Alle inzendingen over brood wijn

Rode wijn.…

'Wel fijn, maar klein', verzuchtte hij, 'ik zie toch meer brood in een tosti'.…

gedraaid, gekruid gehaktbal, drie beschuiten theetje drinken, daarna in plakken is er geen terug…

Ik zie het brood en lach maar stil en snuif héél langzaam aan de goede geur. Ik ruik het hart en de gebakken schil ieder voor zich en in zij eigen kleur. Ik keer het om en voel naar zijn gewicht en tast 't relief af met een tere hand. heeft ieder brood niet een eigen gezicht, als kwamen er geen twee broden van één land?…

ontdaan van elke katholieke franje, geen goud of zilver, geen marmer, zuiver geloof in ruwe, stugge stof, omsloten door ruw sisal koord geen paus of priester, kardinaal, geen beeld, reliek of kathedraal, maar slechts dat pure, zuivere woord wijn en brood en in stil gebed luisteren naar heldere klokken, tijdens de daagse ommegang, door…

De zomer is rijp klaar om te oogsten vruchten hangen zwaar aan de knoestige tak het zonlicht komt later gefilterd naar binnen en buiten geurt de lelie onder 't warme rieten dak mijn hart wordt onrustig alsof je zult komen brood en wijn, de tafel gedekt maar je stap zal niet klinken achterom tussen de rozen je glas voor vanavond maar…

het deken uit de picknickmand spreiden wij gedachteloos in het gras. wij ontkurken wijn, snijden het brood met vaste hand, voelen ons vrij en blazen bloemblaadjes weg die rondom ons dwarrelen, dreigen in een glas te vallen. ons leven lijkt nog op een tekenfilmtafereel: sprinkhanenconcert, bordkartonnen setting.…

de melodie trilt in het witte zonlicht van de bloemen zingend in extase zuivere dauw hangt boven blauwe wierookwolken kerststerren en iconen rondom vlammende kaarsen en knielende mensen Gods liefde die de ziel verwarmt weerkaatst in reine ogen van de ander het brood gedeeld de wijn is zoet stroomt rood als bloed als alles…

versterkt het hart van mensen wijn als warme karmozijn verdoofd de pijn…

en drinken van wijn alsof het vuur de wortel het leven de bloemen poëzie niet meer zouden bestaan in het corona tijdperk…

en wijn heeft afgedaan in het verdwijnen van mystiek waar magie het goddelijke nog ooit raakte is mediatransparant nu de drive van het volmaakte…

De dagen gaan en ook de nachten; er is zoveel om blij te zijn al moet je ooit op vreugde wachten op ieder lied volgt een refrein; er zijn nog steeds veel goede machten en ook nog lekker brood en wijn.…

De holle weg weerklonk haar woorden, over wat goed brood is en over echte liefde Toen zei ze: 'Zelfs als de passie weg is, blijft de liefde' De twijgen begonnen wild te schudden Ze zei iets over samen wandelen, over samen eten prepareren, en ook iets over wijn Ze klonk verward Dat dacht ik althans Iets over als alles wegvalt…

geloven wat werd gezegd en beloofd Vele keren en vele mensen verwensen en te dromen over eten, warmte en drank voor een nacht geen symfonieen en kaarsen geen eenzaamheid in een rijkdom ook geen pijn om het ontbrekende, wanneer alles er is, dat veel beter is en mooier zal zijn nu blijkt dat gebrek aan muzen eenzaam en alleen is zonder Wijn…

