niet te geloven
wat ‘k bijna zou vergeten
voor dit jaar ten einde loopt
is simpel maar mijn leven
en brede open ramen
voor elk gesproken woord
- niet nieuw voor ‘t lijf
groeit jouw bloem in grootte
als blijft het lentetijd
en waar wij ons ontmoeten
zien onze ogen hagelbuien
liefde opwaarts vallen
in ons hart terug
wensen wij vruchtbare regen
neervallend op ons verlangen
tranenplassen omgeploegd door laarzen
tot op de volgende straathoek
- want daar kun je in verte kijken
en in jezelf, wat was
en dat een niemand zich ooit in de weg kan staan
al kan ik uren later niet geloven
dat er weer een eeuwigheid voorbij is.
Zie ook: http://sunset.deds.nl
Schrijver: sunset, 19 oktober 2007
Geplaatst in de categorie: liefde