Alle inzendingen over dood en brood

Afrika staat uitgemergeld te vergaan en bedelt zelfs niet meer om een stuk brood. De kleinste ramp: een vliegtuig valt, alle tweehonderd en zeventien dood. Soms - bij mirakel! - overleeft een enkeling de holocaust. De stilte staat erbij, sprakeloos. Daaronder drijft de vraag: waarom - bij mirakel ? - zijn miljoenen gecrepeerd?…

Je onzuivere Slavenkoor zingzongzaagde van dikke sneden brood, en je Zevende Kikkertje vroor jammerlijk dood. Op één van die avonden nam je Het Dikke Boek in je handen, sloeg het open en sprak: "Wat is: een Monster?!" "Een Eng beest!", riepen we in koor. Maar nee hoor, het was een Proefstuk of een Staal.…

steeds leg ik kleine woordjes neer die als kiezels en brood mij het pad doen terugzien vanwaar ik kwam, er waren geen woorden, mijn God hoe leefde ik in mijn huid zonder kleur en betekenis namen zijn niet om te noemen, maar ' k draag ze in de vlamboog van mijn ogen, het verblindt het heilig bestaan om de heuse waarheid te ontkrachten en…

Of Netanyahu's twintigduizend doden? De last die ook óns volk draagt is haast loden Gebukt gaand onder al die onheilsboden Ooit scheen de zon in d'Oude Kijk in 't Jat Toen elk z'n natje en z'n droogje had ...…

In het graf gelegd, met doorstoken zijde waar bloed en water zijn ontsprongen. Rust nu maar uit na al die wreedheid, na ons verzuim U lief te hebben. We wisten niet wat we deden, daarom kregen we vergeving maar groter nog is uw tederheid tot waar geen woorden reiken, tot we zullen stralen, nu en ooit en opstaan zoals Gij, de Levende…

Met in gedachten Thierry’s epitaaf Werd aangespoord om hem maar dood te schieten. Ik keek eens naar beneden, en verdomd: Nooit waren mijn tien tenen zo gekromd.…

De meerderheid zal wel sober willen leven -- als het te laat is.…

Zo graag solidair met onderdrukten, alleen -- niet met collega's...…

Dat een mens niet ervaren kan wat het is om dood te zijn, kent gevolgen. Oorzaken van verdriet. Dat een mens wel ervaren kan wat het is om te leven, kent oorzaken. Gevolgen van liefde en geluk. Wie kent?…

de wereld draait door alsof je nooit vertrok wie weg gaat, wil zich soms verzwijgen toch wacht een duif op verse kruimels brood laat haar wiekslag horen en bij de deur lonkt nog je naam, zo gewoon zo vertrouwd maar het huis voelt leeg en koud, geur en warmte voorgoed verloren…

Groeiend tot ons voedsel, het brood. Geoogst, gemalen graan. Het leven uit zwart geploegde naakte akkers.…

'Caisse EMMANUELLE' staat er bovenaan de kassabon van Casino in Monflanquin hoe prozaïsch komen de 12 eieren 6 liter water heel brood en stok- erachteraan gelukkig ook nog 2 x 12 escargots anders had het net zo goed de vrijdagse bon van de Aldi in Leiden kunnen zijn…

in een wereld waar jonge reuzen wees zijn en schepen moeder voel ik de hete adem van de vale ruiter in mijn nek en vlucht langs dorre akkers over Moria’s flanken naar de dorsvloer waar de man in wit rode wijn schenkt en met mij het brood breekt en weet me gered…

Leven op een kale berg hoog en droog zonder iets wellicht dat stukje brood en wat warme gedachten. Bij het slapen gaan dacht ik nog het kan zo maar wederkeren en in dat licht voel ik liefde omdat ik liefheb wat ik niet raken kan.…

