Alle inzendingen over de koude noordwesten

bevroren leek mijn hart verklonken aan een koude grond alsof er nooit zoiets bestond als innerlijke warmte mijn woorden leken als verstopt mijzelf kon ik niet spreken zelfs jij, die niet meer komen zou en o zo ver bent, jou kon ik niet meer bewegen de sleutel tot mijn warmte af te geven…

Het zijn doorgaans niet de mensen die het zich kunnen veroorloven om in een restaurant te gaan eten die het koud hebben het is koud voor de mensen die door de maatschappij in de steek zijn gelaten zij hebben het koud en het laat de meeste mensen koud dat zij het koud hebben men voert liever de eendjes dan een zwerver zonder brood mijn…

wind ruist was wappert sneeuw dwarrelt wolken varen tenten staan wolken vliegen tenten waaien wind snijdt sneeuw ligt was bevriest sneeuw blijft was valt tenten slapen wind blaast wolken weg…

Ik hoor mijn weegschaal soms vervaarlijk kraken En daarom ben ik op dieet gezet En mijd ik vanaf heden alle vet Om eerst maar eens wat pondjes kwijt te raken. Dus eet ik strakjes haring bij de vleet, Want dat past heel erg goed in mijn dieet.…

hij wil haar uit haar tent lokken maar het is nog véel te koud ze bibbert in haar slaapzak met kruik als lijfsbehoud ze krijgt toch medelijden dus noodt ze hem naar binnen waar zij nu met zijn tweetjes een sneeubalwals beminnen .…

Verveling slaat snel toe als je op het internet aan het zoeken bent op zoek naar het perfecte gedicht alleen deze is moeilijk te vinden dus je kiest maar een gedicht dat gaat over het maanlicht dit gedicht spreekt je niet bepaald aan, maar je moet wel, om je bundeltje vol te krijgen en tot het moment van de mondeling er nooit meer op terug te kijken…

Kou, grauw en schemering vergrijzen te lang al de kentering waar mensen naar reiken; moeten ten leste toch wijken. Kraken de rolluiken op en baren, tinkelend eerst nog door reetjes, zonlicht goudgeel, het verblindt twinkelend nat in het gras: miljarden splintertjes glas. Dingen zijn vlammend iconen geworden: passerende wagens tot praal…

Ook deze haring zal niet braden, weet ik waarna ik meer in schenk en moedeloos maar onvermoeibaar aan haar laatste woorden denk. Ik tel de dagen zonder haar die bloedeloos zijn en zonder gevaar en ook de nachten, die niet kunnen behagen, in lakens die ruiken naar droeve nederlagen. Verlangen is een vogel die mij vaak openrijt, Ik zie…

'Zo koud, zo koud'. Mijn vader sprak met hese stem en legde zijn handen op de hare. Alsof hij warmte wilde stralen in het dode lichaam dat zijn zonen baarde. Haar als uit steen gehouwen hoofd nu stil. Het grijze haar gekamd. Ogen dicht en oude handen, met blauwe nagels nu, na vijfentachtig jaar verkrampt. 'Waar zou ze zijn?…

het wordt al koud ik moet hem zoeken de zon is verdwenen en ik zoek hem ik roep maar hij antwoordt niet nergens zie ik een lichtje koude rillingen gaan door mijn lijf wanneer komt hij weer? schuld maakt zich van mij meester waarom heb ik dat ook gezegd?…

In een plekje van mijn hart is de tijd stil blijven staan Is de duisternis blijven hangen En de hoop stilletjes weggegaan Is de rivier zijn stroming verloren In dit ene stukje land Heeft de winter zijn intrek genomen Killig koud aan het mooie strand Een tapijt van ijs bedekt de golven waar ooit zwijgende zwanen in gleden Alle sierlijkheid…

De najaarszon die schijnt Geeft warmte aan de dag Maar in mij voelt het zo koud…. Want ik mis nog steeds je lach…

Bevriezende gedachten volgen mij stil en straffend als ik vlucht zonder strijd en verlies wat ik wilde beschermen met warme herinneringen die de genadige slaap mij gunde toen ik nog jouw warme droom kon zijn.…

eenzame jager langs winterakkers schiet de stilte stuk…

Ik ben Een stem, stervend en koud, vol Winterse woorden. ----------------------------------------------------- uit 'Alle bundels gedichten 1951-1970'…

koud als een ijzige wind die door mijn hart zijn weg vindt. koud als een duik in de diepte van mijn zijn. koud als de stilte die bezit nam van mijn onrust. zo koud…

