Alle inzendingen over droogte regen

Ik weet wel dat ik toch weer van je hou, maar moeizaam soms, met dat doelloze van vogels die er van lijken te houden in regen en wind te blijven rondhangen boven het land.…

"Maar als uw regenboog verdwijnt, De regen door blijft stromen; Als giet- op gietbui nederstort, Uw scherm ten laatste nutloos wordt..." 'k Zoek dan een onderkomen. Ik schuil, maar pruil niet, beste vrind! En mijd de lui die pruilen. De felste bui houdt eenmaal op; Maar van de regen in de drop Kwam, die bij U kwam schuilen.…

-Maar als uw regenboog verdwijnt, De regen door blijft stromen; Als giet- op gietbui nederstort, Uw scherm ten laatste nutloos wordt... 'k Zoek dan een onderkomen. Ik schuil, maar pruil niet, beste vrind ! En mijd de lui die pruilen. De felste bui houdt eenmaal op ; Maar van de regen in de drop Kwam, die bij U kwam schuilen.…

wat boter Voor zijn milde galg In een waas van verzachtende omstandigheden Medeplichtig aan doodslag Of hoe hij een neger door de sintels rolde Enkele linkse rebellen briezen Om dit glad vertoon Het gekerm van een verschroeide man nabootsend Met de wanhoop van een stamvader Die zich nobel vooroverboog Het slavenzweet van zijn verre zoon droogt…

Zachtjes trilt de aarde De stilte voor de storm De natuur gaat flippen De ravage wordt enorm De zon zal verdwijnen Bloemen verliezen geur Door droogte geteisterd Het leven verliest kleur De liefde lijkt verloren De warmte wordt koud Eenzaamheid is geboren Niemand die van je houd Tastend in het duister In de uitzichtloze nacht Door…

Door de zure appel heen bijten Of hem wegsmijten Granni Of smith In een appel zit pit Deze zure appel zal ik geen kopen De vellen blijven steken Stropen Droogt uit mijn mond bij meerdere beten Oh, zo Ongezond Rauw werd altijd mijn keel Daardoor zag ik scheel Dubbel Zonder strubbel Koop ik nu lekker zoete appels Die ik deel Een nieuw…

Het natte krijt Droogt in zijn handen. Hij lacht bij termen, rotsen en stenen die het licht niet dragen kunnen. Verdwalen kan hij niet, Want hij is niet onderweg. Zijn hart als orgel in zijn oren. Met de spetters van een halve fontein die zijn inkt verlopen laat. Het is tijd. Het licht verdwijnt. Hij gaat.…

Even nog en de zomer is alweer voorbij; de weemoed hangt roerloos in de bomen die stilaan bladeren loslaten, door de storm of de droogte, door de tijd of omdat het nu eenmaal altijd zo is geweest. De zwaluwen plannen ook nu weer hun verre reizen want hier is nog weinig voor hen te beleven.…

glanst nog onwennig op beslagen ruiten en in een oogwenk bonst het hart de nacht vaarwel Voorbij zijn ook de late uurtjes de ontkurkte flessen het eindige naspel De dagen raken versleten waarin verjaarde namen nogmaals de revue passeren Deze ochtend masseert als een koude douche en met een zomerse hitte van voorbije liefdes droogt…

liggen diep gelegen, kraters vol met rag, de nacht huisvest enkel donderslag met af en toe een stem die schreeuwt naar het volk dat niet meer is het uur is zwaar bepakt en slentert van tijd naar adem, beelden uiten zich in stalen constructies, het is koud in de graden waarin het bed is neergezet ergens begint het licht te gniffelen door de droogte…

nooit raak ik aan het gelijk hekkens en tekens in overvloed maar de deuren gaan niet open en bijna nooit heb ik recht hier te zijn ik verdwaal niet in mijn gedichten de beelden die ik mezelf inschep de verdwijnend' woorden zoals ‘liever’ en ‘eerder’ mezelf in het dicht plakkend in de metaforen die zichzelf opsluiten afgesloten van de droogte…

voel ik mij leeg mis ik steeds toch mijn echte ik nog niemand hoort 's nachts mijn schreeuw in stilte ziet mijn eenzaam lijden achter de glimlach tranen ik ben immers een clown die toch alle dagen lacht dag voor dag zoek ik zo een arm om mij heen iets of iemand steeds die mijn huilen stopt die mijn angsten wist en mijn tranen droogt…

