Alle inzendingen over dood kind

Maar 't raadsel dat het in zich sloot Was de nabije dood. Gevallen in de chaos als een vonk, Heeft haar gestalte ons kort bekoord. Een vonk - die weer verslonk. Nu tasten wij naar verf en woord En voeden onze herinnering Met een gedicht of tekening.…

De dood heeft het kind in zijn greep, we willen hem niet loslaten, tot de kleine zegt; hallo opa, ik kom.... de dood pakt het kind, een zucht, een glimlach we laten los, dood heeft gewonnen. Dag jongen, opa past wel op je.…

kind in haar armen de vechtenden om een hand vol voedsel gezichten die met vliegen bedekt zijn stervenden, creperenden, machtelozen en woedende menigten: zonder enig pantser van hoop de dood tegemoet lopend met blote handen tanks bestrijdend oprukkend naar paleizen met gescheurde kleding kogelregens tegemoet maar de eerlijkheid gebiedt…

Ouders horen hun kind niet te verliezen maar daar trekt het leven zich niets van aan laat staan de dood, die koude dood want een warme dood bestaat niet alles rondom dood is als een kille premiere zonder generale, zonder repetities je wordt direct voor de leeuwen gegooid je wordt in het diepe, diepste gegooid zie maar terug te stuiteren naar…

Zie je dat kleine sterretje dat twinkelt, lacht en wacht dat straalt en altijd schittert lichtpuntje in de nacht? Dat kleine gouden sterrtje dat mij ook lijkt te zien zegt schitterend klein sterretje straal jij voor mij misschien? Ik geloof dat jij daarboven mij zo nog iets wil zeggen wat tussen Hemel en aarde is en niet zomaar valt uit…

Wie is dat kleine sterretje dat 's avonds twinkelt zacht dat straalt en altijd schittert lichtpuntje van de nacht Dat kleine gouden sterretje dat mij ook lijkt te zien zeg schitterend klein sterretje straal jij voor mij misschien? Ik geloof dat jij daarboven mij zo nog iets wil zeggen dat er iets tussen Hemel en Aarde is en niet zomaar…

* bij de verdrinkingsdood van het oudste kind Suzanna van zijn enige dochter Geertruyd op 11 november 1672 * beleefde=gepaste…

Na twee jaar dood vroeg hij is opa botjes nu ik zei wel ja na twee jaar zal dat wel maar wist het niet of bijna niet aar- zelde alsof alsof ik beter kijk dan jij alsof ik beter weten zou dan jou geopenbaard.…

dood zijn?…

Maar ga ik op die ene dag Misschien wel met een stille lach Als mij de dood zal wenken…

de wind vertelde haar dat zwijgen goud was ze luisterde stillekes tot een echte vriend vertelde over een ongeluk een klein vierjarig meisje verdronken achter in de auto toen die in het kanaal raakte haar beide ouders gered ze werd stil dacht aan dat intens grote verdriet waar is dan die God waar zoveel mensen over praten wie kan zeggen…

Hij zal je veilig overbrengen, en daar mijn kind Mag je rusten bij de Godin, de Maan zal jou en Hem begeleiden Om je naar huis te brengen, ga Johan mijn kind GA Je zal een goede herinnering zijn, en als later in de tijd Ook mijn tijd is gekomen, dan zullen jij en Charon me samen opwachten, bij de Zee en de Maan Bij dit weten mijn kind…

Op die winter dinsdagavond spande zich om jou de blauwe hemel en het brandde, brak en week alsof dit afscheid zomaar komen kon, als zomerliefde, fel van vorm en naam en kleur, alsof de bleke zeeën van de maan zich wenden kunnen naar de zwarte zijde. Wat niet gekund had, is gebeurd. Liever hadden wij jouw adem vurig in je terug geblazen…

een brute vijand had zijn klauwen in haar meisjeslijf gezet doorschijnend lag ze in het bed haar handen tot een vraag gevouwen "Waarom ik?" vroeg ze met treurnisvolle stem hoe kon ik daarop antwoord geven kon ik toch maken dat haar leven een liefdesliedje zong, geen requiem stil zit ik naast het lege bed zoek in de koude lakens nog haar…

Nog voorbij sint-valentijn schuurden schopjes tegen dood aan in haar zij tot de vloed kwam en het beukte tot de branding tot het eenmaal vrij van vliezen vlamde tot het tweemaal adem blies en wij zijn trouw beamen konden.…

de dood komt er aan de dood staat voor het raam, ik bel mijn kind en zeg kom snel; ze komt snel maar ze is te laat de dood is er al…

Ik mag het arme, dode kind, Ik zal Thereze nooit vergeten.…

ik ben als de dood voor het leven dat ik verwekt heb ik ben de moordenaar van mijn kinderen…

voor dat Koninkrijk van U voor de overgave de levensovergang geen nood voor de dood als kind-volwassene of volwassen kind…

Er waren kinderen tot toen. Er was een vrouw, er was fatsoen tot toen. Er bleek een dood, daarna Er is geen nu Er is geen na…

Verbonden riep zij het kind in hem naar boven tot de dood ons scheidt.…

Het is dood Zwart als de nacht Verschrompelt ineen als een karkas van een dier Het was zo mooi Levendig als beekjes bomen en kinderen maar plotsklaps... Dood.…

Als kind had ik een zorgeloos en gelukkig leven.... Maar dat duurde niet lang de dood kwam in mijn jonge leven. Ik werd toen radeloos en bang. Wist nog niet wat dood zijn was..... Dat begreep ik later pas. Iemand waar ik veel van hield moest ik missen...…

naam de dood je stamelde: ons kind is niet alleen dood ons kind is vooral mooi…

Overal reclame van kinderen lachend, spelend met hun vader. Ik slik en glimlach bij de foto's van vaders en kleine kinderen verbonden door het leven. Ik slik en huil bij de foto's van mijn vader en ik, zijn grote kind gescheiden door de dood.…

De dood stelt geen vragen, maakt antwoorden zinloos en bezit tot niets, laat kinderen om ouders huilen zonder wie zij niet zouden zijn, laat ouders lijden die zonder kinderen geen ouders meer zijn. De dood heeft tijd genoeg om foto’s te vergelen en wonden te helen.…

Mamma, mamma, ik ga dood! Twee armpjes omklemmen haar, over haar heen golft een warme brij, het kind, opgelucht, leeft de dood voorbij, voor het eerst in zijn peuterleven nam hij kennis van overgeven.…

Ik wil bier en bitterballen op m'n begrafenis misschien zelfs "een paard in de gang" de fanfare en veel confetti Ik vier de dood niet ik vier het leven mijn voltooide leven te kort voor velen te vroeg voor mij Maar als kind van het verstandshuwelijk tussen leven en dood sluit ik het tenminste uiteindelijk vrolijk af Als ik van…

Daar ligt dat jochie, aangespoeld, Dood en eenzaam. Dat was toch niet zo bedoeld Toen zijn moeder hem in zijn armen nam en hij als baby op de wereld kwam?…

Bleek en afzichtelijk het zwelgend wrak gedoemd tot ondergang stick na prik hallucinatie angstpsychose bewusteloos uitzichtloos vervuild besmet jouw kind mijn kind ons kind onmogelijk ondoorgrondelijk alleen de dood verlost…