Alle inzendingen over denken OR geloven

Laat je los, denk niet dat het makkelijk is omdat ik nog steeds in je wil blijven geloven. Maar je loslaten voelt als een herkennen, niet diep in mij alles blijven ontkennen. Wil me niet langer onzeker blijven voelen omdat we elkaar toch nooit zullen bereiken.…

Want denken is hun brood als ze spreken en beloven wat we weer voor de volgende vier jaar mogen geloven.…

Zij die groot denken, geloven in een nieuwe start. Biologen ontwerpen nanorobots. Mercedes een elektrische Smart.…

Wij denken bij 'geloven' meteen aan kerken, bidden enz. maar voor geloven hoef je die gang niet te maken. Geloof zit diep van binnen. Dat koester je, waar 't ook over gaat. Je hoeft geen onderwerp te 'verzinnen'. Dat is waar dit rijmpje over gaat.…

als ik aan je denk, gaat mijn hart sneller kloppen, ben verward, ik kan het gevoel maar niet stoppen, word warm van binnen, zou je graag beminnen, kan het niet geloven, dit gevoel gaat mij te boven, ik weet niet wat ik met mijn gevoelens moet, erover praten doet me goed, denk nog steeds aan die dag, dat ik jou voor het eerst zag, mijn eerste…

Ik stuur je een engel Kun je dat geloven? Zij neemt al je gebeden mee Naar het licht, de hemel ergens daarboven… Je mag vragen wat je wil Zelfs wat geen mens geloven kan Denk niet aan onmogelijkheden Vraag nederig wat je wit En vergeet het dan Heb jij de hemel al op aarde? Ergens een lichtpuntje gezien?…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Ja soms denk ik wie moet ik geloven, Dat zie je in m'n ogen. Maar als ik bij je ben weet ik dat je van me houdt En denk ik wacht maar tot we zijn getrouwd, samen ons leven hebben opgebouwd. Dan kunnen ze nog zoveel praten En mogen ze ons allemaal haten.…

Wie zijn ogen niet gelooft, en alleen nog denken kan, over wie of wat bedreigt. Zoals een oude dichter, die door blijft denken, en dus niet slapen kan, vannacht.…

Hoe graag wil ik geloven, in wat ik weet ,in het heden, niet in wat ik denk te zien, spookbeeld... uit het verleden. Wetend dat geen enkele, geschiedenis zich ooit herhaalt, voor de pijn in het verleden, is immers al dik betaald.…

Er zit een donker in mijn denken dat mij elke avond wakker maakt Ik heb de Duivel in gedachten vrouwen die ik eerder schuw dan haat Ze is gelovig ze ziet mij niet als ik vraag om hulp Ze heeft een visie op mij maar ik ben nooit mijzelf…

Terecht klinkt vloeken beledigend in de oren van gelovigen De grootste godslastering is echter voortdurend vroom denken en praten daarbij slechts leven naar eigen lust het schijnheilige gekwezel!…

Wat kan je nog in deze tijd geloven? Zijn testen wel betrouwbaar, of toch niet? Ligt wéér een nieuwe plicht in het verschiet? Kwam Trump het virus echt zo snel te boven? En trouwens, denk daar maar eens over na: Hoe is het nou toch met Melania?…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

geloven ik of jij jou of mij... Maar geloven dat kan ik niet.…

Niet te geloven dat ik knaap nog een vers schreef over de zilverwitheid van een berkestam en om mij heen grootse dronkenschap van de bevrijding: het water was whisky geworden. Alles zoop en naaide, heel Europa was een groot matras en de hemel het plafond van een derderangshotel.…

de lieve hunkering naar jouw woorden, de tedere zoektocht naar jouw lach, de zachte triestheid in jouw stem, de voortdurende pijn in jouw wezen jouw zoeken in een ander, jouw vertrouwen en jouw hopen, jouw trillend hart zegt meer dan al deze ijdele woorden…

Ik moest je bellen, de telefoon gaat over. Drie keer...vier keer, niemand neemt op. Geen stem die zegt "Alles is goed met mij, geen zorgen voor vandaag." Het blijft stil... veel te stil naar mijn zin. Ik rijd naar je huis, wetend dat jij er niet bent, er ook nooit meer zult zijn. De straat, de stoep, die mij zo goed kent. Lijken plotseling…

Ram de letters uit mijn vingers pers de woorden uit mijn strot ben op zoek naar enig houvast bid wanhopig tot een God wil niet wakker, wil niet slapen droom alleen maar terug in tijd wil niet weten, wil niet denken raak vertrouwen plotsklaps kwijt kijk de dagen naar het voorjaar pluk alleen maar stil verdriet slik gedachten naar het einde…

Als je zegt; ik geloof in jou in tegenwoordige tijd zou het verleden dan meespelen……

ontmoeten zien onze ogen hagelbuien liefde opwaarts vallen in ons hart terug wensen wij vruchtbare regen neervallend op ons verlangen tranenplassen omgeploegd door laarzen tot op de volgende straathoek - want daar kun je in verte kijken en in jezelf, wat was en dat een niemand zich ooit in de weg kan staan al kan ik uren later niet geloven…

Geloven? Met mijn hart en nieren! maar vraag me niet in wat Het mág van mij geen naam hebben Liever niet, nee zeg me niet... dát Vertel mij het spel van inspiratie Maar schrijf voor mij geen handboek Laat mij toch drijven op de ware motivatie Liever gewoon... op zoek…

Geloven is weten dat het goed komt, maar een mens is vaak erg ongeduldig.…

Ik ben blijven geloven En wat ik voelde werd waar Ik geloofde dat jij er zijn zou En je was daar Ik geloof in de liefde Ik geloof in het licht Ik zie het weerspiegeld In jouw ogen, jouw gezicht De wereld is zo mooi Als je liefde ervaart Het zit in jezelf Het is de moeite van het zoeken waard…

wat hier dartelt wentelt en wemelt in zelfbeklag en zie mij eens gaan muziekman is gestopt dat doet mij verdriet…

Misschien denk je wel van Moet ik dat nou weer hebben. Waarom kan ik nu nooit eens één dag Net zo zijn als een ander. Een dag hebben waarop ik kan lachen En vrolijk zijn. Vaak lijkt dat voor mij niet weggelegd, Maar ik weet zeker Dat er ooit een dag zal komen Waarop ook ik zal lachen Om wat er in het verleden is gebeurd.…

Ex-pater Oosterhuis is in de ban, Want hij is onvoldoende in de Heer En dus zingt men zijn liederen niet meer, Want daar wordt niemand katholieker van. En bovendien heeft hij zijn naam niet mee: Een oosterhuis – is dat niet een moskee?…

Geloof mij, als ik zeg, dat geloof in de mens, ongelofelijk wordt, want geloof in de mens wordt ongelofelijk, als je ziet, hoeveel geloof er nodig is om iemand te geloven die liegt dat ie barst, niet te geloven toch?…

ik kon mijn ogen niet geloven toen ik op de schoolmuur las: ik ben helemaal ondersteboven door betty uit de vijfde klas! het stond daar in reuzeletters iedereen moest het wel zien vast kwam dit van toon, die spetter, altijd noemt die mij: praline!…