Alle inzendingen over de geur van schemeri

De herinnering van geluiden, van geuren, van bezinning op het betoverde bestel en het bestaan van rode bloemen. De geur van mos, van denkende moerassen. Allicht de kleuren van het geschut, naar hartelust de geur en geuren van het verlaten plein.…

De hoge balsempopulier, de sneeuwbal en laurier en alle bloesemkaarsjes, knoppen, die op knappen staan, gekapte takken, knoesten, hout, vieren met hun geuren boventonen. Een feest hier doorheen te fietsen in een voorjaarsregen, in een vlaag te worden afgeleid, voor de bedwelming graag bereid... Kan dit duren!…

Achter ons raast een nachttrein dor het weiland - wij kwamen van ver, op verhaal, staan met lange jassen in de gang, herhalen enkele gebaren. Wij weten weer hoe deze vrouw ons soms niet meer kon zien wanneer zij door de grote kamer ijsbeerde, vlammen van zich afsloeg, onverstaanbaar werd. Iemand zal later, precies op dit moment wellicht…

Je geur zat nog op mijn kussen en ik vroeg me af welk parfum, aftershave of shampoo je dragen zou. 't Was een zeer aangename! 'k Herdacht en bedankte mijn geliefden met hun namen, minnaars, vrienden, maatjes, meer nog mooie engelen waren het geweest op het kronkelpad.…

Toch brengt de geur van brem en kamperfoelie zelfs uit die tijd een beetje zonneschijn.…

Aan mijn oude fiets hangt de geur van vrijheid eigenlijk is het niets of het moet die roestige ketting zijn vrijheid openbaart zich in grootse onvolkomenheden.…

etherisch verband gezwachtelde ontkenning van de schedelwand. Het elixer scherpt zinnen buiten de context ontsmet gezegden in spleen verloren persoonlijkheid gedrenkte bluesballads verdringt.…

Onwetend was ik dat de geur van regen -Althans, wat in de Canon wordt beweerd- Door geosmine wordt geproduceerd, Toch heb ik op die geur best wel wat tegen. Die natte geur gun ik de bioloog, Ik geef de voorkeur aan de geur van droog.…

Er hangt een treurige geur in de gangen van het tehuis somberheid daalt op mij neer al brengt 't interieur wat kleur. Ik ruik een treurige geur op een reünie geur van vergankelijkheid weemoed en nostalgie. Ik proef de treurige geur bij een ter nagedachtenis ruik en proef herinnering van dát wat niet meer is.…

Sniffel, snuffeldiesnuf Vroeg in de morgen … je bewustzijn half verlicht Wellicht nog een beetje duf Je ruikt het weer…. doet niemand dan zijn plicht?! Je hebt het altijd wel bevroed Wanneer het neer komt op moraal Hebben ook de dames totaal geen moed Niemand neemt het op tegen deze geurvandaal! Er wordt veel gesproken in de wandelgangen…

Je stierf oude jaren geleden toen waren onze vingers jong ze roken naar lavendel en prille tederheid we vulden onze longen met dromen in het rood morsten lentedagen in ‘t licht zo eindloos lief wat ik zag was het begin vogels daalden en verzamelden op je schouder de zomer verbleekte in je korte, bruine haar plots lag…

Het duurde te lang Nu sta ik in de gang met mijn boodschap langs m'n benen een nieuwe geur is erbij verschenen... ik ben naar de badkamer verdwenen...…

kom dichterbij m’n bloem betover me met je parfum bedwelmende bloesemgeur trekt het bloed uit m’n hoofd naar andere lichaamsdelen laat me blaadjes kussen je harde knopjes strelen langzaam één voor één tot ze gulzig opengaan om zich klaar te maken voor een orgastisch boeket…

de schuur met ingevallen schedel wacht al jaren op een nieuwe huid haar roestige klink kraakt schor en luid aan de vergroeide deur binnen hangt de geur van hout, smeerolie en verf in de getekende werkbank vangt het vale licht een vergeten scheur Zundapponderdelen op de plank een slagorde van sleutels aan de wand verfblikken kleurig op…

op wuivers van een groene vlinder spreid ik de armen wijd zucht mee van blad op tak in de tuin naar ginder waar een welriekende serafijnenstruik dromen verwent met zoet en eeuwig licht om nog meer boezemgeur te verstuiven aan dansende zielen waaraan vedergewicht is toegedicht…

