429 resultaten.
Vallei
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 138 De hoogste toppen zijn het meest beducht
voor duizelingwekkend ijle gebakken lucht
Neerkijkend op het droevig gestileerde bal
een afgegleden zelfbeeld in een niemendal
weggesmolten in een koude stromende beek
de dichter die als sneeuw voor de zon bezweek…
Stamina
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 224 Wat heeft die man een uithoudingsvermogen
Daar kan zelfs Hillary een punt aan zuigen
Haar Oval Office plan valt vast in duigen
Want op zo’n “stamina” kan zij niet bogen
Ach Nederland hoe droevig is uw lot
Geef ons toch ook een sterke blonde god…
Dag stang
snelsonnet
4.0 met 6 stemmen 170 Ik zat er op, bij vader of een vrindje
Wel wiebelig, maar dat was geen bezwaar
Zo’n stang, is nu ontdekt, vergroot gevaar
En gaat vast weg, dat geeft een droevig tintje
Ik voelde mij toen veilig op die stang
Zo dicht bij iemand was je nimmer bang…
Regenverdriet
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 264 De regen blijft al dagen droevig hangen
en zonlicht zien we haast zo zelden weer.
De wind en ook de wolken doen zo zeer
en doen ons naar de lente al verlangen.
Maar plots is er de glimlach van een kind
dat zorgt dat ik mijn vreugde toch hervind.
Snelsonnet…
Het vonkt en beeft
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 1.725 Hoe droevig dit bestaan
zo zonder vrienden, ik kan
er geen ten diepste vinden,
want altijd wil ik méér
en verder reiken
nooit is er iets
dat blijvend kan bekoren.
Is dan ons hart
vergeefs geboren?…
Deeltijdkind
netgedicht
4.0 met 29 stemmen 855 Mijn verwekkers zijn gescheiden
er is niets dat mij nog bindt
geen hond kan mij verblijden
ik leef al jaren onbemind
op bezoek uit medelijden
is het laatste wat ik wil
ik hou van geen van beiden
mijn kinderhart is koud en kil
dat ik geboren ben uit lust
is iets dat je niet verzint
ouders heb ik nooit gekust
ik ben een droevig deeltijdkind…
Oog om oog..
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 101 Ik hoopte, innig met zijn droevig lot begaan,
dat ze het Servisch ‘graag verdoving’, niet verstaan.…
Gerrit Komrij
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 248 Een droevige, maar ook morele plicht:
Mijn eerbetoon aan Gerrit, dit gedicht.…
HARTENKRETER/SMARTENKRETER!
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 116 Wie de kunst verstaat
van z'n hart geen moordkuil te maken
z'n zielenroerselen in woorden om te zetten
mag zich terecht een hartenkreter noemen
met de nadruk op 'art': een kunst op zich
en pakt het droevig uit, een smartenkreter voor
wie die kunst verstaat!…
De vijfde
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 143 de vijfde golf, die wordt het echte werk
geloof me maar, ga sparen voor een zerk
hoewel, laat die maar lekker waaien ook
verbrand maar liever en ga op in rook
geen mens kan straks nog bloemen voor je leggen
of bij je steen een droevig woordje zeggen…
een stuk van de werkelijkheid
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 55 ik heb een stuk van
de werkelijkheid gepakt
schilder haar blauw
claim haar als mijn werk
waarom zij mij droevig stemt
en jou vrolijk weet ik niet
misschien is blauw
maar een kleur die
op zoek is naar rust?…
Vergeten! - Ja! dat was het woord!
poëzie
3.0 met 41 stemmen 5.701 welk een droevig lied!
Gewis een treurgezang.
Zeg Zanger, riep ik, wil uw Gaê,
Dat gij haar ook vergeet?
Of zingt gij, met mijn leed begaan,
Voor mij een droevig lied?
Vergeten...! neen! wanneer het graf
Mijn koud gebeent besluit,
Dan draagt mijn ziel in ruimer lucht,
Nog uw bevallig beeld. -
Vergeten...! ach!…
Ik hou van
hartenkreet
4.0 met 22 stemmen 3.153 Ik hou van
doodgewone dingen
Maar het meest
van een lieve lach
Een lach kan
een schaduw verdringen
En zorgt dan weer
voor een zonnige dag
Ik hou van
de mooie gele zon
Hij verwarmt
en hij verlicht
Zou willen dat ik
zo schijnen kon
Dan scheen ik op
ieder droevig gezicht…
Liefde in het gedicht
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 403 Waar woorden droevig
de momenten kiezen
en tussen regels
niet langer te verhullen
vreugdetranen rollen
in het onbezonnen leven
daar stap ik
in het gedicht
waar de liefde
wordt verricht
door letters dansend
onder een volle maan
naar het totale geluk
in een dichtersbestaan.
