Alle inzendingen over duiden

tonen een spel dat ik vroeger al naamloos droomde buiten genieten van moleculen lucht die in hun wind gevlaagde vlucht muziek maken meegaan in de flow van abstraheren tot de bron waar zon haar storm laat keren zoals rohrsach zijn vlekken niet benoemd zijn er geluiden dat energie ons draagt in zijn senso auditief duiden…

de nachtvorst hangt wazig wit over de weiden het vee staat nog op stal het oogt er kil wat ganzen duiden er de ruimte de lage winterochtendzon flikkert bomenschaduw op mijn bril Noord Hollands uitzicht staat niet op mijn kaartje als bonus toegevoegd roert het me stil de conducteur meldt dat de trein rijdt tot Den Helder hij…

een bio-signatuur: misschien wel leven op wellicht veel aardachtige planeten wij dichters zouden dolgraag willen weten of deze kennis méér dan hoop gaat geven misschien wel aardig zijn? wellicht zelfs vrede? dan niet toekomstig maar nog nú, het heden! * Met dank aan Bet voor de verbeterde 2de regel!…

kattebelletje met haar afspraak verbindt zo zegt ze, zo vergeet ze zo belooft ze en zo weet ze dat geen enkele agenda haar belofte waar kan maken maar één sorry van dat smoeltje en ze meent het, want dat voel je dan wil niemand (dus ook ik niet) aan dat lieve warhoofd raken (acajou: mahoniebruin, vooral gebruikt om de haarkleur aan te duiden…

Duid'lijk Laat haar gaan. Zeker los Onbetrouwbaar. Echter Met pijn in mijn hart…

momenten boordevol geluk de lucht en bomen zon en wolken niets kan stuk laat gras en groen maar bij mij komen een steek van jaloezie de blik van schrik het zaaien van de twijfel de onlust in de lucht het is de rust die vlucht stemmingsval is groot de oorzaak wel te duiden het zijn gewoon hormonenbuien waar liefde ademt…

ik stoorde me aan het roekoeën van de duif maar niet genoeg om er m'n geweer voor uit het vet te halen ik wachtte tot een volle tram de halte naderde dan drukte ik me tegen de billen van net zo het uitkwam dat men niet bij me aanbelde kon ook duiden op oneindig talmen als ik iemand op straat zag in z'n regenpak met in de ene hand een hengel…

Er valt in mij een stilte die ik niet kan duiden alsof het allemaal voor niets is geweest een ingewikkeld vragenspel, onwerkelijk niets vermoedende onwetendheid alles achterhaald door het kwaad op zoek naar een werkelijkheid omdat antwoorden nooit komen – adem zuurstof, vitaliteit die ik haalde uit het rouwproces uit het verwerken van…

Vaalblauwe ogen, waas vol waanzin heldere gedachten zijn wensen en zijn dromen vaalblauwe ogen waanzin in zijn geest wirwar van gedachten kronkelend in zijn hoofd de haat, de mensheid, het bestaan verschoppeling van het leven mensheid zo gemeen haat vol haat is wat hij voelt hart vol emoties daders van de pijn en wreedheid zal hij duiden…

koud is de kleur die mij nu nog bedekt het raakt soms zo diep die blik van staal maakte mij zo klein toen ik je riep met mijn ogentaal o, ik heb weet van mijn dromerig verlangen woorden slijten dan droog de lippen jij hoort niet mijn liefdesgezangen wilde zo intens graag dat je mij ongevraagd begreep maar mijn duiden is traag…

Wie durft het te duiden waarin het licht versmelt als de nacht aanbelt waar de engelen waken als de morgen knelt waar huist in mij de held als de doodsklokken luiden ? Wie helpt mij door de tirannie van de jaren waarin ik slechts winters zie ?…

het gebouw straalt gezag uit functionele autoriteit de vriendelijkheid van de portier compenseert de arrogantie van de macht hete koffie breekt het ijs schots en scheef vallen woorden in goede aarde vormen zinnen die verhelderend de situatie duiden drie kwartier later is wederzijds begrip basis voor een stevige handdruk de auto toont…

de grijze tegels hobbelde nog even viel stil in de goot nog tikte de hoge hak pittig staccato op plaats delict verwondering alom hoe dit alles zo kon natuurlijk was er haast in het spel gelukkig geen kwetsuren maar wel het beschadigd pumpje en mogelijk herstel dader had de goot al opgezocht maar zijn herkomst viel niet te duiden…

Als de klokken niet meer luiden omdat de tijd vervlogen is en de woorden niet meer duiden omdat de zin gelogen is, blijf niet rouwen... Als de vlinders niet meer landen omdat de bloem geweken is en de kaarsen niet meer branden omdat de vlam bezweken is, blijf vertrouwen...…

Het voelde wrang, als een gemis dat niet zo rechtstreeks is te duiden. De blijde klanken van de harmonie die door het dorp loopt te marcheren herken ik vaag uit dat warm verleden. De schooljeugd marcheert mee en ik zie mijzelf daar tussen in mijn jongenskleren. Gerust ontwaakte ik, gelukkig zonder reden.…

