Alle inzendingen over diepste rivier

In je klank en licht te mogen verwijlen is vreugde De jaren samen zijn bloemen geworden in mijn gemoed Onze handen samen stil in voelend verstaan in de koude heldere winterdag tussen de weilanden en het krassen van de kraaien Dat onze liefde als een rivier zal blijven stromen naar de witte zee…

langs de grote grijze rivier tracht ik het verleden te ontlopen de bodem is soms zo zacht dat ik wegzink van vaste grond naar de afgrond is een kleine stap van de zwarte rouw naar het passionele rood daartussen de witregels alles van vroeger meenemen naar later kan ik niet niet alle doden zijn begraven ik zit de storm…

Het heelt het spiegelbeeld van bomen populieren die het Brabants landschap sieren Nooit verveelt de zoom van de stroom oever en wal van rivieren Ze doorsnijden er Brabant met 'z'n hebben en houwen': de dijkjes en dijken schutten en sluizen ettelijke gemalen vertellen de verhalen van strijd en verweer tegen te hoog water.…

de solitaire drijvende ijskoningin glijdt verweesd voorbij als een traag stromende haast slapende rivier in haar kielzog twee kleine wezen een uiteengevallen afgebroken famile laat oplosbare sporen na in het zwarte water de mens kwam met eigen ogen zien hoe snel het ijs smelt…

Prozac dicht het gat in een mensenhart het leven zit nogal slordig in elkaar bloed zoekt als de rivier een uitweg en perst zich door de nauwe kloof hoe vangt een mens het groot verlangen van de vogel die in een handvol dagen Siberië bereiken zal is dat hoog gegrepen of raak ik verder van huis?…

verschrikt door ‘t geblaf van honden zag ik ze vechten om een bot met weinig vlees erop ik vluchtte met mijn handen tegen mijn oren tot aan de rivier het glinsterend water de wonderschone bloemen ‘t zachte gras de blauwe hemel met de witte wolk daar kwam ik weer tot mijzelf de wereld voorbij…

De jasmijn staat in bloei de rivier begint te zingen van oever naar oever. De trein volgeladen met in zichzelf gekeerde mensen geen spoor blijft achter. De tijd likt zijn wonden op de vleugels van het getij hopend op een wonder.…

Als nijlpaarden konden huilen zou de rivier overlopen. Stuurloos vaart Moeder Zee op zoek naar een veilige haven. De ijsbeer gelooft niet meer in ijskoud geluk. Ketting zaag - bomen vallen bij bosjes. Erosie - het asfalt verbreedt de natuur versmalt. Sinds de laatste klimaattop ijsbeert hij niet meer.…

Hij schildert zichzelf als een vreemde een zonderling achter de spiegel met natte vleugels probeert hij te vliegen boven de rode rivier in stille heimwee tijdens de donkere nacht vliegt hij in de hemellucht er is geen voortijdig einde aan dit gevleugelde droombestaan oneindig blijft hij in zijn schildering vliegen onder druppels…

Ze halen hun drinkwater nog uit rivieren en meren… Ja, maar het lijkt er ook op dat ze zich tegen ons zullen keren!…

O mocht gij in 't diepste Mijns harten daar zien, Mijn vurig verlangen Mijn tranen bespiên! Dan bleef gij niet langer Zo koud als een steen; Dan liet gij mij zeker Zo lang niet alleen.…

zielsverwant herkenning gevonden in alle mogelijke facetten een zielsverwant mijn zinnen onvoltooid worden moeiteloos afgemaakt zonder dat er woorden nodig zijn touwen omhelzen onze levens verleden is het wat ons verbind een hechte vriendschapsband grote monden en kleine hartjes een blik of een gebaar zegt genoeg met jou deel ik mijn diepste…

waar intens verlangen zichzelf zoekt in tranen een nacht vol dromen geen voldoening schenkt is liefde verloren zoek in verdriet zal een ster niet bekoren door de wens die zij biedt verdwijnt hoop in gevallen tranen het diepste verlangen op zoek naar een roos die bloeit voor een leven samen met mij gevoed door tranen tranen van…

In het diepst van de nacht voel ik je kus Ik voel je lichaam tegen me aan Je lieve lach Je zachte kus Je boze blik Je warme knuffel Ik heb het niet meer nodig Ik mis het soms alleen Want zo’n mooie liefde Vergeet je niet meteen Morgen neem ik afscheid Van je liefde en je bestaan Maar vannacht zal ik nog aan je denken En vloeit er…

Wat te doen als ze met regenboog en zonnestralen De grauwe sluier niet kan laten verdampen Om elkaar tot de diepste kern te verwarmen, te omarmen? Wat te doen om mijn meisie te kunnen laten genieten En haar dat te geven, in al wat ‘t leven aan liefde biedt?…

