Alle inzendingen over dagelijks leven

Een vrouw van Duitse afkomst die in Friesland schreeuwen heeft geleerd, is tegen het begraven met het oog op schijndood. Zij wil mij een boek in drie delen lenen waarin staat hoe alles ontstaan is. In verre droom verschijnt mij snachts de Glorievolle Maagd, die ik beloof ter bedevaart te gaan naar Lourdes. Een datum heb ik niet genoemd…

Nu verstaan wij beter wat voor ieder in zijn tijd, het dagelijks brood betekent en hoewel bij wet verboden, gaven wij voor wat zij dagelijks doen.…

Wat als je niets hebt te geven, Als je bent uitgehold, Als je bent verminkt, Is het niet dat .... Je moet helen, Dat je mag ontvangen, En weer in bloei komt staan, Om liefde te geven, Aan hun die zijn uitgehold, verminkt.…

een gestolde ziel roept niet om hulp ze neemt de benen als de dag haar van donker naar licht verschuift ze hoort slechts kapotte valse klanken als losse pianotoetsen achtergelaten in het gras een mannetje wijzend en roepend voor op de fiets laat haar gestolde ziel stromen hij wint haar voor het leven…

Je probeert je concreet voor te stellen: wat ik denk wat ik voel wat ik verwacht en wat ik verlang, tevergeefs misschien. Maar ik weet: wij zijn sterker dan de zeebries.…

, nee ik voel mij nooit alleen, ik heb jou mijn lieveling, de rust diep van binnen, mijn jeugd was een vereenzaming, maar met jou zal ik het geluk nog innen, door jouw liefde gingen mijn ogen open, kom ik terug in verstand en gevoel, sinds jij in mijn hart bent gekropen, heeft het leven weer een doel, heeft het leven weer een doel.…

Groei door binding organisatie tot complexiteit onderweg een Goddelijke vonk en: leven! …voor even want het hapert al opeenstapeling van missers er vallen steken het stuk glijdt van de naald rafelt en valt uiteen in oorspronkelijke delen als voeding voor leven dat groeit door binding……

ik wil alleen nog tussen mijn geboorte en sterven zweven waar de tijd niet meer op de lijn door anderen is uitgespreid ik wil mijzelf blijven, mij in het heden verweven niet meer in afgehakte spreekuren leven waar de menselijke macht oordeelt over : komt u binnen en dank voor uw komst fijn dat u er was, u hoort nog van ons oh, ik zal uw…

Het leven is iets zieligs, doe iets, dan vind je – jouw motivatie.…

Laat je leven Niet stil zetten Door angst en pijn…

Ons leven heeft pas zin, als we een reden hebben om te leven. Tussen ja, of nee, daar tussen in, of het verlies zal zijn of gewin. De tijd leert ons dan in te zien, of het goed was of verkeerd misschien. Oud en grijs vervult het ons met weemoed, met levenswijsheid, kalm en goed. We zijn blij dat we leven, kennen de zin.…

Dat het diepe gevoelens zijn, die ons in leven houwen. Meningen zie ik verdampen, tot fijn luisteren en kijken. Gedachten zie ik drijven, zoals wolken met de wind.…

Bovendien ben ik trots op mijn eigen leven Een bestaan waarin ik verse inspiratie adem, de dagen van inzicht, liefde en wijsheid volgen elkaar op waarin er wordt gebouwd aan een toekomst voor ieder van ons van waar einde nog niet is geschreven of gesproken.…

“planeten elders mogelijk vol leven” (gelukkig zijn ze heel ver hier vandaan want anders ging men daar óók naar de maan) voorlopig valt ook hier nog veel te streven misschien zijn ‘hullie’ ook wel dom en braaf en lezen net als ‘hun’ de telegraaf…

modderen, dobberen en soms hard zwemmen maar vooral: genieten, amen.…

Leven Wijs me de weg Leven Ik ben de weg kwijt Leven Maak me zichtbaar Leven Neem me bij de hand Leven Hou me vast Leven Ik heb je nodig Leven Heb me lief…

Het vast wil houden iedere dag zolang ik leven mag.…

Ik vraag me af waarom ze hebben geleefd en of het van belang was voor henzelf dat ze hebben geleefd maar dan toch om het leven zelf voort te duwen tot meer bewustzijn. Er zijn plaatsen op de wereld waar de namen van de gestorvenen zijn gegraveerd, in steen gehakt om ze te kunnen behouden, hoe lang nog?…

balanceren manouvreren compenseren en /heb lief produceren en zegen, amen.…

Zij die Hem zonder het te weten heel haar rijke lange leven zocht lapt Hem van God vergeten aan een laatste ademtocht. Dit is geen leven meer maar altijd schrijnend zeer: een aan het leven lijden. Laat haar toch verlijden in de tijd verglijden in het milde onvermijden van de eindeloze eeuwigheid.…

verworpen zijn de jaren die mij heben verlaten, al zijn de seizoenen nog bij vrucht der kennis bruinrood van het verdorvene en het blauw van het zeer dat nu uitgestorven blijkt, al liggen er duizenden zomers te koelen aldaar waar het smeltwater de hemelen deed treuren niets ontzeggende redeneringen dansten als zijde glansende klanken…

Hoe ik mijn hart volg als een breekbaar-en-kwetsbaar wonder van bestaan. Hoe heerlijk genietend het is om elke morgen te ontwaken met fracties blauw, frisse wind en een helder licht aan de open hemel op hetzelfde moment hoor je de bewegingen van groene en volle bladeren wrijvend tegen elkaar in een constant fluwelen geruis. Op een dag als…

Zoveel moois en meer gegoten in momenten leven laat zich zien. Hoe ik me laat meestromen op de golven van het leven waarin ik zonder belemmering en verplichting vaar in een voorwaartse richting zonder enig teken van achteruit te kijken maar steeds weer mijn dromen achterna ga en ontvang met open armen een nieuwe morgen.…

Het leven is niet alleen dat wat ik vanuit mijn venster zie. Het leven is veel meer. Ik weet het want ik heb het gehad. Het besef dat met het klimmen der jaren, de ruimte om je heen, steeds enger wordt. Dat is een stil ervaren. Mijn kinderen staan nu in het volle leven.…

een nieuw boek wordt geopend het nieuwe leven begint de eerste bladzijden worden beschreven daar waar de bepaling van het leven begint de hoofdstukken die volgen geven richting aan de levenszin hoe het boek zal eindigen bepaalt de zingeving van het begin…

Het leven Is leren Elke dag weer Leren Door te leven Met vallen en Op staan…

Want taal in een verhaal heeft eeuwig leven.…

Intens leven Ik zou leven Tot ik niet meer kon…

het leven is als een vlam van een kaars wanneer er een feest is, wordt je geboren je bent vergezeld met nieuwe vrienden de ene wat ouder dan de ander samen verblindt je iedereen in een glimlach maar wat maakt het uit op het einde wordt je geslacht alsof je nooit iets betekende…

koester ze, haat ze in slapeloze nachten ik vlucht in mijn verleden beleef het, omarm het en verlies mijn heden ik luister naar mijn stilte hoor het, voel het als warmte in de kilte ik loop als een onzeker mens dag in, dag uit op het randje van mijn grens maar laat me laat me zijn zoals ik ben geef me geef me een leven…