Alle inzendingen over broeierig

Weer in dat broeierige hokje; je vangt in tegels soms een glimp op van jezelf, ontdekt sporen van roest. Een nutteloze plug. Met ribbelige vingers wrik je hem eruit. Schuim daalt langs haar rug. Je volgt haar hand, de welving van haar buik. Vlug naderend geklos. Dat godzijdank voorbijgaat. Het kletteren van hangsels later.…

Wringt in zijn broekzak De voering door ringen gescheurd Een duifgrijze mist zwelt Omzwachteld me in wijde slierten Schuift over prikkeldraad Ik blijf, sidderend, wenend In de aardkorst geschroefd De beul toont zijn striemen Bewijzen van een oud gevecht Ik zie het litteken, gekarteld wit Ik wil weg, duiken in de schemering Het broeierig…

Zomerochtend en ik word wakker gewekt door het warme zonlicht ik kijk je aan en zie de weerkaatsing van mijn liefde een schouwspel spelen op jouw gezicht Je beweegt en zucht een beetje haren glinsteren op jouw gebruinde huid je buik lijkt een golf in de zee mijn ademhaling gaat ritmisch mee erotiek, doch zonder geluid De broeierige warmte…

Het leven is als een broeierige zomer, en de mo- menten van koelte onder een ruisende boom zijn zeldzaam geworden. Ik heb het weer te pakken, dit bedrukte praten en denken, filosoferen terwijl de wereld draait en het kan niet rond zijn maar hoekig of op z'n minst als een zwarte kalebas.…

Je bent het hoge noorden de laagstaande eeuwige zon het land van zangerige woorden waar de liefdestaal begon Je bent het diepe zuiden de oase voorbij het eindeloze zand waar broeierige muziek voor ons luidde we in koortsdromen waren gestrand Je bent het verre oosten de beken met de wilde stromen fonkelende glazen waar we mee proostten…

De hemel lijkt een broeierige pet, Aan gele knoop, die doorschijnt, in vervoering Om 't mooie weer jolig scheef opgezet; En smullend van de zweetdamp, loom en vet En week en wit hangen in stille ontroering De wolkenteken aan de blauwe voering.…

De hemel lijkt een broeierige pet, Aan gele knoop, die doorschijnt, in vervoering Om 't mooie weer jolig scheef opgezet; En smullend van de zweetdamp, loom en vet En week en wit hangen in stille ontroering De wolkenteken aan de blauwe voering.…

na een broeierige treinreis blootsvoets in mul zand in een nevelwolk van gekrijs verdwaalpaal en pier en dijk verdubbelen door de honger we waden door een zilt rijk weg naar het terras in de duinen olijfbomen en dwergpalmen in een kleipot de geur van gestoofde ajuinen een parasol overkoepelt de tafel we zinken in een kuipstoel in een…

opnieuw een toren, een fort, het baksteen het grootse uitzicht op eeuwen her vandaag gevangen in broeierige cellen van brand, broedertwist en haat trek mij langs de oorlog, hoeder trek mij langs het strijdend vuig trek mij langs vergeten historie til mij tot je trans en schrei!…

Herinnering geschilderd door een meester; impressies van de broeierig, rode dagen waarin het vreemde, amarante vuur mij zinnen streelt, me onderhuids beroert. Haar wonderlijke schoonheid lijkt omgeven door een indolente dorpsidylle. Zij accumuleert de werkelijkheid en buigt daarbij de tijd en ruimte om.…

De wereld wacht, de wereld is niet in balans, En woelt ’s nachts in zijn broeierige dromen. En God wacht ook al is hij een beetje dronken, Hij weet alleen dat de smaak van wijn zoet is. Ondertussen, ergens op het strijdtoneel, Vechten mensen onderling hun gevecht.…

Zware gedachten van eindejaarsnachten liggen broeierig aan mijn voeten, in het dal van koks en kopers. De stad slaapt als een hond met kiespijn, ligt te bibberen in haar eigen zweet, mist hult haar in vochtige duisternis. Wolken zinken als uitgetelde wolven, klotsen krachteloos de bebouwde krater binnen.…

Fel en grijs, met scherpe gouden randen, trekken wolken langs het loden uitspansel, en de kleine, dappere gespikkelde lijster - sommigen noemen deze vogel de regenroeper - is hoog opgeklommen naar de zwiepende top van een zilvergrijze, jonge berk, dit zwerk is nu vol en zwaar, zo vochtig, zo warm en broeierig, vol onbekende erotiek, intens…

broeierig is de nacht tijdens de hondsdagen rusteloos woelt zij in het zweterige bed en zoekt vergeefs soelaas in flarden slaap: waarin ze loodzwaar zinkt als Sirius al met de zon over de einder gluurt dan droomt zij hoe haar onderkoelde lichaam roerloos ligt te wachten op het koele marmer van de snijtafel in de witbetegelde lijkenzaal…

‘t is een zeer warme en broeierige middag vandaag zo’n middag waarin zelfs de natuur amechtig gaapt en hijgt waar trillende hete lucht zwevend ten hemel stijgt terwijl vogeltjes zich verschuilen onder dakgoten of in de meidoornhaag hagedissen liggen te zonnen op de rand van een stenen muur de zwarte kater van de buren is in een boom geklommen…

Herinner je het slingeren tussen puin en fortuin het uur van vertrek Broeierige sterren leken zich te verhangen aan mijn trillende schaduw Gedachten vulden de nacht Herinner je de glans, als vers geld.…

Zijn atletische lichaam bloeide op binnen de muren van een broeierig jongensbordeel waar de drift hem aanspoorde tot een zuiver beminnen, al zocht hij meer de droom na de daad en vond hij stellig daarin de wortels van zijn aard, zoals zijn voorvaderen de liefde ook bedreven, zonder angst voor vervolging of moord,als naakte nimfen, daarbij vulgair…

Broeierig warm, weinig wind, op mijn hoofd een zonneklep. Vrolijke gezichten, schelpjes in mijn hand, zo maar een paar van die dingen. 's Avonds rozig van een hele dag strand, vogels die laat nog zingen. Stil in de straten, geen file’s meer. De uittocht is begonnen. Tot over 3 weken dan zie je me weer.…

De titel, de naam van de auteur, de broeierige foto op de achterkant betekenen niets. Rood boek op zwart Grijs boek op bruin, hij bouwt een toren. Hoe hoger hij wordt, hoe groter zijn grijns. Jij, die om advies vroeg, luister: als de toren omvalt, wees dan als dat kind.…

Nogmaals dit afgrijselijke leven een bedachtzaam hart is alleen maar stomvervelend Een bak vol harten kan het nog saaier een weekje Parijs Misschien zal dat iets verzachten het enige wat mij interesseert is dat ik glimlach ondanks alles Ik moet en zal je vergeten terwijl ik nog altijd voor jou in lichterlaaie sta Romantiek is een broeierige…

Overal gebeurt het: Op de fiets langs de rietberm Tijdens het ontbijt In een suffe mensenzee Op de grillige grens tussen 2 dorpen Ergens in een broeierig huis waar het gebinte vermolmt. De avond is verzadigd van mensen en dingen Hun soms hondse wensen. Gewemel.…

De vroegste lente toont haar juwelen, zilveren vrouwen in flodderrok schrijden langs een terras of een broeierige branding. Hun ruwharde zwier bleef kleven en verder enkel maart die nadert, vergaart, gaat. Het weke nevelgordijn schuift dicht Haar bloes wappert halfopen. Driftig wisselen we glimlachjes onze gelijkgestemde tekens.…