Alle inzendingen over dichters gedichten

wat is natuur nog in dit land vroeg de dichter Bloem. What's in a name?…

Nimmer werd hij echt een dichter want hij hing zijn schrijverij na twee versjes aan de wilgen en zichzelf er nog bij…

Dicht en dichter bij in mijn lichaam eb en vloed jij mijn supema(a)n…

- Ja. dichterlijk denken. - Dat kan altijd.…

Als ik dichter groei naar het licht, naar God, naar ons aller liefdesbron weet ik dat ik alles in mijn leven deed wat ik maar kon.…

DIE HAIKU DICHTER (haiku) hij strooit de letters als bloemzaadjes in het rond en alles valt goed…

dichter bij het eind kijk ik je na tot je om de hoek zal verdwijnen alleen als je je zou omdraaien zal ik wuiven niet roepen…

de dichter stond op in mij door de tranen heen huilde en gaf betekenis aan de diepte van mijn verdriet…

Met de pen leest het gedicht wat er niet staat.…

De dichter is in wezen een profeet Predikend in zwart-wit, geuren en kleuren Hij weet terneer te drukken, op te beuren Zijn hosti- eekhoornbrood; een soort boleet Zijn pil, à la Drion- een vliegenzwam Voor als de golf van snik hem overspoelt Als niemand weet waarop de dichter doelt Hij brullend leeuw is of mak als een lam Zodra hij proestend…

dan een dichter is in deze eeuw een raadselachtig artiest een liefhebber doet alsof hij alles begrijpt en bewondert u wilt geschokt worden door verwijzingen naar lichaamsdelen bloed en excrementen hoe dichterlijk is het banale hoe onzicht- baar het fijngevoelige het kleine hoe kan ik u bereiken lezer vernieuwen zonder schreeuwen woeste handgebaren…

als langzaam gestaag de avond zich vallen laat in gedempte tonen het water kleurt tot zeldzaam aquarel de dichter zich dichter waant in een stad steeds dichter bij geluiden de oude gevels omhullen alsof ze eeuwig breekbaar zijn de kade met de schepen zich altijd baadt in heftig neonlicht de lijnen fel en fier tegen de koude luchten…

valt licht kantelt mijn horizon of scherpt haar schijn aan het steen van de dichter die van drinken en dromen weet kom leg je hartslag in mijn hand vals licht dwars elke schaduw lees mijn woorden op je huid of dwaal fluister langs het oor van de dichter die van liefde en afscheid walgt alle kleuren herkent hij geuren en zout van lief…

hemelgewelf De levenskunst als basis om de poëtische daad te heiligen die langer leeft dan de dichter zelf Bij deze wens ik eenieder een mooi en poëtisch 2013!…

Dit is het gedicht van de dwaas en de humorist en degene die de plank mist. Dit is het gedicht van de dwaze kok, gooide veel te veel zout in de soep en kijkt niet op de klok.…

hier en daar iemand die beweert dat het vandaag allerzielen is alles gaat verder zo zijn gangske de krielen zijn van slag omdat reinaert de vos ronddoolde en het miezert ikzelf ben meer uit mijn doen omdat het gat tussen jou en mij nog steeds niet gedicht is na dit gedicht..…

(SMS poëzie, precies 160) Wij zijn gedichten, gedichten met gezichten. Ik heb mijn eigen klank en kleur. De kleuren van de regenboog. Geluid van regendruppels in een klaterende waterval. Joke Berensen…

de roman uit het gedicht geschreven en de muziek afgetikt wat er nog rest is de stilte die hoe paradoxaal zich zó goed leent voor het lezen van een roman het schrijven van een gedicht of het luisteren naar een mooi stukje muziek…

een gedicht geschreven op een gebruikt servet om je mond mee te deppen zonder schroom om iets in te vangen voor een droom een gedicht geschreven op een servet mag heel eenvoudig hoeft niet in 't net…

Het lijken lang vervlogen dagen dat ik hier op een bankje zat en de jongen van mijn dromen me vroeg hoe lief ik 'm wel had En ik dan, zacht giechelend met schaamrood op mijn wangen niet durfde te bekennen dat ik brandde van verlangen En terwijl ergens een merel een prachtconcert ten beste gaf schoven wij dichter naar elkaar dichter in…

Een dichter is gestorven zijn leven werd ontkracht doordat het einde onverwacht z’n laatste adem heeft verworven de man nam alle woorden mee die hij door zin verheven poëzie had willen geven maar helaas het is passé de mensheid leest gerichter zijn nalatenschap; zijn werk en concludeert: dat is toch sterk van verre is hij zelfs nog dichter…

---------------- uit: '21 dichters voor de 21e eeuw', 2005.…

Telkens als ik denk dat voelen beter bij de lente past jouw glimlach mij nogmaals met een prachtige droom verrast kam jij jouw haar door mijn gedachten wat had ik anders kunnen verwachten je doet alsof die jurk mij beter past maar ik zeg nee, en lach naar je kom dan dichter, naar je toe kom dan dichter, maak me moe.…

het is als het verbloemde sjansen van dichters een tonen om het tonen in tonen die blijven soms hangen op zekere hoogte in zich gekeerd met schroom die geen handreiking doet zo gaan onze paden zijdelings samen en wijken uiteen waar het woud dichter wordt er wordt zoveel geboomd en ook nog geschreven het ontvangen vaak niet…

Hoofdschuddend om zijn overmoed van vroeger herkende hij zichzelf als een vergeten dichter en hij wist dat dichters vergeten worden als hun werk niet best is. Maar om in de herfst van zijn leven te erkennen dat hij gefaald had dat was teveel voor de grijze man en hij zette het boek weer terug.…

Licht lichter en lichter Dicht dichter en dichter het luwen traag en trager nog een paar laatste seconden die eeuwigheid worden de hersenen de uitval elektronen die in de kern vallen de waarnemingshorizon eeuwig vallend het massief zwart gat de genade die pijnloze dood wordt raakt nog aan de neuronen het laatste contact met de verzuchtingen…

Wie is de grootste dichter in het land, wie kan zich met de mooiste woorden meten, en ook bevestigen de dichtesband, dat wilde ze toen weten. Men ging naar Dichterscomité, die moesten het dan beslissen, wie was de grootste dichter van de twee ? Dat wilde ze zeker weten. Comité sprak heel duidelijke taal, woorden klip en klaar.…

van een zorgeloos kind je ziet haar zittend op een bankje een oude oma en bent geneigd er naar toe te lopen en te zeggen u bent dat echte gedicht dank je je ziet de bloemen bezocht worden door vlinder hommel of bij ze lijken je te zeggen kijk eens kijk nou dan dat echte gedicht lees het – dat zijn wij dat echte gedicht – je ervaart haar…

sprekende verzen zij las ze als kleurige bloemen hij bracht ze als vlinders tot leven luisterrijke klanken als van zingende vogels kunstvol bij elkaar gebracht zo dichterlijk zacht dwarrelde hoop in allerliefste dromen voorbij als een bloesemregen rijkelijk florerend, echter kwetsbaar als beginnend mei * dichterlijke vrienden…

de dichter zat op een verhoging in de kroeg bij een dichtwedstrijd de ene na de andere dichter beet in het stof duidelijk te braaf of veel te amechtig hij schudde met zijn hoofd en maakte aantekeningen voor de finale maar in de pauze stond hij op en schreeuwde heel hard iets van poezie over ons heen hij was ook wel behoorlijk…