Alle inzendingen over deernis

Hoe deernis wekkend schouwt ons Schoklands' noordpunt tal van iepen in karkas voor eeuwig verloren op een rij het kimportret schaduwt takken bladerloos en vogelvrij tijd dat-ie eens gumt zo de Heer hier heeft gestunt Schokkers korenwijn staat om klaar te schenken eenmaal droog kwam ziekte via stadsbomen binnen reden wellicht te overwegen weer…

De baas had deernis met de vent en vond 'm echt een stakker. Hij keek 'm aan en zei: 'Je bent geen slager, maar een bakker.' Wat had die Daan een triest gezicht, omdat-ie had gefaald. Toen zei z'n baas: 'Toch ben je 'n licht: een zaklantaarn, die straalt!'…

ik zie je hollen op het perron overal is het donker rondom waaruit de droomster gehuld in deernis voor het kind met een schok ontwaakt en vervolgens alsof het een profetische droom is de levensgeheimen als een puzzel probeert te ontraadselen plotseling tuimelt het hart dat de herinnering doet herleven aan de tijd van het bedrog het…

En onze deernis en ons medelijden Strekt tevergeefs de zegenmilde hand Naar dit hun onbegeerd geduld geleide En keert in de oprechte stand Van trouwbevochten nimmermeer te delen Geluk tot delen altijd weer gereed, Dat hier voorbijgaat langs de duistre velen Als onuitspreeklijk godlijk leed.…

En onze deernis en ons medelijden Strekt tevergeefs de zegenmilde hand Naar dit hun onbegeerd geduld geleide En keert in de oprechte stand Van trouwbevochte nimmermeer te delen Geluk tot delen altijd weer gereed, Dat hier voorbijgaat langs de duistre velen Als onuitspreeklijk godlijk leed.…

zoals hij daar lag zo’n overbodige verfrommelde dag al vroeg in de avond in de prullenbak geworpen geheel in zichzelf gekeerd zoals ik hem vol deernis weer tevoorschijn haalde zorgvuldig wat gladder streek om de tijd die hij nog te gaan had wat op te vrolijken zoals we samen een koude overgebleven gehaktbal aten nog een wijntje dronken…

de levenslust van mens en dier vond in Den Haag zijn habitat de zon streek alle plooien glad van Duinoord tot aan Laakkwartier de tuinman (hij uit Ispahaan) passeerde mij met gulle lach vergeten was die zwarte dag toen, spoorslags, hij te paard moest gaan toen ik, met zeis, mijn slag wou slaan bevroor mijn hand (een hard gelag) uit deernis…

Gij vraagt niet veel: een blik, een groet, En — deernis van des wandlaars voet. Toch zijt gij schoon, gij lenteboô! Maar zacht als schoon, en even bloo, En met die needrigheid bekleed, Die harten steelt, maar 't zelf niet weet.…

En dat van deernis, nu en dan, De loden lucht nog schreien kan Voor hen, die nimmer klagen. 't Is goê..., 't is goê!... Dat, achter 't alledaags gedoe Van grote strijd om klein bestaan, De mensen naar hun sponde gaan.…

o, Wie op mijn dode kunst Nog in deernis ziet, Geve hij 't leven nogmaals weer Aan mijn zielloos lied. Of wat is 't gevoel en vuur, Dat mijn zang bezit? Of wat is zijn verv' en zwier? Treurig zwart op wit. 'k Vraag terug, van elk terug, Wat mijn kunst ontviel: 't Is de nadruk van de toon - De afdruk van de ziel.…

Heb meêlij, heb deernis, mijnheer en mevrouw! Och, sluit niet uw oren zo koel voor mijn klagen: De nacht is nabij, en ik bibber van kou; Mijn moeder is krank van gebrek en van rouw: Och, geef mij wat brood: ik zal nooit u weer vragen.…

jonge zomer-maan, tot als de ochtend schuchtert over landen we als bleke vreemden naast elkander staan, en tevergeefs het machteloos gebaar der handen nog wat te redden van wat is geweest, dat het door laat're dagen zacht mag branden, een lichte lamp voor wie het duister vreest, moed, die de kracht ons geeft te weren, een troost en deernis…