Het is koud de zon schijnt de lucht is helder maar het is koud. Koud zonder ziel zonder verwanten zonder liefde zonder jou. Ik vlucht in gedachten in de weerspiegeling van ramen weg uit het heden. Het is koud -niets lijkt nu te boeien- ik sta stil en mijn geest is leeg.…

Alles voelt intens koud, Alsof mijn bloed bevriest Wachtend op wat gaat komen Begrijpend dat je voor jezelf kiest. Meren van bevroren water Wit besneeuwde bomen Het is zo enorm koud Gedachten blijven stomen.…

sta ik op een afgedankt perron uit de verkeerde richting komt een trein: niet instappen het scherm zegt niet wanneer er weer een komt bij het instappen verspreidt zich warmte en inkt op papier zeer wringt zich naar buiten bij een ooghoek zout, zeewaterzeer…

Wat kan ik voor mij doen nu het verleden niet meer wordt ingezet met nieuw licht wij zijn niet dezelfde gebleven de deken waaronder wij sliepen heeft mij bloot geslagen want liefde kwam uitsluitend bedekt over jouw lichaam naar mij het zijn stille nachten en klein vanwege te vermoeide verliezen om ons beider te verwarmen laat staan van…

Ze heeft het koud al staat de verwarming aan Slaat haar armen om zich heen Haar ogen kijken eenzaam in de leegte Er over praten kan ze niet Wie zou ze zeggen dat haar avonden stil zijn Wie zou ze zeggen dat het zo naar is alleen in dat grote brede bed te gaan slapen en wakker te worden Ze glimlacht Zegt altijd....ik ben happy single…

Ook als het koud is in je hart en je geen warmte uit kunt stralen. Ook als je denken je verwart en je moet gaan door diepe dalen. Ook als je niets dan zorgen ziet en je alleen moet door de dagen. Ook als je eenzaam je verdriet en onbegrepen pijn moet dragen. Ook als je zelfs geen woorden vindt voor je ontmoedigde gedachten.…

In IJsland zijn de banken ingestort je kon er voor de hoogste rente sparen maar 't bleken malafide wisselaren en nu maar wachten of het ooit nog lente wordt want wie daar snel een vette winst had willen scoren zit nu bij Icesave diep en stevig vastgevroren…

het voelt zo koud als tranen even vloeien en stilte leeft in jou…

Ik mijmer langs de straten waar koude nog primeert hier en daar wat bladeren tot humus gereduceerd maar toch zijn er al tekenen lente weer in zicht bomen vertonen minuscule knopen de onzichtbare dingen die de natuur het eerste verricht loof van eerste bloemen breken het zand laat de sappen vloeien geloof het of niet er…

Ze voelt zich Koud Ze voelt zich zo koud Ijskoud... Kouder dan het koudste koud Zo koud. Koud tot op het bot. Kleding, dekens, kruiken Nutteloos! De kou heeft haar ziel Meer en meer raakt ze bevroren Onomkeerbaar bevroren Bevroren en omringd door kou Omdat ze zich ooit liet smelten door jou...…

Als witte dagen langer duren en langzaam grijzer worden, grauwer, het buitenwit keihard en kouwer, bouw ik mij warme binnenmuren.…

Het is voor socialisten veel te koud Om nu op straat hun rozen te offreren Of ongevraagd met u te debatteren Daar zijn ze veel te fijntjes voor gebouwd Want men is bang, heb ik zojuist vernomen Om van een koude kermis thuis te komen. ---- DEN HAAG - De PvdA vindt het veel te koud om op campagne te gaan en heeft aan staatssecretaris…

Mijn ziel wordt oud want de pijn voelt vertrouwd, Geschreven woorden laten me koud, De liefde die mijn rust verstoorde, voelde fout. Ik klamp me vast aan wat ik heb, De angst, de pijn, Bereid me voor op mijn vertrek, Zal de leegte opgevuld zijn? Een half sieraad vergaat, zelfs al draagt het jouw naam.…

Niet aangeraakt ben ik nog steeds verlost en volg ik de dankbare gestalten. Op zoek naar verhulde gezichten die schaduwen willen zijn. Van een droom die de kou kan verdragen als de stilte na een hoopvolle dood. En de warmte wil bedekken met de vragende echo's die alles teder aanraken maar nooit hun stem zullen vinden zolang ik met hun…