Alle inzendingen over dame van stand

Daar wachten me twee ramen, een beddensprei (gehaakt), en aan de muur een plaatje van een veel te mooie dame. En dan de wekker nog. Op zeven uur. -------------------------------- uit: Tot hier toe, 1986…

je glipt me door de vingers zoals een sterke stroom ontsnappen wil bij elke bocht of waterkant en nergens is een dam het laatste beeld van jou verdwijnt vloeit uit de palmen van mijn handen drijft weg naar onbereikbaarheid de richting keert zich van me af nog even kijk ik om en zoek de bron waaruit de onderstroom geboren is ik volg het…

Al was het lang gelee Een dame dropt een zakdoek De heeren op duel Geparfumeerd gedichtje Suite E-dur kent ze wel Te keur en te onkeur Te wapen en te paard! De stilte slaat mij wakker Wat was hij fijnbesnaard!…

hij tekent vogels, knipt ze uit ziet ze vliegen over het hek van de dam en laat ze landen aan het stalraam waar alweer een zomer nadert hij ziet zichzelf, een broekie nog met bibberbenen, hij hoort het vegen van de wilg, onophoudelijk getik van regen op het golfplaten dak klompen op de stenen komen dichterbij hij was niet gek, het waren…

En las de kaart risotto van boleten of andersoortig smakelijke zwam, dan was het hek volledig van de dam; het tafelen ontaardde dra in vreten. Maar eens toen hij de weegschaal had betreden die kreunend op tweehonderd kilo kwam, besloot zijn hart dat het was uitgestreden.…

De oude dame is zenuwachtig Stel haar op haar gemak een korte vraag omschrijf uw leven in een woord VERTROUWEN, klinkt het resoluut altijd heb ik vertrouwen gehad eigenlijk is dat nooit beschaamd door liefde te schenken werd ik vertrouwd het vreemde was, dat ik liefde terugkreeg van andere mensen dan ik verwachtte zelfs uit onverwachte…

Daar liep ze dan, met speldje plus een lach Alsof er geen coronaregels zijn Dat kostte haar dáár nog geen centje pijn Al ondermijnde ze wel het gezag Ja, Femke Halsema heeft veel ambities Voor haar vertrek zijn er al vier petities…

Bejaarden schoppen weer een hoop lawaai En gaat Jan Nagel zich ermee bemoeien (Waar hij gelopen heeft wil niets meer groeien) Wie weet dan nog wie wat was, Klein of Baay? Zo maken ze de oudjes horendol En rijp voor de terugkeer van Henk Krol.…

Men noemt heer Bommel een luie nietsnut die niets uitvoert en slechts teert op geërfde bedragen neerslachtig gaat hij naar buiten de winterse kou in wandelt door dikke sneeuw met sjaal muts en wandelstok heeft -heel uitzonderlijk!- sokken aan zijn behaarde voeten Olivier bezoekt het huisje van zijn vriendin juffrouw Doddel glijdt bij…

denkt aan krijtstreep met een aktetas aan paraplu en 't elegant flaneren van bonte dames naast correcte heren bevroren glimlach boven grijze jas je denkt aan sportschool en het klatergoud aan tatoeages, bier en zonnebanken die passen bij de goddeloze klanken van dialect dat primitief wordt uitgekauwd onzichtbaar blijft de oude muur in stand…

naar school gaan was jaren achtereen ’s morgens vroeg om half zeven begin van leven douchen kleden voor druilerige regen fietsend wind tegen door de duinen niet verzuimen hand opsteken naar de lange regenjassen de mannen van het gesticht langs de weg dicht op de halte van de busstop ogen binnen gericht roerloos in stand in hun stille…

rapsodie in tegenlicht bewaakt de ijle dijken in de laaghangende kilte trek ik mijn rietkraag verder op buitendijks wachten tijden van toen op een doorbraak naar de alles verzwelgende stroom Met elke slag vervaagt de oever terwijl het beeld zich in mij voor eeuwig vastnagelt ik groet de laatste palingvisser een rode lijn meet de hoogste stand…

'k Rij Trabant maar dat zeg ik zonder spijt Ik tuf naar huis als eenling door het land 'r Loopt wat koelwater weg, er sist een band Maar 'k heb geen handboek en geen vaardigheid Men zegt dat dit geen wagen is van stand Maar 'k maak in auto's echt geen onderscheid Als men mijn lang verwende onpraktischheid Verwart met het ontbreken van…

De wetenschap stelt geen schuldvraag zo denken sinds Adam Smith onze economen koel en afstandelijk door de bank genomen Laisser faire laisser passer graag Wij spelend voor blinde krachten formeren samen een onzichtbare hand zo komt het natuurlijk proces tot stand met geen tot sturen bij machte Het echte wonder is ons tijdenlang wel varen…