Want als dat hoofd in weemoed nederbukt, Dat lieflijk hoofd, zo vreemd aan eigen smarte, Dan, weet ik, spreekt de deernis in uw harte, Waar andrer hand des levens distel plukt.…

Ik hoorde u, hopeloos, om deernis schreien ... Laat ge mij voor gesloten deuren staan?" 'k Vermoedde uw komen door den nacht, En vrees de marteling van uw vergeven, Want ik kan toch niet naar uw liefde leven. Wat staat gij voor mijn woon en klaagt zo zacht? Laat ge mij wreed ter deure staan?…

Deernis wekt herinnering Leerstelling die nietig is Uittredend in gebrekkige socialisatie Intercultureel na negen verwachtings-manen Honger,dorst en vastentijd Halfweg in Gregoriaanse Christustijd Ramadan geboren verwachtingstijd Drie jaar voor ze samen zen- zijn Reddersbrevet van’ Sportief Zwemmer’ Oorlogsgeweld visjes in een emmer…

Gij staat bewogen - Uw wonden waar bloeddroppen dropen, Uw schreiende ogen, Uw haat, uw deernis, uw berouwen, Uw vreugd, uw woeden, De smart, de zachtheid en 't betrouwen Van o hoe moeden, Gij ziet, gij voelt ze en bij 't ontwaken Uit zo schoon dromen Ziet ge mijn deur en wilt ze raken, Maar weggenomen Zijn uit uw hart, zijn…

Deernis en Vrede breng ik u heden, 'n zacht woord, op mijn dag, uw feest; 'n geur van blijde lieflijkheden uw donker hart zozeer verweesd. Lach nu door uwe stille tranen, Lach even tot uw somber hart, mijn makkers, Hollands verteranen, lach even heden door uw smart. 'n Zang, u Zang van weergeboorte, u Zang die u uw Vrijheid meldt!…

Wat deernis is in 't vriendlijk oog te ontdekken! Wat ernst, wat majesteit spreekt in zijn trekken, Die in het hart ontzag en eerbied wekken Bij heel de kring! Ontzetting is op elks gelaat te lezen. Hij roert de baar, en spreekt, met minlijk wezen: 'Leef, jongling!’ en de jongling is verrezen; Hij leeft en spreekt!…

Het stond daar en treuren, van alles ontbloot; vol deernisse, och arme, en een beeld van de dood! Nog maanden en dagen zal ‘t lijen eer ‘t alom weer licht is en leven, en blad hier, en blom. "‘t En zal," zei de Winter, "‘t en zal," en zo zaan is houtwaards hij ijskoud aan ‘t asemen gegaan.…

en maak de dwaas beschaamd, Die 't goud veracht, als zonder waarde: 't Is in de hand, die 't wél besteedt, Een mild geschenk, dat de Almacht deed, Uit deernis deed aan de aarde. Wij gaan met bus en schalen rond En strekken u onze armen tegen.…

[Onderstaande tekst is een reprise op het lied ‘Dodenrit’ van Heinz Polzer] We rijden met Heinz Polzer door de Nederlandse taal: ‘Eendrachtig’, ‘deernis’, ‘lonken’, ‘fluks’, ‘bosschage’, ‘commensaal’, ‘Beschonken’, ‘kwelen’, ‘aanstonds’, ‘ogenschijnlijk’ en ‘struweel’; Zulke lemma’s kom je niet meer tegen, momenteel.…

Dan, hoe de hond zijn best tot troosten deed, De zwarte kop liefkozend aan haar wang lei, Haar handje streelde met zijn brede tong, De zachte blik vol deernis tot haar ophief, ‘t Bleek alles vruchtloos – “Geef mij Elsa weer!”…