*…
Het masker
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 243 Een masker dat lacht
maar achter het masker
een droevige lach.
gevoel van eenzaamheid
bij niemand te horen
ze voelt zich zo verloren
In de nacht zijn er tranen.
maar komt er dan weer
een nieuwe morgen zal
ze haar tranen drogen
het masker zet ze op
je ziet weer haar lach.…
Verwarmend
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 201 het daglicht zie ik krimpen
elke dag wat meer
herfst komt, daarna winter
elk jaar weer het duister
zal ik droevig worden
van leeggeworden bomen
of keer ik in mijzelf
waar zonnewarmte blijft
onder mijn nieuwe truitje
draag ik een lenteshirt…
Weissenbier
snelsonnet
3.0 met 4 stemmen 304 Maar als de wedstrijd weer is afgelast,
Zie je me droevig door de straten dwalen.
Vertel m’n vrouw maar, als ik word gezocht:
Ik houd alternatieve kroegentocht!…
heimwee
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 112 de zomers zoals ze waren
het strijklicht in de winter
de verzwegen verhalen
de liedjes die jij zong
het droevige van de dingen
de verdwenen slenterstraatjes
de tranen bij het inslapen
het oversteken van de rivier
de schittering van de schelp
de zoute plekken op de ziel
het achterblijven op aarde
de vreemde die ik ben…
Mijn poëzieboom
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 85 er hangen gedichten
als fleurige linten
in mijn poëzieboom
zwarte draden zie ik
die droevig zwaaien
in mist van melancholie
tinkelende klanken hoor ik
met lichte humortonen
zij sprankelen zo blij
mijn poëzieboom ontvangt
in stilte wat zich aandient
vanuit geworteld zijn…
Ik kwam op een plaats...
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 521 ik kwam op een plaats
waar veel kruisjes staan
de zon die scheen zwak
aan de hemel
enkele dauwdruppels
bespeelden dat licht
wat zorgde voor
hemelse kleuren
één graf dat viel op
door vele chrysanten
waarschijnlijk nog
gisteren geplaatst
ik zag er een meisje
vol van verdriet en
de wind dirigeerde
een droef afscheidslied
op een…
Eindelijk naar huis
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 54 Ze wilde het niet
Toch wilde ze het wel
Ze verlangde om naar huis te gaan
Niks was er hier dat ze nog wou
Ze was ongelukkig
Ze wou naar huis
Daar stond ze dan
Zo hoog
Ze sprong
En zei:
‘Eindelijk naar huis’…
Duisternis
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 146 Droevig en alleen
uit de wereld;
is het landschap heel gedwee,
stil vredig en zacht.
Teder welt de bries
en raakt het goudkleurig tapijt.
Roekeloos zoals d'aanraking van een veer;
neerdalend als duisternis'ommekeer.
Is er niets meer te verwachten,
stil sereen de morgen afwachten.…
Bij het weggaan.
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 1.002 dag lief
wat stond je
daar
peinzend
droevig?
te kijken bij
het weggaan.…
Een week
gedicht
4.0 met 1 stemmen 2.553 tot de winterdag
de zondag
alles dicht ging sneeuwen,
liep ik door de
weekse dagen
alles droevig achterlatend.
--------------------------------------
uit: 'Mijn duizendbladig boek', 2008.…
Achter mijn liefde
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 319 Eeuwige zoete liefde
Verloren zal ik voor je zijn
Hier in dit heilige oord
Verbind ik me
In diep droevige inkt…
Wolken
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 665 liefde
witte wolken
een heerlijk bonzend hameren
in het diepste van je hart
door heel je lichaam sidderend
met een onnoemlijke kracht
liefde
grijze wolken
de leegte, bestaan in het ijle
een onrustig, dwingend gevoel
wachten op het aankomen
droevig en wanhopig
om de leemte...om niets…
grenzen
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 913 een droevig gevoel reikt je hart
schendt de grens van het vertrouwen
het vertrouwen dat geboren werd
om van iemand te houden
sprekende vlinders die van gevoel
tot gevoel zweven in je buik
emotionele gedachten die botsen
om een liefdevol…
STRAND & ZEE
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 273 Naakt gelegen aan
de open zee
neemt 'ie' me mee
in het iets
of het niets
in het vroegere
in het droevige
in het vrolijke
in al het mogelijke
van je kennis en kunde
van 't loslaten en gunnen
want wie geeft
die leeft en
die zal ontvangen
zelfs in overvloed
Hè...natte voeten
't is al weer vloed!…
Behalve de haan (Omne animal)
gedicht
3.0 met 6 stemmen 4.804 Een droevig dier, maar een volleerde leugenaar:
de haan, markies, het hoerenjong op stand.
Een pront getande kam, de sporen op terreur.
De roedel kippen, hoerig blond van angst:
plebejisch vee, van Kopf bis Fuss excuus.
---------------------------------------
uit: 'Een engel van Rosetti", 1981.…
Aan pijn berust
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 69 Nu,
wil ik van 't leven scheiden,
vertrekken uit dit droevig oord.
Geen liefde, vriendschap
kan me nog verleiden.
'k Heb teveel geleden,
en geloofd.…