Alle inzendingen over doorbreken

Fluisterend doorbreek ik de stilte zij de donkerte met haar licht, ze houdt de nacht in handen brengt dagen in evenwicht en zij danst zachtjes door de seconden, maakt de uren tot minuten als ogen diep tot in haar gluren Zij doorbreekt stilte en ik donkerte met smeulend vuur, zo overleven we samen dansend tot een hemels nieuw ochtend…

Doorbreek de ijzige laag vol woede.. Smelt het ijs, maak het warm. En is het ijs gesmolten, Geef me dan je schouder of je warme arm...…

Laat je zon die wolk doorbreken. Laat je warmte tot je toe. Dan komt vanzelf jouw teken, Ik ben mijn regen moe!! Ga dan zonnen tot het duister en warm je bij het vuur. Dan blijft vanzelf het duister een verleden avontuur!!…

De stilte doorbrekende Echo die koen De slag der gedonder voorafgaand verlicht met stervende flitsen en dood bliksemlicht.…

De zee, groots onbewogen worst'lend met zijn eigen kracht Niet wetend te doorbreken de dijk, door mij hem toebedacht Kon ik als de zee zo stromen Mijn rijk uitbreiden tot de kim Geen euvel op de weg te vinden zo kalm rustig zonder zin.…

Zachtjes komt de stilte op mij af als zat ik erom verlegen In mijn ogen een milde straf waarin ik mij voel genegen Zelfs de herfstige storm kan deze stilte niet doorbreken Maar de wind in mij giert enorm om mijn ongenoegen te wreken Ach stilte, je hoort het strijdgewoel toch niet De warmte maakt plaats voor kilte en het is alleen de stilte…

Op het hoekje van de straat Met zijn zijn fles en zijn viool Een slok om te kou te verdrijven Dat is de taal die hij verstaat Gehuld in een versleten deken Staart hij naar een witte duif Zoekend naar de laatste kruimel Die de eenzaamheid even doet doorbreken Wachtend op de koude nacht Die spoedig zijn intrede weer zal doen Denkt hij aan…

Waar de zee zich in liet bewonen, stolt het bloed van anemonen in een hoogmoed van de tijden en laat overtollig moraal zich verleiden tot een niet te stuiten vloed om dijken te doorbreken.…

Kan ik de stilte doorbreken wanneer een ieder van ons in z'n eigen verte staart? Is het de sorry om het goed te maken? De sorry van de compassie? Of is het de sorry van de blijvende afstand, niet door onwil maar de de sorry van de onmacht?…

in mijn nachten hoor ik een verre hond mij toeblaffen zo nu en dan, met intervallen die de lengte van helder achterblijven doorbreken.…

Ik doorbreek het met mijn gevoelens -merkbaar- en dat maakt jou weer blij. Niemand weet van te voren -onzeker- hoe is de toekomst van ons beiden? En niemand kan het zeggen -onwetend- waar dit ons heen zal leiden.....…

bevatten hoe we herhalen en herhalen Zonder te beseffen wat we elkaar aandoen De pijn in gebogen lijven vertwijfelt over de oorzaak Zonder te bevatten wat we elkaar aandoen De strakgetrokken gezichten machteloos over het schoonheidsideaal Zonder te erkennen wat we elkaar aandoen Maar wanneer worden we wakker om de herhaling te doorbreken…

De sleur niet doorbrekend, leven langs elkaar. De toekomst ontwijkend alsof die niet bestaat. De ander voor lief nemend, de woorden zijn obligaat.…

er zijn zo van die mensen die mij niet mogen het aantal neemt door de jaren heen alleen maar toe heb ze mogelijk in hun verwachtingen bedrogen worden van mijn aanwezigheid ondraaglijk moe of zal het zo zijn dat ik nu pas, door de jaren gelouterd, de schone schijn doorbreek van zelfgenoegzaamheid waar de ziel schellen verdrijft…

je zag kans om cirkels te doorbreken die je boeiden maar je vrijheid snoeiden je hebt het goud dat in de verte blonk met beide handen aangegrepen het schitterde als wijn op dronk je jeugd deed pijn en is verweven met afhankelijk zijn, bouwen zonder enig stuk vertrouwen je ogen glanzen weer dagen lijken uren je nieuwe baan heeft…

bekoren of ik van verre de stilte niet kan horen dan sta ik stil en kijk omhoog en zoek ik mijlenver in de zwarte hemelboog naar die ene ster die mij kan vertellen dat eenvoud 't raadsel vindt maar niet kan voorspellen hoe het leven zich windt ach, als sterren konden spreken zou 't wellicht niet anders zijn licht zal de nacht doorbreken…

