6311 resultaten.
Het werd al donker
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 41 Over te lange wegen
zwierf ik door Stappegoor
moe en alleen
Er was een korter pad
naar huis, dat wist ik
zeker als verkenner
maar twee te grote jongens
van de boerderij schopten me
terug, het stadskind in uniform
en dreigden met de hond
Het werd al donker
niemand zag mij
niemand om me te helpen
Ik was moe en alleen
in mijn verdriet…
Donker
hartenkreet
0.5 met 2 stemmen 479 Vroeg het licht dat scheen:
"Waar is dat donker nu heen?"…
Donker
hartenkreet
3.9 met 7 stemmen 353 Hier zit ik dan weer, helemaal alleen.
Iedereen heeft iemand en ik ben weer een buitenbeen.
Waarom doet iedereen mij zoveel verdriet.
Ze noemen me lelijk, raar en een miet.
Nooit doe ik eens iets goeds of maak ik iemand blij.
Ze zijn alleen maar aan het zeuren op mij.
De andere jongens zijn allemaal zo stoer.
En ik kan geen ene moer.
En…
Het donkere van mijn zijn
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 117 heen en weer geslingerd
verraadt mijn lichaam me
vol onbegrip doorsta ik
het donkere van mijn zijn
afhankelijk geworden
van hen die mij uitsluitsel
kunnen geven over
de weg die ik gaan moet
bewandel ik onzeker
geplaveide paden
tegen muren opbotsend
duurt de nacht lang…
Het was donker
poëzie
2.8 met 4 stemmen 2.849 Het was donker,
hij lag op zijn bed.
hij had het raam op de haak gezet,
opdat het getij van de nacht
door de baai van zijn kamer kon gaan
en zijn dromen stijgen en dalen
op de golven der maan,
en hij dacht:
'hoe vaster ik slaap,
des te zwaarder slaapt het heelal,
hoe dieper ik ademhaal
hoe hoger de nacht
en het lied van de nachtegaal.…
DONKER
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 47 als het donker wordt
haalt de zwartkijker steeds weer
z’n grote gelijk…
Het werd al donker
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 110 Over te lange wegen
zwierf ik door Stappegoor
moe en alleen
Er was een korter pad
naar huis, dat wist ik
zeker als verkenner
maar twee te grote jongens
van de boerderij schopten me
terug, stadskind in uniform
en dreigden met de hond
Het werd al donker
niemand zag mij
niemand om te helpen
Ik was moe en alleen
in mijn verdriet…
Donker
hartenkreet
3.3 met 3 stemmen 160 Donker voor m’n ogen.
Donker in m’n hoofd.
Donker is het leven,
Emotioneel verdoofd.
Donker zijn gedachten.
Donker als de nacht.
Donker zijn de wonden,
door daden toegebracht.
Donker vult het leven.
Donker, niets te zien.
Donker doet beseffen,
dat ik weer licht verdien.
Donker wordt weer schemer.
Donker wordt weer licht.…
[ Alles wordt donker ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 47 Alles wordt donker
rondom jouw aanwezigheid --
Blijf in mijn ogen!…
Het donker
netgedicht
4.8 met 24 stemmen 26 ze plakte
voorzichtig alle
schaduwen
die ze had
met zwarte
lijm vast
keek mij
vol verwachting
lachend aan
verwachtte dat
heb jij uitstekend
en snel gedaan
maar ik wees
naar het donker
buiten de cirkel
van hel licht
waar wij beiden
nog heel veel
duister van hun
eenzaamheid
konden bevrijden
zodat zij de rest van
hun tijd niet…
DANKBAARHEID.
hartenkreet
2.2 met 5 stemmen 847 's Avonds als het donker wordt, en
de vogels hun laatste lied fluiten
dan sluit ik de gordijnen, en
ga nog eventjes naar buiten.
'k Zie de eerste sterren verschijnen
en een bleek opkomende maan
het is alweer bijna tijd om
naar binnen, naar bed toe te gaan.…
de winterregen
hartenkreet
2.7 met 3 stemmen 452 de winterregen
ligt op elke schaduw
tast de kleuren af…
Overwinning
hartenkreet
3.9 met 17 stemmen 995 De nachten zouden donker blijven,
de dagen in triestheid gehuld.
Maar jij hebt nooit opgegeven
bewaarde steeds je geduld.
Het gat waarin ik was gevallen
en hoe donker het ook bleef,
daar heb jij me uitgetrokken,
nu weet ik weer dat ik leef.
Je hebt mijn tranen gewist
mijn verdriet weggekust.…
kil
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 200 Bedek het blauw
Met smetteloos wit
De regels zien simplisme
Elke letter speelt verhit
Zijn trillend spel
Niets verlet de tonen van stilte
Een onhoorbaar begin
In donkere kilte…
Donkere Wolken
hartenkreet
3.4 met 20 stemmen 1.433 Ze is mismoedig vandaag
ziet het even niet zitten
vindt 't leven een plaag
wil het liefst gaan pitten.
Wat heeft haar gevoel verdoofd
waardoor d'r glimlach verdween,
hangen donk're wolken om haar hoofd
omdat dat zon al dagen niet scheen?
