Alle inzendingen over droevig lied

Je zal nooit meer weg gaan, je lied zal blijven spelen. En als een warme deken, zo zijn m’n herinneringen. Zing je lied maar, m’n jongen, zoals je het altijd hebt gezongen. Het klinkt als een kalme zee, en ik, ik zing met je mee. Alles moet voorbij gaan, het kan me niet schelen. Geef me maar een teken, en deel m’n herinneringen.…

Niet tussen mensen, niet alleen Hetzelfde maar toch anders Ongevoelig maar niet van steen Niet het kruis, het hart of anker Zwarte schaap en Populair Extreem en ook behouden Elegant en ordinair Kerngezond en iets verkouden Ik ben niet zwart en ook niet wit Echt was het maar zo simpel Ik ben een Idol maar ik mis een hit Gezakt met vlag…

Jouw angst balt in mijn vuist Jouw pijn huilt in mijn aderen Jouw leed ademt in mijn huid Alles kan ik verdragen Alles wil ik je besparen Maar de afstand is niet in te halen Klanken in de verte Tranen in mijn ogen Zijn een schaduw van verdriet Maar hoor mijn lied Geurend naar een beminnen Ik zing woorden Woorden die door Het hart…

gemis Nog nooit een ander lied gehoord Iemand heeft het gecomponeerd Wie heeft het geschreven Heeft Hij nog niet genoeg geleerd Waarom blijft Hij noten weven Handen die klappen Is mijn enige wens Mijn tijd om op te stappen Afscheid van een vergankelijk mens…

Je loopt vrij, verward door barstensvolle straten zie je 't niet zitten van ied'reen verlaten Ben je wat eenzaam of een lied helpen kan Je toeft hier alleen onder donkere sterren krijg je geen hoogte van grenzen van liefde Ben je wat dronken of een lied helpen kan Kan een lied soms helpen als de nacht veel te oud is Hoe verdriet te…

op mijn kamer boven ontsluit ik het raam duw het in de duisternis de wereld ligt open en verkondig mijn lied "ach,mensen hoor mij toch laat u niet van de heerlijkheid beroven" ik zing het lied naar buiten over het schone geluid dat elkeen soms ontmoet tijdens een dans met fluiten betoverd worden door een oogverblindend meisje…

Je zingt een lied beangstigend, triestig je zingt het alleen maar omdat je niet meer weet hoe je verder moet omdat je niet meer weet wat je nu nog doen moet maar ooit in de verre toekomst komt er licht aan het einde van de tunnel en dan zie je in het zicht hoe je langzaam weer gelukkig wordt hoe je langzaamaan weer begint te lachen maar…

wat een prachtig lied…

ik straks weer je glas ik schrijf het refrein van dit lied zonder pijn in een veel te korte tijd zie je worstelen door de dag je veegt door de soep in je oog maar die brengt toch een lach omdat dit lied je bevrijdt van dit leven in een lied een prachtig lang lied het leven is een lied veel te kort voor verdriet we zien elkaar gauw…

En voorbij is het lied. Het wezen der dingen is vlucht. Het wezen der ziel is verdriet. ---------------------------------------- uit: HART VAN BRABANT (1936)…

Heb het geuzenlied gehoord in mistig ochtend dralen kwam met geluid van zee wierp een schaduw over daken verbloemde duistere zaken versnelde op weg naar de haven van een onbewoond eiland ijl gekrijs uit zilte lucht het geuzenlied gehoord kwam zonder woorden.…

November zingt fel In lage snelle luchten Ritme valt binnen de tel We hoeven maar te zuchten Nu ik je spreek Is dit klaar Alles wat het leek Stroomt vanzelf in elkaar We bedachten in of exclusief Vergeefs als ontsnappingsclausule Er rest geen winnaar geen dief Geen toverformule Maar ik spel eindeloos verknoopt Schijnbaar achteloos…

Van de koude grond rest een miniem verschil als je wilt groeien, mirakelspelen zijn als stronken boerenkool waarin jij rookworst, waar rijkdom toe leidt? naar meer opportunisme? wonderlijk sneeuwen? 'Mooi' is niet alleen een oppervlakkig patroon voor werkelijkheid, want binnen in je schrijf ik deze songtekst als eindig begin…

We dansen, sporten, fietsen en zingen mee met de liedjes van ons leven, zolang we niet op de woorden letten Anders zouden we struikelen door de klap van de boodschap of over onze gedachten over het bezongen verdriet of de onbeholpenheid van de tekst, hoe de zanger die uit het hoofd heeft kunnen leren? En dat het zo'n toeval is als…

