Alle inzendingen over bubbel

De warme borden met zorg en kervel opgediend wachtten naar de fijne smaak van haar ogen een leeg bestaan kon niet lang gevuld blijven glazen met bubbels verdoven, het aquarium sputterde nog wel maar niet tegen mijn vertrek het leven verloor aan smaak haar ogen dwaalden opzij en de katten spinden tevergeefs een lang gesponnen draad.…

Wit hoeft niet stil te zijn in een iglo van papier is geen bubbel in de tijd maar constante geboorte wat gebeurt als je kleur met een moker kapot slaat wit is schansspringen wit is een spaceshuttle laat me aantreffen wat er voor mij nog niet was onder de tafel de postduif van een jonge vorstin de huid van een telegram een ansicht…

voel ik me een paracetamol op een snipperdag mijn vingers tintelen en dat draait niet makkelijk roken is niet direct dodelijk zo te zien op het pakje ik leef en ben er aan verslaafd hop mijn kist uit de poes ligt nog uitgekotst naast de kater en van bubbels cola boer je zo lekker je maagzuur op straks een pilletje en een koude…

al wat is draait om eendere ellende binnen en buiten, bollen en bellen in bruisende bubbels ballen kleinere samen ze dijen en duwen hun opgebroken golven krimpen ook weer in of spatten pats uiteen om vervolgens op te gaan in nieuw verband deels ontleed in een bad verhullend schuim laat ik deze samenhang een tijd verdrijven…

de vrouw als drinker echt gênant zij loenst met bubbel haar tong is dubbel links om gekant de vrouw als medeklinker zelfs bij hevig lonken blijft onverklonken voor er is geloken zijn de zinnen reeds gebroken echter de vrouw als klinker breekt grieks gepassioneerd de glazen van gepensioneerd zij zegt 'de eros van de veteraan ik lig…

In bubbels geschonken Met liefde gedronken breekt er iets bij de inbreker en de overrompelde geest. Drinkt de drank tot aan de bodem in vertrouwen en goedkeuring zoals men op het etiket leest.…

geslepen ligt het te wachten al weken, op een bedje van plastic bubbels eerst moeten de ruiten schoon dan schroef ik ergens een oog in vis blauw garen uit een kistje en hang het voor het middelste raam stil hangt het daar de wolken te versplinteren de huizen aan de overkant vanochtend: onvoorspeld zonlicht breekt op mijn tapijt in…

Ik droog je af met een zweem gewoonte als lichtlilablauwe lavendelbloesems met slapverwaterde haarwortels bengel je voor mij aan de zinkende horizon Want ’s avonds of daarna bubbelen jouw kooipoten en je episch epicentrische kopje mee als granieten pelgrims op zoek naar de bodem van dit heelal Kan ik rustig de bloemen op de grenzen van…

ik heb je zien ontwaken in de verschraalde wijn van halflege glazen asbak vol agressiepeuken waar de laatste rook vervloog uit woorden over samenzijn met de geur van oudjaar in je haren wapperen je handen nog herinnering ogen blikken toonloos twaalf uur en wat er over is van van ons sensationeel begin maar op de bubbels van champagne…

Op zonovergoten muren De eerste mieren onder mijn deur Ik weet ik ben wellicht te oud Maar in een zotte bui Koop ik een jeans met designerscheur Flanneer door stadsparken Met intense geuren Vind mezelf weer uit Op een laat terras Veracht de nacht Die straks Alles weer verdrijft In aanzwellende duisternis En ik, ik proef lente In elke bubbel…

De bubbels nog niet uit het hoofd gezet. Proosten op een veel te kort Nieuwjaar.…

Ondervindt u ook soms hinder in dit neervaljaargetijde van spontaan opborrelende imaginaire woorden fantasiebeelden of beide als bruisend mineraal bronwater met pfizeringrediënten of wat bubbelend moderna, Laat dan de feuilles maar mortes gelijk de indian summer evenals de dode eikels, platgetreden glands mortes…

het sprankelt in mijn hart zoals de bubbels in je glas je grote bruine ogen staren diep in mijn ziel ik voel me ontdekt in de eindeloze verte betrapt in de snoeptrommel van zinnenprikkelende lust het mes beeft in mijn hand mijn vork aarzelt voor mijn mond ik voel de angst nabij in woorden te verslikken in leugens te verstrikken…

Ik leefde met een krans om mij heen We gingen samen bubbels blazen Het was al goud wat er scheen Alsof we enkel mooie boeken lazen Onze ontmoeting hield op te bestaan Enkel een gedachte bleef over In een kerkje Jou hand gepakt Alsof het leven In draadloos verlangen Heel even boven Mijzelf uitsteeg In de mooiste gezangen…

De planeet mag oplossen in bonte bubbels. Grijze dagen, zoet verdriet.…

over je strakke huid besefte dat buiten ook gewoon doorloopt naar binnen als hechte verdediging het is fijn te weten dat binnenste buiten ook in ons lichaam zich als contact manifesteert en zo ook vreemden weert toch is er meer als wij van alles het buitenste naar binnen keren het fysieke leeft ook in de metafysische bubbel…

