steen in het water
je raakte me
je roerde me
uitzinnig dat ik eindelijk bemind zou worden
ontving ik je liefdevol
en mijn kringen weken
hoekig en koud viel je dwars door me heen
en mijn kringen raakten uiteen
moge de zon ze verwarmen
een bries ze verkoelen
maar hoeden voor die steen
die meedogenloos tegen de bodem slaat
en nooit meer gaat
Geplaatst in de categorie: verdriet