Veerboten heen en weer tussen wat gezocht wordt, gezonken blijft - Bodem die bij eb boven ligt: de ongevormde, de diepste laag De oorsprong. Slijk. -------------------------------------------------- uit: 'Van eenheid de breuk' 1991.…

Benedictus XVI en het 2e Vaticaans concilie dat vloekt op het altaar dus terugdraaien maar dat al te menselijke gezicht van de kerk Waar het de prelaat na den preek om gaat is dat men het geloof van zijn achterzijde ten diepste vol overtuiging mag belijden waar hij zich met aanbidding nakijken laat Ze kunnen mijn rug op zei de bisschop…

Zo, als een druppeltje, Een druppeltje lichaamssap, Parelt, glijdt of sijpelt Leven, de lust uit mijn diepste wezen.…

de lente is heen in dit stilleven van woorden onmachtig weggegleden zoals een glinstering op het water veroverd door de nacht waar stemloze vogels, zwartgepluimd in leegte graven en uren tellen opnieuw en opnieuw tot elk geruis verdwenen is, zelfs in mijn diepste slaap of misschien wacht ik onbewogen op de wind, veel verder…

Als een ijsberg in het water, koel bewust van je kunnen alles wat je hebt of nog wilt alles wat je bent of wilt zijn inzichtelijk overzichtelijk Maar vandaag wil je de diepte in weg van alles wat je waarneemt vandaag wil je ingaan in het diepst verlangen meer van jezelf te mogen zien Vandaag de verfrissende duik in het diepe…

Dan zal ik in uw ogen schouwen, Die ik zo innig heb gekust, En andermaal u toevertrouwen, Wat in mijn diepste wezen rust. De goede Dood zal ons niet scheiden, Hij is de wachter, die ons beidt En tot de heerlijkheid zal leiden, Aan gene zij van ruimt’ en tijd.…

Waarom vraagt de zon mij nooit om een antwoord op zijn groot verlangen en slaapt de maan bij nacht met zelfs de diepste droom heimelijk gevangen waardoor openbaart de dag zich steeds vaker in natuurlijke wonderen is de werkelijkheid een antwoord op de steeds weer tedere hunkering het verleden zo te zien met alle liefde van…

Ik schrijf water tot het trilt in het diepste wezen van het woord: melodie.…

Als het goddelijke tegen me praat zomaar plotseling iets verschijnen laat zonder uit mijn ziel te verdwijnen, dan ben ik blij en voel intens geluk en in één ruk vlieg ik even boven de aarde, los van lichaam en geest, en dan voel ik vervulling in mijn diepste, grote wezen, zelfs in mijn kern van de ziel net totdat ik weer op aarde…

Getekend door de tonen die de TOP2000 ten gehore brengt verbroederen leeftijden zich als wel stijlen van muziek onmogelijk niet te bewegen absorberen we iedere minuut tot in het diepst van ons zijn worden we meegenomen langs monumenten van verloren liefdes geboortes, en zo ook hen die we los hebben moeten laten troost zij evenveel als…

geroerd in mijn diepste wezen ben ik even. levensdrang, die laat groeien, gedijen, alom tegenwoordig, nederig kijk ik omhoog de talrijke blaadjes, wonderfabriekjes van zuurstof, onmisbaar voor elk leven. O, machtige magie van LICHT…

Hoe diep de afgrond Is waar langs ik Gelopen, soms geslopen Ben, kan ik van hieruit Niet zien, geen meting Mogelijk om deze diepte Te peilen en van de juiste Mijlen te voorzien, Afgrond met op de diepste Bodem een sediment van Onverwerkte emoties die Mij met alle geweld Naar beneden trekken, en zonder Mededogen naar zich toe…

Voor Oekie Het heeft wat Geduurd, inmiddels Al zo'n goede Twintig jaar Dat jij ons Oppikte uit het Diepste duister Je was er zo maar Na zorgelijke Verwachting Waarin het donker Ons nooit losliet - Liefde geboren Uit liefde, dochter Ons gegeven Geluk dat al die Jaren bij ons was Hangend in de lucht En dat…

je balanceerde op de top wereld aan je voeten alle remmen los reikte verder naar de hemel maar het aardse brak je op verloor evenwicht de tijd uit zicht stortte als lawine in het diepste dal zag de hel brandde vingers aan het vuur tot in het laatste uur balancerend op de rand krabbel je omhoog op weg maar nu naar de andere…

Een krater is geslagen In de ziel van dit bestaan, Wie ons ten diepste lief was Is voortijdig bij ons weggegaan Voordat we hem konden leren kennen - Tijd die in één mokerslag verslagen is, We zitten met ons tweeën In de leegte van dit moment De tijd van hiervoor en hierna Zijn voorgoed aan de einder verdwenen Voor ons rest voorlopig…