Alle inzendingen over die winter is vergan

Als mijn dromen zijn vervlogen en illusies zijn vergaan, als de winter is gekomen en het licht is uitgegaan, als het leven me te druk is en mijn lichaam te vermoeid, als mijn vrijheid werd gevangen en de wanhoop is gegroeid, dan wil ik mezelf bevrijden en gaan stappen in de wind, wil ik net zolang gaan dwalen tot mijn ziel de rust hervindt…

ingegaan en hopen op een vroeg voorjaar, jaren tellen niet want jouw magie zal nooit vergaan…

Als ik aan jou denk, stroom ik echt helemaal vol, vol met liefde Genegenheid die zich moet uiten tot zij weer bij zinnen is Mijn liefde voor jou gaat dieper veel dieper dan sowieso ooit geweest Samen met jou, dans ik het voorjaar tegemoet...!…

Aanbeland in de herfst, lopend naar de winter van ons tijdelijke bestaan hier op aard denk ik; alles, maar ook alles Was het me meer dan waard! Dus herfst kom maar op, winter pak me maar, het kan, het mag en ik zal ‘t ondergaan In dit mooie aardse wereldse bestaan!…

is een sombere tijd maar na de winter komt een lente zal alles bloeien opa's bloemen zullen nooit vergaan in onze herinnering zal deze man blijven bestaan Op zijn weg des levens zat 't wel eens tegen maar, kwam hij altijd daar, waar hij moest zijn…

De oude sering staat krom gebogen te wachten op het nieuwe leven dat de lente hem belooft te geven als de nachtvorst is vervlogen Ik kijk dromend naar de boom en zucht weer komt er een nieuw voorjaar aan waarvan ik vraag hoe die zal vergaan omdat mijn winter er niet voor vlucht Te lang heeft de kou mij in zijn macht ik ben vergeten hoe…

Om met geheven hoofd te luisteren naar het wonder van de natuur dat winter heet.…

Maar Koning Winter dacht dit jaar Niet alleen een echte AMBTENAAR mag volgens mij met december reces Dus accepteerde hij de wijze les Kwam niet opdagen, geen sneeuw, ijzel of andere winterpret Neen, Koning Winter is met reces, dus: DIE LIGT IN BED.…

Rode en gele bladeren gieren wild doorheen kleffe plassen Naakte hoge takken grillig spookachtig schril ook schor Zwarte droeve onheilspellende wolken kruipen tergend traag Universum ondergedompeld in kille duistere winterslaap. Verse zo pure sappen borrelen op in stijgend cadans Cellen worden verbeterd ook vernieuwd; belofte op sprankelende…

er draait een draad om haar heen van goud en licht alsof de spin weet heeft van haar daden, voordat de koude in haar hart winter begint zij schommelt onder de iep op en neer haar zorgen weg in dromen en lang vergane daden, stof dat poriën vult terwijl doden rond de boom marcheren de weg naar huis is niet meer lang…

Geluk is als een tere bloem Met kleur-en-pracht en bij-gezoem Die dagenlang bekoring brengt Maar dan opeens, alsof verzengd Dof, droog en slap gebogen staat Haar blaadjes eenzaam vallen laat Om snel tot humus te vergaan Te wachten op een nieuwe maan Te wachten op een nieuw seizoen En alles dan weer overdoen Eerst maar die winter…

- ik droomde dat ik ondergronds leefde dat regenwormen en emelten mijn buren waren met wie ik dagelijks het gesprek aanging het waren conversaties die 'k plezierig vond want ik hoefde me niet constant te verdedigen, we lieten elkaar in de eigen waarde, de regenwormen, de emelten en ik, Nu is mijn gelukzalige droom voorbij,…

Wat Paulusma ons destijds heeft voorspeld, Wat hij al in de herfst heeft staan te brallen (Hij liet een kreet als ‘horrorwinter’ vallen): Bittere kou en veel natuurgeweld. Voor Piet komt er een horrorwinter aan: Van SBS mag hij dit najaar gaan.…

ik herken de sporen in het akkerland de ijskoude winter die er heeft gezaaid ze droeg koren, tarwe en werd verfraaid nu heeft ze alleen hem als onderpand in haar kamers huist men al dagenlang waar geveegd werd op het vergane tapijt dat mossen, en menig paddenstoelen slijt en dichte mist had als enige behang mistroostig oogt mijn bewonderde…