Met een klein geweten zou ik als een kabouter bij je wil zijn en wachten op een moraal die nog iets kan redden van ons droevig liefdesverhaal.…

waar de liefde strandt ontbeert droevig drenkeling rede en verstand…

Zo liet ik mij te water, zo lag ik te baden in dat lied. Met mijn erectie linea recta naar jouw sterrenbeeld. Een dinsdag en de dood, zei ik. Je was er niet.…

Eens heb ik rouw gedragen Om die ik had bemind; Toen waren al mijn dagen Tot droevigheid gezind. Daarna werd mij in dromen Een helderheid bekend, En mij werd afgenomen Al zorgen en ellend. Al na een duistere avond, Ter helle middernacht. Mocht ik een lied vernemen Dat gaf mij nieuwe kracht.…

regen spoelt mijn geest verdriet sijpelt in aarde droevige grondstof er wortelen treurwilgen zij geuren naar eenzaamheid…

Wat baat mij de drank waar elk vreugd uit zuigt? En dit lief gezelschap dat nu dus zingt en juicht, Met blij en zoet gelach? Als ’t oog hier niet de liefste ziet, Die ik zo gaarne zag Speelt gij en danst vrij de lieve lange nacht, Laat mij mij zelve vermaken met mijn klacht, Die ’t hart uit droefheid dicht: Ik zal in mijn smart vrolijk zijn…

mijn wens die liefde droomt Jij zegt mij zachtjes wenen toe de pijn die in je groeit en bloedt en jou zo angstig slapen laat scheurt het leven flarden weg tot enkel kou die sterven gaat nog rest in ’t leven nog heel even Jij zegt mij zachtjes huiver toe begrijp mijn droefheid en mijn pijn maar laat mij nu herinneren zijn en zing jouw lied…

tijd droevig wind in grijze loop dood steekt uit dakgoten tijd neemt nu zoveel het gaf smeekte alle plekken waar je geweest was kalk zette zich af en schaduwtongen slokten je op…

en het meisje, zij huilt door verdriet overmand geen troost kan helpen verstoot reddende hand haar open jeugdige geest opgesloten in trieste smart keert zich binnenwaarts kwijnend in gebroken hart deerniswekkend in tranen wil zij geen liefde meer kennen zal haar troosteloze ziel ooit aan eenzaamheid wennen? waar zijn haar dromen heen…

Maar nu, hoe droevig hangt hij daar totaal niet meer van zessen klaar hij, die eenmaal plaste om het verst plast nu alleen maar zittend, op zijn netst. Het mannelijk geslacht toont niet meer blij zijn pracht en klettert niet in alle luister: hij plast nu slechts in zacht gefluister.…

Ik had zo graag een lenteliedje willen zingen, zo’n vrolijk luchtig melodietje zo’n sofietje-met-een-rietje-liedje; een deuntje met dat steeds weer nieuw’ geluid van die straatjongen die fluit. Je weet toch wel, zo’n licht en sprankelend riedeltje dat als een rood ballonnetje danst in de wind, aan een touwtje. Maar diep, heel diep…

het stemt droevig de naamloze dode het verzwegen kind de naar binnen gekeerde ogen van de vergeten man de krassende strepen van het rode potlood de verdwenen weg naar huis de dreiging voor het onweer de achtergebleven appels in het gras de leugens van ver weg en dichtbij de donkere toonsoort van nagelaten woorden de droefheid…

lieve postbode wij waarderen jouw werk vergeet dit niet een ding doet mij veel verdriet het werk moet misschien vlug maar alle dieren zijn pareltjes van olifant tot helaas wel stekende mug het dringend verzoek aan u allen nergens meer elastiekjes laten vallen onder andere sierlijke ooievaars beeldige uilen een…

Als ledenpop voel ik mij slap over waslijn hangen een droevige Pierrot die zijn tranen laat drogen in koele herfstzon. Een afgedankte clown ver van geliefde verwijderd een stem zonder klank geen muziek om te spelen adem zonder lach.…

Er zijn geen klanken, voor die droevige blik. Er zijn letters, voor die verdrietige ogen. Ook al waren ze er wel, niemand kan er in deze tijd nog in geloven.…

Een merrie op stal te Maasbracht, uitte onlangs de droevige klacht: ik ben op 't perron van een K.I.-station met een paardenmiddel verkracht.…