Of heeft ze niet gekregen,
niet gehoord wat ze graag wou
dat haar man begripvol en genegen
weer…
Duistere gedachten
gedicht
3.9 met 45 stemmen 9.503 Mysterieus
wanneer
voetstappen klinken
hol en leeg
sporen
die je achtervolgen
als je alleen
in het donker
slechts verlicht door
het flauwe schijnsel
van de maan
geschrokken
omkijkt
maar van tevoren
weet
dat er niets is
en toch
dat onbehaaglijke
gevoel
langs je rug kruipt
lopend
door donkere, verlaten
straten…
een dag te donker
netgedicht
4.1 met 17 stemmen 544 wat blijft er van me over
als er niemand is
om te delen
ik ben niet meer
dan de onbekende minnares
van een sneeuwloze winter
die ver ginder ver
de diepe ouderdom
van wij samen wij
naar de verste horizonten fluistert
waar ik huil om
het licht leven lichter
en de taal die zo
zwier zwaai zwierend
meer werd gevoeld
dan begrepen…
Het donkere licht
hartenkreet
3.0 met 22 stemmen 3.192 De koude lucht weerkaatst haar gezicht
In het raam van mijn ziel
Mag ik dromen van jouw ogen
Waarmee ik de doden zie
Daar waar het groene het zwarte omarmt
Op het glazuur van de kist
Laat ik jou voelen in het nu
Waar niets meer is zoals het was
Jouw lach die niemand meer doet stralen
Slechts tranen in het tranendal
En het donkere licht…
Fietsen door het donker
netgedicht
3.3 met 7 stemmen 457 Dan fietst ze door het donker,
terug naar haar stille huis,
zoals elke avond
terug naar een eenzaam bed.…
na de dag
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 258 Wanneer het donker
zich knus naast mij vlijt
voel ik me licht
zweef hoog in de lucht
zing gedichten voor mijn prins
breek uit de gouden kooi
kom terecht in donderwolken
grijparmen van de zee
laat me door storm omarmen
doorbreek de tijd
bevrijd de woorden nooit gebruikt
voor mijn vermiste doden
en als het licht
de beelden uit…
er zij licht
netgedicht
3.4 met 25 stemmen 594 diep zinken
is naar leegte dalen
treden overslaan
blindelings dralen
op één been hinken
nog minder dan dat
zal verdwalen zijn
in wat al verborgen is
roepen naar
gesloten oren
met minstens een
dikke laag vernis
de zwarte echo bekoren
geluiden die weerkaatsen
tegen gedeukte dromen
in de adem haasten
dat een bonkend hart
moet…
er zij licht (2)
netgedicht
3.4 met 25 stemmen 447 er zij licht
denk ik even
en word zonder zicht
voortgedreven
als passief verwijlen
in de draaimolen
van oneindig ijlen
ik zwaai naar
omstanders in de mist
zie slechts schimmen
waarvan de armen
zijn uitgewist
er zij licht
vaak
door schaduw
ontwricht…
Donker licht
hartenkreet
3.7 met 10 stemmen 1.749 Ik kijk nog één keer op de klok
Geslagen
Door tijd beroofde zondebok
Tik door
Maar ik draai het terug
Afscheid
Je vertrok maar ging niet weg
6 maanden illusies uiten zich
Je bent weer donker
Waar blijft het licht?…
diep en donker
netgedicht
3.8 met 18 stemmen 505 ademen
in het eenpersoonsbed
van de dood
een gelaat zonder gezicht
ter beschikking
van gemis
in de keuze besloten
weet ik
het antwoord
van lichtgewicht en
schemerzone
hoe smal de lijn is
in het eerste en laatste woord
van ontvankelijkheid…
moment van rust
netgedicht
2.8 met 4 stemmen 147 Vertrouwd is het donker
Van uit het niets
zomaar hopend op iets
mij een weg banend in het donker
zoek ik naar warmte en het licht
geheel vrijwillig
soms verplicht
maar toch...
rusteloos en moe
ga ik dan stilletjes
weer even naar het donker toe
Intens genietend
doet het geen pijn
niets of niemand
te hoeven zijn…
Vertrouwd is het donker
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 379 Van uit het niets
zo maar hopend op iets
mij een weg banend in het donker
zoek ik naar warmte en het licht
geheel vrijwillig
soms verplicht
maar toch...
rusteloos en moe
ga ik dan stilletjes
weer even naar het donker toe
Intens genietend
doet het geen pijn
niets of niemand
te hoeven zijn…
je donkere ogen
netgedicht
3.4 met 5 stemmen 487 Maar onverklaarbaar staren ze me aan
in het donker dat geen donker blijkt
ook al is al het licht nu uit.…
Alleen in het donker
netgedicht
3.7 met 7 stemmen 230 Donkere holle ogen
een troosteloos gezicht.
Alleen in het donker
geen enkel sein van licht.
Sterren flonkeren in de hemel
als diamanten op de huid.
Kijkend naar links en rechts
maar geen enkel geluid.
Helemaal alleen beseft ze
voor de laatste keer die avond.
Langzaam laat ze zich vallen
en eindigt op de grond.…
Het venijn van de herfst
netgedicht
4.3 met 9 stemmen 227 Gelezen woorden bestrijken
mijn hart zoals een herfstblad
zich nestelt in een voeg van een
gestorven leven, de vrijheid
was het cement dat zich kon
buigen naar ieder moment
moe is het hart, het lijkt alsof
er geen dromen meer zijn
terwijl het zicht naar buiten
het leven leert om te houden
van de stilte
die tijdloos de herfst
voorbij…
Duistere Rust
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 298 Doorbreken het donker,
het donker waarop ik wacht.
Een geruisloze wind,
door bladeren te horen.
Ik wacht op de rust,
die zij nu nog verstoren.
Maar iedereen wacht
op die duistere rust,
want ieder mens
is zich van de dood bewust!…