Leven nog moeilijker dan sterven sommige dagen geen greep krijgen op het bestaan willen negeren wat je ziel poogt te duiden verleden en heden lijken onbestaand als je het NU vat en opvult kan je de tijd weglieven, weet je nog?…

mijn slaap was kort vannacht warrig waren de gedachten die bleven schimmig in onbekende verte hangen ze zijn dan moeilijk te duiden, of er nu engelen zongen dan wel sissende giftige slangen zich in het bewustzijn dwongen zeker is dat een zware klok het zesde uur verslaat en terwijl een zebravink ontwaakt neigt de hemel naar ontluikend…

Er valt in mij een stilte een zijrivier die meandert naar de zee oneindigheid die ik niet kan duiden een vragenspel, onwerkelijk herinnering neemt mijn gedachten mee en de zuurstof die ik haalde uit het verwerken van jouw dood is als vroege mist rond jouw graf verschenen even plotseling is de herinnering weer verdwenen ik zie je telkens…

van diepzinnigheid in gedichten als je je eigen diepzinnigheid niet overziet De diepte niet meer kunt peilen en men vol bewondering maar zegt o wat is me dat toch diep En men zwijgt en durft niets te zeggen want men wil niet de onbegrijpende lijken niet gaan uitleggen dat de inhoud naar grote onzin riekt wees helder en klaar duid…

je spitzen trapten op het koord je stapte zonder zinnen vroeg me om opnieuw beginnen ik nam je bij de hand je danste in fragiel bewegen samen kwamen we de woorden tegen die duidden op een vals cadans jij gaf mij de kans het koord weer aan te spannen zodat oneerlijkheid geen ruimte kreeg om van het touw te vallen je…

de zon is weg de helderheid verdwenen nevels stijgen op in kilte langs je benen voelt klamheid komen nog heb je zicht maar langzaam sluiert mist de wereld dicht geluiden zijn niet meer te duiden verstikkend is de stilte om je heen gewikkeld kou vertraagt maar onversaagd sprankt hoop heel diep van binnen ik wist dat je het…

De eenzame droom schilderde het stille landschap veel kleurrijker dan zijn herinneringen konden vertellen om de betekenis te duiden diep in zijn duisternacht een kleine kwast in zijn handen om de wereld even te veranderen in de fantasie van zijn gedachten onderweg naar een nieuwe droom en het fantasie landschap woekerde voort de…

wij hebben nog nooit samen gedroomd tot ik jou gisteren ontmoette een echte no where plek vol met niet te duiden eigen aardigheden in een sfeertje zonder eigen plek inwisselbaar voor overal en nergens verloren zonder stek met jou kwam licht naar binnen in een warme kleur als wonder uit het eerst beginnen glazen lucht…

zij streek met een delicaat gebaar het geldbiljet glad likte haar vingers mompelde zacht zo dat hebben we ook weer gehad nooit heb ik die scene kunnen vergeten magie van echte profeten zij weten precies wanneer de kentering komt duiden dat terstond de rest heeft al afgedaan en is stand de pede overgegaan het is geen nieuwlichterij…

jij hebt nooit wenkbrauwen getekend stipt enkel illusie aan waarbij gedekte mascara kleuren iets verder dan hun magische pigmenten gaan waar samen zijn beperkingen laat gelden groeit hier het kosmisch wonder van de niet aan te duiden meerwaarde in het mythisch geheel het zijn ogen en lach die op wonderlijke wijze de impact…

Hij wist dat er een ander was Het lukte niet om hem te duiden Wie kon voor hem de klokken luiden Over dat blijkbaar groenere gras Zij was zo stil en teruggetrokken Ditmaal in plaats van uitgelaten Euforisch en in alle staten Omtrent dit zoveelste verlokken Volkomen anders dan voorheen Door wie liet zij zich nú verleiden Wie was het die…

Mij met beide vlerken beet, in eigen ziel zijn thuisland meed, toen ik zijn gouden kooi open deed, het is de vogel vrij van naam, ik duid dat ik hem heb verstaan, met verder ons eigen pad te gaan. Illustratie: Claudia Dacosta…

inzicht, omarmt de toekomstige achtergrond in een teken of in een oneindig woord, wel of niet vermomd vervormd zich niet door onbetamelijkheid zonder vooroordeel in een zwijgend of een ongeschreven woord en zin, nog onbekend voor iedereen die het horen wil hetzelfde geldt, zonder enig geluid en gecalculeerd gewin wat daar op duid…

Het geluid van klankschalen vanuit het dorp doet de stilte van de ochtend verbloemen om de dag te duiden voor de eerste gebeden. Met half geopende ogen ontvang ik die melodie en accepteer ik de ochtendmist in mijn hoofd om de geïnhaleerde energie te besteden.…

Jij schreef het verschil met vroeger aan voelbaar tijdsbesef voor vertrouwen in nieuwe kracht dat geen open boek bleek te leggen uit het zingen van de ziel waarmee enkel broodnodige aanhef de gerichte partner duidde op een rijke stand - zakelijk beginsel ter bescherming - Jij schreef het verschil met later aan tijdsduur gevoeld in winst…