op de bries in het schuim langs de brekers, het tij van dit en hier, van jou en mij.…

Als een vrije kunstenaar in wateren mogen leven, proberen te ontsnappen. Vissen hoor ik stil fluisteren, zie ze kijken en begrijpen. Het waterrijke gebied leeft, spreekt in wilde vrijheidstaal, land van wilde wateren geeft een combinatie van verhalen, leeft aparte mogelijkheden.…

stil loop ik over glibberige half bevroren paden wanhopige schouders keren stijf naar binnen en houden mij vast statig nadert de zwaan koud koningsblauw water volgt golvend haar gang tot zij me ziet en hoopvol naar de kade zwemt niets heb ik te bieden zwaan dan wanhopige schouders en gebalde vuisten die mij gevangen houden sierlijk…

Ik weet van water niet het wrak dat peilloos diep daar ligt verloren, de duur van zoveel nacht. Verborgen groeit een kilte onder golven bij.…

wonend in een wereld van wensen beroeren vingers de mixer o wonder van elektra en digitale registratie ver weg van hinderlijke herrie doordrongen van belang mompelt fluisterzacht een stem het ware woord in een microfoon kom tot jezelf sta op sta op het water brandt…

Het leven, het water, ze kabbelen beiden vroeger of later stoppen ze met stromen van welke kant de stroming ook mag komen.…

Doordrenkt drijven mijn gedachten terug naar een plek als Wateringen Naar een dag van herinneringen aan flirt en vertier waarbij de liedjes ons als muziek in de oren klonken en het bier in het vochtige gras vergoten vloeide en de massa naar testosteron en transpiratie stonk Ik verloor geenszins mijn wilde haren met krakersgloed en hanenkam…

voordat je wordt bewaard als bruidsschat in het hart met de gave der liefde Je weegt soms wel wat zwaar en timide liggen de woorden tegen mijn lichaam aan Haast ademen we samen zingen, zweten, lachen om dingen die we laten We gaan de pijn verlaten op onbekend terrein Lichaamstaal als zoekende wederhelften naar sterrenlicht in water…

De hoofdstad helpt voortaan een stuk kordater In plaats van nat te houden en gepapt Wordt er nu uit een ander vat getapt Er komt een opslag op gebruik van water! En om de geldstroom flink te laten lopen Wordt er voortaan gedweild met de kraan open…

Haar wimpers die mij steeds beademen met windvlagen zenden zij mij over de aarde haar lippen die mij voeden met dromen van het mooiste het zoetste haar lach overstemt elk verlangen en elk doel haar gevoel onbewust sterk mijn gevoel door haar beperkt kwetsbaar op mijn plek volg ik elke glimp die ik van haar kan zien de stille aanbidder…

tranen vloeien niemand ziet wangen blijven droog ze staat daar maar aan de oever van de rivier aan haar voeten kringelen rimpels in het water ooit gooide zij een kiezelsteen ze schreef haar boek zo vol van leven nu staart ze naar de rimpels in het water haar hand blijft leeg…

Als de schaduw het water om mij heen doet verkleuren in grauw en grijs. Gedachten, in een spiegelbeeld verdrinken, mijn mond geen woorden kunnen spreken. Mijn ogen het beeld wat ik zoek niet kunnen vinden, tot dan, zal ik verder zoeken Als de schaduw verdwijnt het water weer helder kleurt zal ik mijn gedachten verwoorden.…

Als het kon mijn lief ving ik voor jou de zon op sterk water liet haar stralen in een fles met alle stralen die ik vond deed er een scheepje dan nog bij waarmee jij zeeën kon bevaren en een droom die je nog dromen moest en kussen op je mond Liet je dan gaan op volle zee waar ik je zeilen bol zou blazen bol zou blazen met die droom waarin…