Nu gaat de winter komen En alles treuren doen. Het graan is in de schuren, Het geurig hooi in 't droog, En de appels op de zolder, Op hopen - o zo hoog! Wat hebt gij van de zomer Vergaard en opgedaan? - Gedachten zonder einde, vervlogen en vergaan.…

moed vervalt hun oordeel zetelt als een misplaatste veelvuldig werd hier de lastpost geschald vanaf de eerste doch niet de laatste voordat de strenge, strenge winter valt…

Jaren die vergaan Met geluk en verdriet Maar het verdriet goed verborgen Zodat een ander die niet ziet Jaren vergaan Geleerd van het verleden Maakt het mij sterker Om mijn geluk met iedereen te delen…

Het is maar goed dat je in de lente, zomer en herfst van je leven niet weet, hoe je in de winter van je leven belazerd wordt.…

heggen knippen samen lekker buiten eten genieten zoals je toen kon doen Het tuinhuis staat nu krakemikkig toch heel langaam te vergaan de ziel die het zolang overeind hield is naar een andere tuin gegaan.…

van de boom der kennis hul me dan in je dekens van mededogen in een bed van rode klaver zodat ons geluk mag zegevieren zelfs als we allang zijn vergeten ja, zelfs als we allang zijn vergaan…

ik droeg een kledingstuk waarvan de naam is vergaan het was de borstrok, ook voor mannen, een gebreid onderhemd om de kou te weerstaan soms hangen er een paar in een museum immers ons opgewarmde weer heeft ze verbannen…

Mijn huid is strak gebleven, een rekbaar vlies maar het geheugen drijft haar zin door. Krampachtig speel ik nog onder haar rok In het begin was zij een sidderend standbeeld, de laatste storm die mij omhelsde met tentakels van tropenwind. Een matroos in het kraaienest kon niet zwijgen over haar wijkende lippen met zijn zwijmelziek gezang…

Langs de knusse Burgemeester Wuiteweg waait koelte van dichte beukenkronen, die zich, statig als hechte groep, tonen, omgeven door een hoge, waakzame heg. Uit de bomen zakt reine adem weg op lager lover, verfraait de tonen van 't gevederde koor dat hier mag wonen, vol liefde zingend, of zwijgend _ aan de leg! Luchtig gras geeft alle zerken…

Uit de eikenstomp ontspruit nieuw en teer leven: een berkenboompje. De dode boomstam is vol levendige galm: het spechtennest roept. De maïs bloeit hoog, ofschoon vast omslingerd door dichte haagwinde. De kale akker is vol damp, die zacht voort schuift naar natte bomen. De kastanje valt... Zal hij wintervoorraad zijn of een nieuwe…

En ook des morgens in het nieuwe licht Voel 'k mij zo los, als ik met open ogen Mijzelf verrast vind naar de plek gebogen Waarop gij eertijds laagt met uw gezicht. Als ik dan zie, dat gij er nergens zijt, Maar met een snelle vleugelslag ontkomen Uit de bosschages van mijn nachtlijk dromen, Dan stroomt mijn lichaam vol van lege spijt. Dan…

Een diepzeevis priemt met gloeiende ogen het drukkende waterduister in de kamer vol wier waar ze haar eitjes legt vertrouwt komend leven aan vergane weelde toe 't nest tussen oud roest staat onder bescherming van 't onsterfelijke maar gezonken schip TITANIC.…

ik heb een zonnebloem onthoofd gekromd in een doorzichtig uur de wonde met mijn vinger verdoofd geluidloos het leven weggeschuurd gekromd in een doorzichtig uur heb ik jou en mezelf gevonden geluidloos het leven weggeschuurd nog dieper met de dood verbonden heb ik jou en mezelf gevonden 't is de lege plek die mij zo raakt nog dieper met…

Uit de eikenstronk groeit nietig, met levenskracht, een berkenboompje,…

De jonge es groeit uit de holle, sterke stam van een dode beuk.…

ik heb de nacht gestolen toen het duister mij wou verbergen in de stilte mijn ogen wijd opengesperd heb ik gekeken naar jou, mijn achtergebleven vertwijfeld schaduwlief de echo van je roep vervalst in beweging van afstand ik kan niet terugstappen naar waar jij dwaalt mijn hand vasthouden wil je niet -…