Het is het hart dat het lichaam en de geest regeert Niets blijft voortbestaan te midden van de kleine dingen Een slok water en het dagelijks brood bovenal de liefde blijven wanneer de wereld gebroken zoals de maan in het uur van afscheid Wij beginnen samen de reis in dit heelal zonder grenzen, jij en ik…

zacht neuzelt de tv in analoog zijn dagelijkse soap zelfs digitaal heeft alle scherpte verloren in nieuws dat niemand kan bekoren de eenheidsbrij die over u en mij wordt uitgestort toont ons cultuurtekort is er nog ruimte in communiceren om van echte mensen iets te leren of nemen wij genoegen met het brood en spelen in een…

uit gelijkenis gehouwen, zo dagelijks als brood slechts in onvoltooid te onderscheiden toen en nu, dubbelsterren, de sleet van vele dagen het onaangeroerde voegt zich naar het late middaguur de stilte is hardhorend en de tijd in verlenging nochtans het onafwendbare een stukje dichterbij in dagen erna, randen van slaap, ontkennen…

met een leeg hoofd is het schrijven veel makkelijker, er is geen pauze tussen de woorden en er zijn geen witregels nodig, geen muren tussen binnen en buiten, geen brood om koren tot meel te malen en zonder glas is er geen gezellig kleedje op de stamtafel nodig, dan waart een droog verlangen rond, als ware het een lippenledig geluk zonder…

de kinderkleertjes aan prikkeldraad in de wind spelen tikkertje duistere nachten wat doet een mens als hij weet dat hij sterven moet biddend en wenend op weg naar de ondergang slalom naar de hel goed voor brood en soep het merkteken op zijn arm in zijn huid geprikt hoed je voor dromen het is de vlijmendste pijn als je weer ontwaakt…

De dood is gekomen, De dood in mijn dromen, De dood nam mijn hart, De dood wreed en hard. De dood heeft genomen, De dood zonder schromen, De dood met zijn kracht, De dood in de nacht. De dood ging stil zweven, De dood met mijn leven, De dood wie het beliefde, De dood en mijn liefde.…

Stem te zijn en anders niet, maar zo meeslepend te zingen, dat elk hart het wonder ziet achter mensen, achter dingen; te schikken en anders niet woorden in zulk een verband dat het onontkoombaar lied -wapen in een man's hand- hen ruggelings overmant, neervelt en boeit in zijn band... stem te zijn en anders niet.…

Mens die schepping is En in wie de grondtoon Van de liefde hoort Door te klinken - Te zeer naar de ogen Gezien en met alle Egards opgevoed in Grenzenloze vrijheid - Tot ondersoort verworden Bij de beesten af…

In 1961 in Rotterdam-Zuid werd ik plotseling met mijn meisje uitgenodigd voor een feest bij haar vriendin die Marja heette en haar vriend die zijn haar voorover had gekamd. Een feest voor vier mensen want het waren existentialisten. Ze lazen Remco Campert en lagen schuin opelkaaar. Later fietste ik naar huis in mijn…

Intens gevoel van zwanger zijn gerommel en beweging Geen armpje, voetje alleen pijn gedwongen tot verpleging Ischemie is hier de vader blokkade van de levens stroom Geen zuurstof in de ader vrij-blijvend is een droom Verlossing is de moeder techniek van onze tijd de smalte is het loeder geen ruimte is een feit De keuzes zijn…

De jongleur gaat staan nadat er twee keer in de richting van zijn voeten is geschoten loopt hij zwaaiend met zijn identiteitsbewijs de politie tegemoet de twee machetes in elke hand één voor het straat toneel waarmee hij zijn geliefd straat publiek wil vermaken een oorverdovend geluid de politie schiet de jongleur dood…

Ik moet het zelf wel zijn die dagenlang doodgeboren gillend opgesloten zit in de onechte wereld van huis en tuin waar jij de stoelen klaarzet in het gras en de zon schijnt maar geen warmte geeft in de parallelle werkelijkheid van het pilletje onder mijn tong dat een spook van me maakt zonder lichaam om te doden enkel met uitgewerkte…

De eendjes vechten om het brood ze werpt ze nog wat toe zouden eendjes zwanen worden en zouden ze weten hoe? De wereld om haar heen vertoont een beeld dat haar verwart vrouwen die zichzelf verkopen mannen zonder hart...…

Nooit meer thuis… Haar leven verstoft en bijna vergeten IJzeren wetten dwingen tot oversteek Van bed naar stoel Bijna honderd jaar ingesleten gebaren Het brood naar haar mond Haar ogen zo blauw En verwarrend helder…

Als ik mij afvraag waarom ik vandaag het danken vergat, voor 't brood dat ik at.…

Zowel bekeken als bejegend als bescheten Als belogend betreedt hij zijn levensbron Slechts de serene stilte kan diens geest Voeden als brood de armen hun darmen Nog niet gered noch verloren beseft hij Dat hij niet kan opdat hij niet kiezen wil Waarvoor hij geboren is…