Netgedichten

netgedicht (nr. 20.932):

DE MAGERE MINNAAR

Hij wist dat er een ander was
Het lukte niet om hem te duiden
Wie kon voor hem de klokken luiden
Over dat blijkbaar groenere gras

Zij was zo stil en teruggetrokken
Ditmaal in plaats van uitgelaten
Euforisch en in alle staten
Omtrent dit zoveelste verlokken

Volkomen anders dan voorheen
Door wie liet zij zich nú verleiden
Wie was het die zijn schouder bood

Wie stond er nú tussen hen beiden
Het Venusdier leek wel sereen
Toen zij te biecht ging in haar nood

Bleek tot zijn afschuw het De Dood