Netgedichten

netgedicht (nr. 28.796):

Tranen in de wind

de wind vertelde haar
dat zwijgen goud was
ze luisterde stillekes
tot een echte vriend
vertelde over een ongeluk
een klein vierjarig meisje
verdronken
achter in de auto
toen die in het kanaal raakte
haar beide ouders gered
ze werd stil
dacht aan dat intens grote verdriet

waar is dan die God
waar zoveel mensen over praten
wie kan zeggen
“stil maar alles komt goed”
kleine zorgen en pijntjes
ze vallen in het niet

vanuit mijn hart
klinkt de fluister
van mee leven met…….
maar troosten dat kan niemand
want weer goed komen
dat doet het niet