Deze lente gaat het toch weer Over jou, alhoewel ik er langzaamaan Wel moe van ben Moe van regen, wind, flarden, Bedrieglijk blauw in de lucht Vage beloften van het einde Van de kou Ik weet wel dat ik toch weer Van je hou, maar moeizaam soms Met dat doelloze Van de vogels die ervan lijken Te houden in regen en wind Te blijven rondhangen…

Ik ruik een geur, Ik hoor een stem, Ik zie een kleur, Even weet ik wie ik ben Ik staar naar de regen, Dat is het moment dat ik geniet, Het enige wat die regen wegspoelt, Is mijn verdriet… Even niemand die vraagt of het wel gaat, Dromend ben ik in gedachten, Iedereen die me gewoon even laat, Is toch niet te veel om te verwachten?…

kleine droefheid roept en raast als regen in de duinen kleine droefheid kijkt verdwaasd naar de bramen neder. zwarte vrucht van droefheid in de regen, zoet en koud roept en raast, verdwaasd en teder.…

Het weer is het weer over en weer de regen de regen de hogere wolken, de wolken soms de nevel in het gloren. Is het wat we al lazen in jullie ogen proefden in de niet uitgesproken erfenis van het straks in jullie denken. Want al wil de dag met weer zon opgaan, wat bindt ons in deze nadagen, houdt nog steek.…

regen huilt zo ook... de wind!…

Ieder jaar de vraag Of het een witte kerst wordt Maar het wordt regen Regen elke dag Tot het einde van het jaar Want de hemel huilt De warme zon schuilt Voor oorlogen en crisis Sneeuw wordt ijs, wordt drab Geen sneeuwwit sprookje Geen eenhoorn of toverfee De kerstboom huilt mee Een jaar van verlies Van loslaten, verder…

naar de zon de zomertijd is heus nog niet vergeten veel regen hier, tsunami daar, orkaan zodra het kan verkas ik naar de maan…

Ontdaan van alles dat mij lief is blijf ik kaal achter en wacht op regen.…

Een milde regen daalt op de kersenbloesem tere bloemblaadjes maken een kleine buiging om hun last te verlichten.…

De regen die mij, in augustus van het jaar dat ik jou zag, verregende Maar terstonds ook mij verdronk, zomert nog door tot eind december…

luister naar de rustige regen het gesuis van de horizontrein en de boten die Gijsbertha heten ------------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 1958…

Een vrouw is alleen een vrouw Zolang de man haar begeert; Wordt de roos zonder regen en dauw Ook niet door de hitte verteerd?…

Vandaag zou er geen zon meer zijn Voorspeld werd Wind en regen Toen onvoorspeld de zon toch kwam Kwam het mij goed gelegen…

Daar ginder al over de heide De blaren vallen Nooit heb ik je lippen gekust, Regen Ritmedansje Witte wijven…

Ze velden bomen en af en toe viel er wat regen tussendoor het waren stoere dennen met pijnappels torenhoog…

De storm en de wind bliezen haar weg, de aarde verstootte haar maar toen ook de zon haar liet dorren overspoelde de regen haar…

een vuistslag regen zo voelt het aan groen van 't zwijgen bestudeer ik de vogels als moment van vluchtig ontkomen…

Blik door het venster regen op het platte dak asgrauw daarboven zij luisterde niet maar het blauw van haar ogen daar verdronk hij in…