Aanschouw het geluid van stilte en de geur van zwaartekracht, als druppel leven uiteenspat op een espenblad als ragfijne nerven mist, de scherven worden opgedragen als bloedbaan in een bladerdak, waarlangs geen water is vermorst, in toegewezen grond, waar de moederkorst hem wacht, brak in tot de natuurlijke schoot, de toegang tot de…

een simpele geur!…

Vier mensen staan voor hun aanstaande woning broer en zus bespeuren achter het grote raam vage zwevende dievenvingers die blij verleden stelen verlatenheid driftig wenken leegte vergroten de verwilderde tuin blaast beiden honingadem tegemoet waarin verzwakt bijengezoem de stem laat horen van arbeidende vrijheid uitzien naar daagse…

Jij kleurt mijn leven paars, blauw, purper, rood het is mij om het even jij kleurt mij tot mijn dood. Jij geurt mijn leven zwoel zoet, fluweel fris zonder jou een zwaar gemis.…

Gedachten als voorbeeld dat geluk mild en duurzaam is en zichzelf moet verdienen maar wegvloeit in de wind van een klimaat wat omslaat en na een plotselinge blikseminslag een geur van littekens achterlaat.…

gordijnen sluiten verre stadslichten doven geur van ontsmetting…

Heerlijk nageuren – de regen uit de aarde, het gras om mij heen.…

Vandaag zaten we weer op het terras Iets wat altijd gewoon nu iets bijzonders was In de zon met de ontwakende geuren van bloemen in de voorjaarswind boven de ranja een bij hoorden zoemen…

koesterend kan en zal ik jou niet vergeten van je houden blijf ik altijd elke dag voel ik jouw warmte die ons ook weer samenbrengt waar het tijdelijke eeuwig wordt zal onze liefde zich hernieuwen tot dat moment pluk ik de dagen terugkijkend bij het vooruitzien als het compost voor het leven zoals de knoppen van de lente mij het verleden geuren…

deze avond is fictief bestaat alleen in neergedaalde geuren ijl en onbespreekbaar, met een deksel dat sluit achter glas hierover werden geen vragen gesteld onbekend blijft het geweten dat herinnering doet herstellen jij en waar je nooit was alleen het onaanraakbare met handen en voeten…

Ik denk dat ik verliefd was op haar geur, Het was een geur die gelijk geeft waar je aan dacht. Het was de geur van het meisje, Die op een manier het mooiste lacht. Op de een of andere manier wist deze geur mij vrolijk te maken, Zoals niemand mij ooit zou kunnen krijgen.…

zoete geur van wilde rozen bedwelmt je trekt je aan tot je alleen nog wilt omhelzen de geur die goddelijke geur de doornen dringen onderhuids maar de geur de geur laat niet meer los druppels bloed ontspringen is er liefde is er liefde zonder pijn?…

de geur van lang verwachte regen op een droge bodem een dorstige wei die geur ben jij de geur van eindelijk en iedere grasspriet en ieder bloemblaadje zijn wij, zijn wij de geur van dampend verlangen en altijd van alsjeblieft snel weer, nog meer kom hier, bij mij…

Die dag toonde ze mij haar volle gedaante betoverd door haar geuren overdonderd door haar kleuren liep ik in haar sliep ik in haar droomde ik haar geur van haar kleuren kleur van haar geuren bleef ik in haar ban…

Vanuit mijn tenen Langs mijn ruggengraat Een rilling, door mijn benen Het is alweer te laat Een vleugje, niet meer Het brengt me in extase Het maakt me zo teer Het kriebelend blazen Het is een geur Prikkelt in mijn neusgaten Het is jouw geur Ik weet het zeker, ik zal je niet meer verlaten…