In een bubbelbad van rode wijn fluister ik meer woorden dan dat bubbels kunnen blubben. Vragend om iets anders dan stille donkere wateren meer licht, meer badeendjes. Muziek maakt ook mij meer dan licht van binnen ik dein zo met het ritme mee.…

Ik heb een zon voor op de dag en een maan voor in de nacht Sterren die aan de hemel staan water van een oceaan een foto aan de muur van Mars en bubbel belletjes in een cola glas een lichtje uit een gekleurd buisje wellicht zelfs een klein huisje ik geef je regenbogen en intieme dagdromen een hart vol verlangen altijd in jou belangen…

Ik stond aan de kust En kuste de wind Streelde de golven Met mijn ogen Zout water prikte In mijn open wonden Schelpjes staken In mijn blaren In de verte zag ik Een schip varen En ik voelde me Ver weg Wolken trokken weg En mijn adem steeg Er bovenuit Een zucht ontsnapte Ook vissen Bubbelen hun adem Tot boven het Oppervlakte…

wereld vol haat, vol pijn, vol verdriet, zeeën vol tranen die de mensheid vergiet, hoofd vol herinneringen, ziel vol zorgen, geef me je hand, ik leid je naar morgen, naar een wereld vol vreugde, vol liefde, vol geluk, zeeën vol champagne, proostend aan een stuk, tot de bubbels je doen stijgen en je wazig ziet, het geluk was maar voor even.…

ik was de bubbel zat die mij omsloot waar ik me ook bewoog alles was al eens beleefd het perspectief een tweede keus nieuws meteen al retro mensen lief maar te veel ego ben onverwacht ontsnapt niemand heeft het ooit gedacht of aan zien komen van de een op andere dag heb tal van knoppen finaal omgedraaid spiegelde heel even maar wist…

op een voor even helemaal alleen je zachte lieve blik veranderde mij maakte mij van binnen warm en blij je lach zette plezier in gang alleen al de handen vast gaf ieders emotie een boost waarmee de eenzaamheid verbroken werd losgaan uit verbondenheid je storten in het samenzijn als medicijn tegen het maandenlang in een bubbel…

je beweegt tegen muren van dromen als kaars in een lege nacht ik zwijg in de bubbel van stilte wanneer ik je lach zacht vang soms is er die vraag in een gedicht of woord dat ik spreken wil zonder geklaag in een rond geslagen akkoord hoe wij dode dagen kunnen ontlopen en met de zon de sterren zullen belichten want ik vang de wind met boerinnenknopen…

zondagmorgen de zon staat laag ik hoor het knorren van mijn maag iemand ronken die niet uitgerust de dag intrekt de stilte blust links van mij een dorp een wei een tent een fiets dan even niets de zon een plaag een knul een blaag boert cola bubbels hoog en laag de trein passeert een klein station erboven drijft een luchtballon…

Waaraan houvast kleeft detail van grote bubbel, als men in een zeepbel leeft. Of komen we van ver, om weinig te begrijpen, we blijven op zicht. Blijft het oog van het heelal op ons gericht?…

smetvrees anderhalve meter dichter of verder weg bij de waarheid zonder ommekeer met koude vingers van een zwerver en de warme voeten kleine God op weg naar de afsluitdijk om onze tedere wonden te likken onvergetelijke detaillering boven zee doemende donderwolken kleine eilanden dampend in onzichtbaarheid eindelijk onszelf bruisende bubbelende…

het miro rood, blauw, groen het bruin van tapies we zwerven door de stad als cava-bubbels in de gevels van gaudi op de carrers en avenidas en geen bedelaar die ons humeur bederft we maken zelfs geen ruzie vermijden elke hondenstront montjuic, raval, gotic, hola !…

Door de drank, ik zag dubbel zag een dame op de kruk, ik zei, op je neus zit een bubbel meid jij bent lelijk echt geen stuk. De dame zei, ja en jij bent dronken ik nam nog een slok en zei, dat is over na een nachtje ronken zij was boos en zeker niet blij.…

Corona corona corona Hou jij nou maar afstand Van mij Corona corona corona Dan hoef ik er even niet bij Wil in mijn eigen bubbel Nou, dat gaat nu beter Op een afstandje kijken Ja, kijken naar jou Ja, kijken naar jou Corona corona corona Hou jij nou maar afstand van mij Corona corona corona Dan maak ik mezelf weer blij Even er…

Heisa trakteert een hoop vers bloed Neen, serieus Ik lach niet groot genoeg Serie met bubbels Geen nood, opgelost met je ogen Waar we naar uitkijken Ik kan slechts liegen tegen mezelf Al gaat het sindsdien merkbaar beter Deze keer hangen de groepen Wel zeer goed aan elkaar en verder Een mooie bloemlezing van over de plas Dicht bij het verre…