Want ben je niet voor een groot deel wat je denkt dat je bent en projecteer je dit niet ook zo op de ander zodat die over jou gaat denken zoals je denkt over jezelf daarom ben jij ook zelf degene die dit kan doorbreken dat is een kwestie van tijd in één keer kan het niet het begint met accepteren van het waardevolle in jezelf het…

De leeftijdsgrens bij Idols is flexibel Zeven jaren extra, gratis en voor niks Voor het showbizzdom, de groupies en de kicks De oudjes voelen weer de popsterkriebel En mocht de jury jou niet aanbevelen Kun je altijd nog naar Londen voor de Spelen…

De wereld zo klein geworden te klein voor het gezicht ik wil de sluier doorbreken en kijken naar nieuw licht.…

je zou je nog nestelen in geheugen nog oorverdovend een stilte doorbreken een kamer bezoeken en verlaten, je zou de toon van afwezigheid nog inkleuren daarbij hadden we afgesproken niet ter plaatse te zijn, stellig te ontbreken we zouden een herinnering ophalen dat kon aan zee zijn geweest, in een bos tijdens een glimlach, in het voorbijgaan…

Ik vraag me wel eens af hoe Jezus het heeft gedaan, ik bedoel niet zijn seksuele escapades, maar hoe hij verlicht is geraakt. Wat ik weet vermoedelijk via liters rode wijn en flinke hoeveelheden hasj. Dat Johannes de Doper hem kopje onder duwde in die rivier zal hem misschien wat slokken water hebben opgeleverd, maar zeker geen indrukwekkende…

omgaan met angsten en verdriet stemmen in mijn hoofd controle overboord emoties worden afgevlakt een zelfbeeld dat niet meer de hoogte inschiet demonen komen in tienvoud op me af een leven in een eigen wereld gedachtekronkels van buitenaf mijn leven uitgedrukt in een troostend gevoel een doorbreken van een patroon niet weten wie…

In de stilte na stormen Fluistert wind je naam Spoelt regen weg mijn zorgen Vond ik reden van bestaan ontwakende zon jij lacht in de morgen laat mijn wereld stralen elke nieuwe dag jij werd licht in mijn donkerste dagen schonk rust in mijn onrust bracht storm tot bedaren verjaag de wolken die mij omknellen doorbreek de twijfels…

verstopt Niet langer ongezien Steeds meer kan je hebben Steeds meer kan je geven Steeds meer laat je zien Steeds meer doen wie je bent Niet alsof, of zoals die ander je kent Steeds meer deel je je angsten Vertel je over je pijn en over hoe het is om zo gevoelig te zijn Steeds meer ontdek je wat vrijheid is wat leven is Doorbreek…

zij schreeuwen loze kreten die verwaaien nooit begrepen woorden die ooit zin gaven aan leven ik ben begonnen met luisteren in de stilte van niet weten daarna fluisteren om de vaste cirkel rustig te doorbreken inspreken was de trigger zonder echt te preken met het bespelen van emoties kregen wij oneliners op zicht voor…

wanneer het donker zich knus naast mij vlijt voel ik me licht zweef hoog in de lucht zing gedichten voor mijn prins breek uit de gouden kooi kom terecht in donderwolken grijparmen van de zee laat me door storm omarmen doorbreek de tijd bevrijd de woorden nooit gebruikt voor mijn vermiste doden en als het licht de beelden uit…

Wanneer het donker zich knus naast mij vlijt voel ik me licht zweef hoog in de lucht zing gedichten voor mijn prins breek uit de gouden kooi kom terecht in donderwolken grijparmen van de zee laat me door storm omarmen doorbreek de tijd bevrijd de woorden nooit gebruikt voor mijn vermiste doden en als het licht de beelden uit…

Mijn hart kan de pijn haast niet verdragen En loopt over van de waarom-vragen Ik weet er is er maar één die deze koppigheid kan doorbreken En die blijft al jaren zijn kop in het zand steken Daarom zal ik je nooit mogen leren kennen Nooit zal ik je als oma mogen verwennen Niet knuffelen, niet samen spelen Geen geheimpjes samen mogen delen…

wij creëren taboes de meerderheid dan is er één die wil doorbreken staat die openlijk aan de schandpaal toch zijn er tijden waar meer aanvaard wordt in golfbewegingen gaan die door de maatschappij zelfs bestaan ze naast elkaar; aanvaarden en verwerpen opeten of cremeren begraven of bakken ik heb nog wat kadavers in mijn…

streeft naar tekst en welzijn in een gesproken rust waar thema zich subjecteert in een volkomenheid van besef, weliswaar is het niveau kleinschalig en korrelig betaamd in vormloze gedachten naar wat zij spiegelt is de lust naar haar naakte wezen in mij gerezen, er rest mij nog haar zonneschijn te nemen en de maan in haar gesloten driehoek te doorbreken…