Gevecht
een brute vijand had zijn klauwen
in haar meisjeslijf gezet
doorschijnend lag ze in het bed
haar handen tot een vraag gevouwen
"Waarom ik?" vroeg ze met treurnisvolle stem
hoe kon ik daarop antwoord geven
kon ik toch maken dat haar leven
een liefdesliedje zong, geen requiem
stil zit ik naast het lege bed
zoek in de koude lakens nog haar geur
die nu al uit begint te doven
ik wil nog in een zin geloven
mijn twijfelende hart klopt in mineur
en ik zeg vloekend een gebed
Geplaatst in de categorie: overlijden