Alle inzendingen over deur OR bewegen OR begrenzen

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

ik zag je stappend gaan plezierig tikten kleurige slippers straatstenen aan een harmonieus geheel dit bewegen als deel van het geheel wat zo persoonlijk ingepast kon worden je lach klaterde dit statement tegen deuren en ramen vele antwoordden maar nog geen namen wel kwamen kleuren in beweging uit een persoonlijk signatuur in…

Geld en bezit kan je ook begrenzen. De vrijheid te proeven is het leven waard maar uiterst fragiel…

Die deur hoort open of dicht, leerde je me in jouw huis. Dicht, als ik er ben, en open wanneer niet. Ik leerde de routine van open en dicht. Tot het moment van verdwenen begrip. Met mij nog op de bank, deed je de deur dicht, maar je was er niet.…

ik de deur zelf wel sluiten maar ik wil nog niet dood, ik wil blijven dus hou me nog even en even niet buiten en laat me je naam mooi rond schrijven…

Haar deur heeft een bordje niet storen maar manlief wil daar niet van horen want elke keer weer komt hij zeven keer zo denkt hij zijn lief te bekoren…

Ik heb de deur gesloten het gebaande pad verlaten een nieuwe weg een andere koers mijn voetstappen trekken een vers spoor…

Een luisterend oor waarom krijg je geen gehoor de deur blijft dicht je leven wordt ontwricht ze sluiten je buiten alleen omdat je je niet kunt uiten je bent voor hen een vreemde gast ze willen van jou geen last en hebben zeker geen tijd ze schitteren door afwezigheid eigenlijk is dit toch te betreuren dat dit in deze maatschappij nog kan…

Meneer Custor heeft U misschien ook een hond? nee, maar wel een vrouw! ik ben van de belasting dat maakt haar echt niets uit Toen ze tippelde raakte ze zichzelf aan de straatstenen niet kwijt…

Om ooit een dag nog verder te dromen dan dit, dat wat? ik ooit had kunnen bedenken om iets te kunnen schrijven, iets meer dan ik ooit had kunnen hopen, is de droom die je vertelt om maar door te gaan in geheimzinnig symbolisch verborgen woorden te geloven. jongen zij kunnen je maken jongen zij kunnen je slopen, waar de waarheid is…

ooit kan het gebeuren dat plotseling deuren die in het verleden hun werk goed deden het verdommen open te gaan zodat men slechts kan staan wachten tot St. Juttemis of voor andersdenkenden Kerssemis.…

onder de zeespiegel liegen wij vol op door om te horen wat dit geruis met ons doet de driehoek is symboliek voor de top alles is bittergarnituur maar dan zoet de zee spoelt je oren schoon tot op bot geen merk in brand het gaat maar om toeval en lot waar is niemandsland is het te lang maak het kort wordt het te klein maak het groot was…

Tot het bot door gegaan De laatste woorden ze laten je staren Nu of nooit meer samen verhalen Op de bol een gezicht je ziet Enkel nog me rug en kruin Het raakt je maar raakt langzaam op…

voor hen die struweel bezoeken takjes in het haar en hij die denkt aan de vorige waar de tijd bij stil blijft staan en morgen wanneer alleen de afdruk rest in plat gewalste laagjes gras gestaag en staand soms nog buigend als de wind er even langs heen enkel de deur nog op een kier licht scharnierend als jouw adem mij schielijk toch bezoekt…

Elk moment is een deur die openstaat of dicht valt sommige deuren staan op een kier daar is meestal iets mee Draaideuren zwaaien koude mensen naar binnen schuifdeuren lopen op rolletjes klapdeur in je gezicht De ochtend opent haar deur de middag duurt zo lang de avond is voor liegfde de nacht sluit haar dijen.…

LIEFDEVOL OVERTUIGEN doch...INHOUDELIJK BEGRENZEN. Hoe goed is hun goed-nieuws-gesprek... Hoor die voetstapjes... Wonderschoon klinkende toekomstmuziek...…

langs akkers van schroom slenter ik tegenwindse stappen aarzelend om ongericht in een verwarrende droom te zullen trappen neerwaarts gerichte ogen begrenzen als beklemmende bundels van zwart licht meer en meer de ademende borst totdat de knechtende geest de nog resterende levenszaden heeft gedorst…

Door de begrenzing heen. Te gaan waar gedachten brengen. Naar een onontdekte plaats. Om de dood te verjagen en het leven te verlengen. Gewichtloos onder het hemelgewelf. Naar een plaats, dichtbij. Dicht bij mezelf.…

links rechts heen en weer in beweging constant zweven tussen twijfel en daadkracht van het ene naar het andere onderweg donkere tunnels passerend neonlicht flitst voorbij als een raket op weg naar jupiter…

De stilte roept het uit Beweeg je voeten Breek uit de isolatie van het verhaal Dat je voor je uit hebt geschreven Laat de onbekende spreken Zodat de geboorte van het avontuur Zonder verdoving kan leiden Tot nieuwe vrienden Roep terug tegen de stilte Roep je in beweging Hoor het roepen van de mensen Die de stilte hebben verbannen…

het ademt wanneer winter de bomen aftast zoals jij de dagen op glazen kalenders langzaam geboren en verder dragend, ver weg van kaartranden met eenzelfde oceaan die binnen in golven en verklaarde waterwoningen de lucht recht hangen het ademt, jij ademt in blauwe kruinen en zelfs op een uitgewiste dag als deze…

in weemoed van het late licht bloeiden rozen langs de steen waar je nu samen ligt ik kwam hier even in eenzaamheid het is geen triest gebeuren de rozen geuren mild en ik spel de verweerde steen mijn hart in innigheid gevangen in loom bewegen luister ik in de luwte van fluistering van de wind ik hoor jullie stemmen ijl en puur…

gedachten uit elkaar behoedend voor al te grote sprongen Vanuit het oude vergezicht stijgt de mist langzaam op en in de warmte van de zon boven het kronkelend pad wordt het voor ons helder vinden we als vanzelf terug aloude woorden van liefde het eindpunt nog niet in zicht maar wel al verder dan toen blij met verbetering en gelukkig met beweging…

ik trek lijnen in haar hand zij is mijn waarzegster van later zoals onuitgesproken en beweeglijk goed samengaan in rijgdraad gespannen…

wie zegt dat hij alles weet geloof ik absoluut niet wie leeft blijft in beweging heen en weer geslingerd ik wantrouw dogmatici die krimpen tussen hun muren ieder wens ik vragen en twijfels het voorkomt opgeblazenheid waarheden hollen van hot naar her uiteindelijk wordt ieder stil .…

elke cel, elke ademhaling kent het dansen van het bezielde zijn gezien en ongezien golft en lacht de kosmos in eeuwig zingen muziek in beweging trilling en verstilling verdichting en vervloeing woord, beeld en klank krijgen een vorm door inspiratie…

Bewegen moet je, Bewegen dag aan dag, Bewegen naar noord of Zuid, oost of west, Dat maakt niet uit, Maar bewegen moet Je, elke dag weer, Elke minuut, elke Seconde, immers Stilstaan is een zonde Die je vast laat Roesten aan de plek Waar je staat - bewegen Bewegen, bewegen, Ook al is dat niet Iets waar jij om maalt, Beweeg…

Als woorden stromend door aderen vloeien als inkt wat meer kan je doen dan stralen in het donker M'n zonnekind als een wiel in het universum je draait mee alles in beweging met van alles en nog wat van binnen naar buiten zien proeven ruiken voelen…