Een blauwe glimlach op mijn gezicht De lege fles staat naast de bank Ik kan beter helemaal niet lachen Sacherijnig clowntje dat ik ben Mijn wangen hangen naar beneden…

je nipte aan je glas van rode wijn. met je glanzende ogen keek je naar je glas. je zat voor je heen te dromen al kijkend naar de wijn. je dronk er voorzichtig van al dromend van je glas rode wijn…

vreemd hoe men herinnering wordt eerst komen de gaten waar je eerst nog kwaad om wordt dan de berusting het verleden roert zich schept zijn eigen heden zo lijkt het alsof je mooier wordt de dieperik verdiept jij klopt in mijn bloed beitelt plaatsen in mij een lichaam dat je zo goed kent rekt mij op jouw pijnbank uit…

die rijpen als ik handel ruimte hier, een varen daar het begint al wat te lijken, schaduwen worden minder het licht komt op plaatsen waar het vochtig was en koud vandaag weer een stukje gedaan, onverwachts ik was te veel binnen maar heb de zon gezien ik volg wat ik diep van binnen voel, soms erg onduidelijk ik hef het glas en drink de wijn…

er zijn lieden die zweren bij het vat en anderen lessen hun dorst uit flessen maar wat ze ook beweren ze worden toch wel zat…

Eerst een luchthart maakt de wijn, dan een ekster, dan een zwijn; maar verheert hij eens ’t gemoed, ieder drup kost mensenbloed. Weg die beker! Weg van mij! Liever dood dan razernij. 1827 -------------------------------- luchthart - onverschillig iemand ekster : dief zwijn : wellusteling verheert - overwint…

Samen gebotteld verdronken door liefde. De afdronk verbitterd na iedere hoest. Maar elke slok smaakt weer zoet. Omdat jouw schat elke dag schittert. Jouw hart was alleen maar verscholen. In elke zin die jij dagelijks verwoordde. De bitterheid is het depot door mijn bloed. Het gevoel dat mijn pit nooit heeft verhinderd. Het ontkiemen verraste…

Weet u dat, wanneer u wijn op heeft, u veel beter kunt denken, dus als u veel van denken houdt, er maar een in moet schenken. Het is ook bovendien gezond voor hart en alvleesklier, en als u er genoeg van drinkt, geeft het ook nog plezier.…

de wijn staat bloedrood op tafel een glas een fles naast een kool en uien je ziet een raam openstaan en in de hoek een tv. op een het is bijna donker buiten spelen nog kinderen die straks ergens binnen komen op de bank cartoons gaan kijken terwijl je de wijn drinkt uit de fles in het glas en je naar buiten kijkt het wegvallen…

De wijn die jij mij gaf was groen Deze kun je drinken zei je toen Je dronk zelf ook uit het glas dat jij mij gaf Want onze wijn was groen…

Iedere wijn heeft zijn eigen smaak en verhaal. Je kunt er zoveel over leren. Er is geen wijn hetzelfde. Het blijft je interesseren. Wijn is een passie. Het is zuiver, heerlijk en rein. Misschien had je het al begrepen. Ik ben dus werkzaam in de wijn.…

glas wijn in de hand tot hoog in de bomen, waarin al je dromen wonen Bemin de wijn zoals geliefden stralen onder rozengeur en maneschijn wat wijn al niet met een mensenleven doet het tovert een lach op je toet!…

De wijn wijst me de weg Schreeuwt me zachtjes toe Dat het er niet toe doet Het gaat je goed Het gaat je slecht Slechts het einde dat is echt…

Het ijzer was gesmeed Het lemmet gescherpt De daad liet op zich wachten Rivieren vulden zich met bloed Het oneven werd gegeven De oevers brokkelden af Warme aders ontlaadden En onschuld spatte uiteen Het glas werd geheven Tegen zonlicht voor contrast Bloed mooi hangend wijntje Zoals het bij sigaren past En onder het tellen Prooste…

je bouquet streelt gruwelijk mijn tong je smaak vrijt dode stukken uit mijn mond en ik wil jou jou door hem vervangen wanhoop wreken met verlangen en drinken van de wijn, de wijn die ik nooit proef te lang gebotteld in geheim maar nu geschonken voor ons in roze glazen…

jouw woorden als zoete wijn tot ik ontdek dat de geest is uit de fles de inhoud ver uitvergist blijkt…