Wereld van zand en wieren, ontbloot in eb, verpakt in vloed schoot van gewervelde dieren, bron die kroost behoedt,mild ingelegd, gekaakt en machtig gesteven door natuurlijk vuur afwachtend, altijd krachtig z'n stand tot de meanderende maan in elk veranderend uur.…

gekrast ingebeelde braille op de tast, de met zorg gekozen tekst werd vergeten, voor waar ik ging, kwam ik net vandaan de tijd verteert het werkelijk zien de lamp verarmt zich in het minder, kaarsvet druipt van beide handen, geëtste beelden van een blinde, bestaan meer wegen dan voorhanden, vindt de hinder van obstakels van ongelijke standen…

het jezelf te veel zeer Ik sta achter je Dat heb ik al zo vaak gezegd En ik zal weer stemmen Ik doe mijn best te hopen op betere dagen Van voor af aan Maar niet echt opnieuw Geen schone lei maar een om te poetsen Durf je mij weer te vragen De eerste man van het land Zie maar dat ik je vertrouw Oranje is de koningin van stand…

Wie houdt de wereld in stand en bewaakt? Is het mensenwerk, die schitterende sterren? We mogen geloven in Gods grootheid Hij was en is, en zal eenmaal verschijnen Dan zal alle kwaad en onrecht verdwijnen En zullen we getuigen van Zijn heerlijkheid.…

de tijd waarin de Fin de siècle viel gehuld in vele kleuren voorbestemd onthult het Midasgoud zijn lange hemd spontaan opent de Weense Jugendstil Klimt bejubelt ode aan de vreugde in friezen drijven vrouwen langs de wand negende van Beethoven komt tot stand Secession waarin men zich verheugde Hij laat er zijn gouden kus versieren Welk schoon…

Kom toe kus mij - zei jij guitig lippentuitend van de kant waar ik verlegen naar je keek jouw lippen zacht liet zegevieren ik jouw ademen kon voelen losse knoopjes wat liet vieren want een sprookje is nooit weg - dacht ik al was het wel genant dat jij met sprongen vanuit stand mij naderhand nog wou plezieren als een kunstje voor ons al…

Twee ongelijke stenen in melkwegen vol vuur ontstaan in een tomeloze energie van warmte, de ijskristallen waarmee ik je huid bespeel, kippenvel ontdooit op den duur, verbrandt de littekens uit de as van het verleden, alleen de vonken houden stand, trekt de werelden strak, vrijwillig verlangen in onzichtbare tekens, van kwetsbaarheid…

Wellicht dat hier nooit meer iets tot stand komt, behalve het tijdloze oervermogen."…

Zijn gladheid laat zich wel belonen, schemerlingen houden hem in stand, misdaad vult zo makkelijk een hand: bloedgeld laat hem als een koning wonen.…

Inmiddels is het algemeen bekend dat de Herfst nog steeds oorlog voert met de Lente, en als je goed kijkt dan zie je haar behoorlijk ouder worden achter de nat groene coulissen schikt de zomer bewogen haar rok omdat er nog geen beslissing tot stand is gekomen wat te doen twijfelachtig staat zij startklaar niet meteen de knuppel in…

Zij zet zich schrap tegen haar muzikant en houdt zo tegen al die hartstocht stand, of tracht ze slechts om vallen te vermijden? Ze staan nu boekensteunend kop aan kop en vlechten lieflijk hun slurven samen alsof twee slangen 't minnen overnamen. Dan meet zijn slurf haar schedelbulten op.…

De stad houdt stand, al kan zij soms vergruizen. Na verwoesting, altijd spoedig hersteld, stralen bedaagde bouwwerken verjongd, waaruit onoverwinlijke moed welt. Terwijl bezadigd leven voldaan honkt, strijkt verhalenglans over ramen en meldt dat avontuur hier of in den vreemde lonkt.…

waarvan ik de naam ben vergeten de ontmoeting uit de schaduw die wortel heeft geschoten, uit de spiegel vertakt het zich, komt tot ontluiking en blad na blad zich zelfstandig openvouwen waarop iets anders geschreven staat in het middelpunt van dat erfgoed, vernieuwt de wind in iedere oogopslag waaruit een wereldwoord tot stand…

Met decennia van ploegendienst draaien hield de besnorde Turk zich kranig in stand. Nu na al die jaren, grijs en strak in het pak; Is die buurman niet te evenaren, een kei in zijn vak. Van Zwarte Zee naar Noord Zee; Van orient naar pierement; Van de moslim Mehmet Sucru Sener Tot een cultureel levend monument.…

Zij zijn de tong van alle standen. Zij zijn de tong die taal uit, en spreken in alle landen. Met mijn handen benadruk ik onvermoed wat in mijn binnenste onstuimig broedt.…

Ik ben een trouwe kameraad verloren, wanneer nodig was hij altijd bij de hand, in zijn inkt werd menig gedicht geboren: op het papier bleef hij de heer van stand. Zijn vulinktpotje blijft ontheemd achter, zij zal zijn grote dorst nooit meer lessen. Verdwenen van de poëet de stille wachter van zijn woord.…