Alle inzendingen over die winter is vergan

In een grote tuin ligt de stapel hazelnoten vergeten te rotten verspreidt langzaam aan de geur van gevallen loof dat in de bosgrond bedolven en verkruimeld vergaat om leven te schenken gelijk Kerststemming ieder jaar blij komt _ weemoedig weer verdwijnt bij het dagelijkse doen en gewone gebeuren ingetogen stroomt door het bloed van mensen…

Ik, op de schommel zwijg boven gras. Het hoge zorggras met de paardenbloemen. Jij, op je knieën, maakt een rolbaan voor jezelf, voor als je oud bent. Dan kunnen we je naar buiten duwen. En weer naar binnen. Ik luister naar jouw handen. Hoe ze hameren. En ik zit op de schommel, zonder schommelen. Rek zonder rekken - De lucht tikt…

Zie ook de hartverwarmende rooie oortjes opwekkende Netgedichtflix-serie over Valentijnsdag... _________♡____________♡__________ Al voelt het warm, je zangstem in hiberna Bij brandend kaarslicht, maar voor wie?...vervloekt! Ik ben de man die jou in stilte zoekt Ik hou van wierook romantiek lucerna Weet, als ik bij je ben, wat ik nu…

Hoe bezinning stroomt in mijn lichaam tegelijk voel ik een sluier als een dichte uitgestrekte verstilling bedekkend bloemengeur geritsel van bladeren, vogelgefluit waarin ik ook creativiteit en inspiratie inadem Een nieuwe tijd breekt aan: het is de winter die met haar natuur terug is van weggeweest.…

winter me in een heldere stille nacht winter me met wuivende lichte weemoed winter me in verre witte wanen winter me op een licht geladen vlot winter me even maar winter me…

Zoals je lacht en zo verlegen lijkt het kleine kind je laat verdwalen je in het labyrint van leven kijkt de waarheid niet kan achterhalen de winter koud en guur een dwarreling in vergane glorie tinteling van wat er komen gaat neuriënd op klanken van euforie terwijl ik dromend het denken laat verlegen elk uur verraadt mijn glimp de…

Nu is alleen de winter daar, maar Ooit zal ik jullie zien, morgen misschien.…

De lente met haar licht zal weerom duren tot alle bloesems langzaam zijn vergaan. De mensen worden blij en zullen zingen en kinderen gaan buitelen in 't gras alsof er nooit een winter heeft bestaan. O mensen, laat ons hoopvol verder gaan herinnerend hoe 't voorjaar telkens was en dat de warmte allen wil omringen.…

Gisteren zei ik het nog: “ Wat ziet het er buiten toch haveloos uit. Met uitgebloeide bloemen, hun bladeren bruin en verdord. En wind die door haast kale bomen fluit.” Hun blad ligt aan hopen, onder heggen en struik. Het groene mos kleeft aan tegels en muren. Regen klettert tegen donkere ruiten. Geen mens waagt zich naar buiten. Maar bij…

temperaturen stijgen het gras begint te groeien de winter moet nu zwijgen zelfs bloemen gaan al bloeien.…

in mijn tuinhuis goed verscholen voor de kou en voor de vrouw, want ik was de tijd verloren en de achterdeur al lang gesloten. het was midden in de nacht, de heldere maan verlichtte, mijn levenspad maar ook mijn dagboek, waar ik trouw mijn dagen in verhaalde want dat beschouw ik als mijn plicht. zo geheel toevallig of moedwillig…

Oeigoeren wordt het zwijgen opgelegd in kampen; Spelen gaan natuurlijk door geen kans dat ik de gang van zaken stoor maar wie verzwijgt is China’s laffe knecht Imagine én de Negende: ‘n feest maar wie daar afwijkt is er mooi geweest…

Een pantoffel naast een afgebroken tak, breekbare vlokjes die de winter inluiden. Een kat die gezwind een schutting over stak, in de verte een zwaluw richting het Zuiden.…

Stil vergaan woorden tot gedachten die niets meer kunnen raken dan een gulzige leegte waarin de kleuren van hoogmoed tot stof vergaan en hij niets meer is dan de naam die verdwijnen zal zolang hij zich vertoont en blijft lijken op een eenzame dief die alleen maar leugens wilde stelen…

Ze zei me nog, dat ik zou vergaan van verdriet horen deed ik niet…

gaan vergaan geweest het is goed zo niets meer aan toe te voegen…

De bomen zij staan, Daar waar zij blijven, Als ik ben vergaan.…

Waarom heb ik mijn leed geleden geweven al mijn grote kleden die na een tijd zijn weggedaan of anders hangen te vergaan? De kersenbloesems vallen zie hoe vroeg ze vallen ze sneeuwen in de nacht ik zou wel willen huilen .....Waar is de tijd gebleven .....waarin de kleden zijn geweven .....die hangen te vergaan?…

het verhaal van mijn leven in één wens geschreven vervulde dromen oeverloos vergaan zachtjes mijn verdriet in vloeiende tranen stil is de pijn als wanhoop schreeuwt in gekregen tijd door liefde omringd waar dromen zelf als leven vergaan…

terwijl die van jou en mij pril is, gelijk zomerend voorjaar met alle seizoenen nog voor de boeg Lente, zomer, herfst en winter door Vivaldi subliem gecomponeerd Net als onze tijd, het voorjaar heel erg pril met wie weet, een hele gave zomer voor de boeg nu zowel herfst als winter verdwenen...…

Mijn tuin een stille winteraquarel waarin de zilverspar zich koning waant der bomen nu maagd’lijk witte sneeuw op hem is neergekomen en mezen bij hem schuilen voor de koude hel.…

we rilden door de winter en al die lentelof lijkt uit te blijven tot ik de Fa op haar huid denk te ruiken na het douchen we staan naakt in de kamer lachen zwakzinnig plots kijkt ze verrast zon op haar heup ik ren naar haar toe innig absorberen we we lijken lichter…

De Winter mag in Buitenhof vrij spreken In Nederland geen cordon sanitair Zijn visie is bij ons juist populair Die zal bij wat hier links wil, nog verbleken Als norm is wie ook zulke woorden spraken Zijn hier nog heel wat auto’s stuk te maken…

Rozen verwelken, schepen vergaan, maar onze liefde blijft áltijd bestaan. FLAUWEKUL. Als rozen niét verwelken, dan zou dat úniek zijn. Als schépen niet vergaan, zou er geen "verloop" zijn. Dat liefde niet "voor altijd" is, hoeft niet te worden uitgelegd. Daarmee is álles in dit rijmpje toch écht wel weerlegd?!…

de herfst is lijden al die vergane kleuren treuren op de grond…

zomerdroogte - zelfs de appeltjes aan de boom vergaan van de dorst…

Hangt ze beide zijden aan: Reine Liefde’ kan niet vergaan!…

't is winter, 't is winter de lucht zit vol met wit wel smelt de sneeuwman zomaar als ik naast hem zit 't is winter, 't is winter ijspegels in de laan wel smelten ze zodra ik in hun buurt kom staan 't is winter, 't is winter men bibbert van de kou maar ik sta maar te gloeien door mijn vuur voor jou!…

Schepen vergaan Maar onkruid niet…

ingevulde plaatjes oude patronen vergaan klaar en afgedaan…