Alle inzendingen over daaglijks

En voor altijd is dit mij bijgebleven: Hoe zeer veel stiller dood dan slapen is; Dat het een daaglijks wonder is, te leven, En elk ontwaken een herrijzenis. Nu weer hervind ik mij in het gewijde Seizoen, waar de gevallen blaren zijn Als het veeg zonlicht van een dood getijde, En denk: hoelang nog leef ik in die schijn?…

lichten En aardes jarelijks verjongd gelaat, Hier waar in 't spel van zon en maan De wolk-alleeën opengaan Tot al de spraakloze gedichten Der hemelse gezichten, Had ik verwacht uw dageraad: 'k Had u verwacht zoals wij beiden In dit geduld zonder verwijt En onvoorwaardelijk verblijden God wachten op zijn eigen tijd, Wij twee die samen daaglijks…

In ons stijgt die sterke en klare Stroom die niemand ooit kan dempen, Die, door geen geweld te storen, Onaantastbaar is voor wapens, Die uw doen ook dan zal spieglen Als gij weerloos en geslagen Weerkeert tot uw daaglijks werken. Al uw daadkracht, al uw glorie, Kan die zuivre kracht niet konden.…

De mensen komen daaglijks vragen: Ach moederlief, vanwaar die punt? Precies na veertig volle weken, dan is het tijd voor deze spruit: opeens, jawel, de vliezen breken.…

geen god en dus feilbaar, zij was eigenlijk heel gewoontjes Maar omdat hij nergens and’ren zag, was zij het mooist op aarde Zo leefde hij blij van dag tot dag met het opzien dat hij baarde De tweede dag dacht hij ‘geluk’ en dus was het voorhanden Steeds groter werd de scheppingsdruk, hij wrong zich in alle standen Denken werd zijn daaglijks…

Laat nooit mijn oog, dat weent van vreugd, Om u van weemoed krijten; En geve u God tot aan de dood Een eerlijk stukje daaglijks brood, Waarop uw tandjes bijten!…

Uw helder bloeien was ons duistrende ogen Zo schoon, dat wij gekweld door hoop en vrees, Ons daaglijks om uw rozenhoed bewogen, En treurden als uw sneeuw ten gronde rees. Uw dracht begon, reeds negen uwe toppen. Wij zagen toe met stijgend ongeduld. De droge tongen in uw sap te soppen Was ons begeren, en gij hebt 't vervuld.…

Toren verborgen Achter de muren, slechts een enkle dag, Een feestdag, deed gij meerder dan 't gewoon, Niet meer bespeurde, daaglijks zelfde, tinklen, En zong ge, telkens weer, de uren door... De zoele wind en 't heldre spelen wiegden Mijn ziel in sluimring, makend zon en bloemen, Gras-rand en pad tot kleurig droomtafreel.…

'k Zit wat te knopen, wat te naaien, En drentel zo wat op en neer; Maar al dat klunglen, en dat draaien Verveelt mij daaglijks meer en meer. Zo 'k iemand had om mee te spreken, Een soupirant, of een vriendin! Maar niemands liefde is mij gebleken, En vriendschap ken ik even min. Hoe komt dien dag toch weer ten ende?…

Dáár zal de vriendschap eeuwig wezen, Waar eigenbaat en dwaling vliedt; Dáár juicht de nooit verdoofbre Liefde, En bange scheiding woont er niet. 0, wijkplaats voor het eenzaam harte, Dat alles, wat het minde, derft, En bij het zoet en wreed herdenken, Hier daaglijks duizend doden sterft!…

De daaglijkse taken, zij eisen hun deel op: het breken der bruggen, het slopen der steden, het maken van levende dieren, van vruchten, en ’t werk van penselen en blankmakend schrijfstift. Verkwíkkend is veelal de arbeid, en sterkend.…

't Dak van steen en daaglijks eten op de plank. Valt het hem wel, zegge hij God getrouw zijn dank, wetend dat weinig man het gunnen zoude. Zo tracht hij een leven op te bouwen tussen de pest, de kerk, de stank zich klampend aan een kroes vol drank ten einde sterk te zijn voor alledrie zijn vrouwen.…

Dan bloeien ze en verjeugden, En winnen daaglijks aan In oefeninge en deugden, Gelijk de bomen staan In zegenrijke luchten, Rijk van vruchten. De wereld, zo vergankbaar, De Leenheer nauwlijks geeft Een appel, als t’ ondankbaar; De maagd, die zuiver leeft, Schenkt wortel, boom, en bladen, Zwaar geladen.…

Appels enten, peren plukken, Maaien, hooien, schuur en tas Stapelen vol veldgewas, Schapen scheren, uiers drukken; Zeven kinders en een wijf Zijn zijn daaglijks tijdverdrijf. Vork en riek en schop en spade Zetten zijne lusten pal, 't Zij de welgemeste stal, 't Zij de boomgaard hem verzade, 't Zij de kruidben (?)…

Daar sloeg hij dan zijn mantel los, En 't was: "Dit is voor Jan, Die daaglijks, als de meester roemt, Zijn les het beste kan. Dit is voor Keetje, die zo vroeg, Het breien al verstaat; En dit voor Hein, die niet meer dwingt, En zich gezeggen laat.…

Kan men ’t niet verheven roemen — ’t Uitzicht op de Delftse vliet, Wie het plat of stijf mag noemen — Weissenbruch of Waldorp niet. ’k Heb er ook mijn best genoten, Riep de stad mij daaglijks: keer!…

Verwonder U dus niet wanneer zij daaglijks janken, zij die U vrezen 't zeerst, zijn ook Uw ware trouwen. Tussen de man die meent alleen te mogen danken en hij die U slechts roept in 't klamme doodsbenauwen, tussen die schobbers, Heer, zijn duizend overgangen.…