3756 resultaten.
- Duizenden levens lang -
netgedicht
4.0 met 41 stemmen 195 is zo hard als steen,
terwijl waarheid uit de buurt van je huis blijft
verdeeldheid, chaos en disharmonie
kan vanzelfsprekend niet jouw krachtige rebellie zijn
kan elk levensmoment zo dankbaar zijn
duizend levens lang miljoenen bloemen,
de befaamde waarheid van iemand anders.…
De laan
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 119 Die lange brede laan
en duizenden verloren voetstappen
twee hoge kanten
met bomen en hun gebogen takken
die daar al eeuwen staan.
Die lange brede laan -
geliefden die hier wandelden
geschaterlach, gefezel
een gestolen kus
een verloren traan.…
duizend levens
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 64 bang voor buitelingen
bang voor het niets
voor kijken naar witte
plekken op de muur
angst voor het
balanceren op een
dunne draad over
de leegte
je nam de angst
uit duizend levens…
De duizend doden
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 431 Achttien waren jullie in getal,
Wachtend op het einde -
Achttien levens die zonder reden
Voortijdig verloren zouden gaan
Onvergelijkbaar met de duizend
Doden die ik dagelijks sterf
En evenveel levens die ik dan
Ongebruikt langs me heen zien gaan…
Kranenburg
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 967 in stilte lees ik
de levens in steen
met duizend doden
leef ik alleen
roze lelies op
een spiegel van water
door hoog gras
loop ik naar later…
Duizend kleuren groen
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.394 om jou
In een mist van vage regen
Komt aan alles toch een eind
Maar de lente geurt door
Terwijl mijn lief zacht verdwijnt
Duizend kleuren groen
Duizend nieuwe lentes
Duizend nieuwe levens
Duizend jaren oud
Duizend keer gevallen
Duizend keer weer opgestaan
Duizend kleuren groen
Brengen een nieuw seizoen…
Terreur
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 141 Het slaat in als een bom
in duizenden levens
Ze worden genomen
of diep geraakt
De doffe klappen
hoort heel Europa
Afschuw en paniek
liefde en troost
Dit samenspel van gevoelens
is krachtiger dan haat…
Krom (Macy 2)
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 1.072 Lanen lopen dezelfde
Weg langs wegen
Aan de straatkant,
Dichter bij
Banen gelegen
Zijn dan jij
De paden krult,
Met vlechten die
Ronde routes vult.…
duizend dichters
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 3.916 Duizend dichters
en nog geen VERS
gesneden brood.
Duizend dichters
en nog geen RIJM
op mijn ruiten.
Duizend dichters
geen gat GEDICHT
in mijn regengoot.
Duizend dichters
en eindelijk een
dicht-STUK.…
Uit duizend
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 80 Een tuin uit duizend
een waaier vol van bloemen
rozen in de knop…
Duizend maal
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 441 Nu valt het wel te rijmen
hoe ongerijmd veel ook voelde
mijn duizend maal dank
voor wat jij in mij vervulde.…
Één van duizend nachten
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 139 Schrijven van mijn hand
zoekt bevend de lijnen
die ik zou lopen door schaduw
van lommerrijke lanen
beschenen door maanlicht
omfloerst door kransen
van kleuren besprenkeld
met sterrenlicht
fonkelend door tere lover
inspirerend tot gedicht
en in heldere beken
sprankelende weerschijn
van nachtelijke romantiek
spiegel uit “Duizend en één…
Één van duizend nachten
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 66 Schrijven van mijn hand
zoekt bevend de lijnen
die ik zou lopen door schaduw
van lommerrijke lanen
beschenen door maanlicht
omfloerst door kransen
van kleuren besprenkeld
met sterrenlicht
fonkelend door tere lover
inspirerend tot gedicht
en in heldere beken
sprankelende weerschijn
van nachtelijke romantiek
spiegel uit “Duizend en één…
Leven en dood
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 680 Staande bij de kassa
staat een oudere klant triest en verloren,
is gisteravond zijn vrouw overleden,
terwijl ik hem condoleer,
voel 'k me bijkans schuldig wanneer
ik hem zeg:
bij ons is een kleinkind geboren,
op het moment dat jouw vrouw
de wereld verliet,
kwam er nieuw leven ter wereld.
Zo dicht bij elkaar liggen leven en dood…
Nacht
poëzie
4.0 met 3 stemmen 323 ’t Gestarnt’, dat de avond wekte in ’t Zuiden
Is reeds in ’t spieg’lend meer gezwicht.
De maan onthult haar kwijnend licht;
En drinkt de balsemgeur der kruiden.
De nacht, reeds half voorbijgesneld,
Heeft aller scheps’len oog geloken.
De tortel rust, in ’t nest gedoken;
De leeuwerik bij zijn gade in ’t veld.
Zijn…
De andere helft
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 494 Gisteren, vroeger en nog levens ver
wil ik je weer ontmoeten
verlangen onstilbaar, meer en meer
ik wacht zo'n duizend jaar, echt waar
je zal me vinden en herkennen
mijn ogen, hart, totale wezen zien
rivieren vloeien samen, onvermijdelijk
het tijdstip volgend dat het juiste is.…
De Eberhard van der Laan Laan
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 105 Het overlijden van van der Laan
is geen doodlopende weg
maar een blijvende Laan
waar wie goed doet goed ontmoet, op
DE EBERHARD VAN DER LAAN LAAN
en alle overige straten, pleinen, stegen en grachten
van Amsterdam!…
- Duizend jaren -
netgedicht
4.0 met 47 stemmen 277 Alles is mij toevertrouwd
voel vermoeid de wake van een nacht
gebukt
gaan duizend lasten heen
draven verder door mijn hoofd
als jaren eindeloze historische kracht
zachtmoedig en nederig
langst de kunstwerken des levens
klinkt de stem gezet in vrijheid
als koningen willen heersen
met richtlijn in mijn hart
de wijzen verstandig gebogen…
De laan uit?
snelsonnet
3.0 met 11 stemmen 756 Een baas geeft graag zijn zieke knecht ontslag,
De Nederlandse wet verbiedt het echter.
Hij dient verlof te vragen bij de rechter
Die dan meestal bepaalt dat het niet mag.
In ons land worden zieken zonder vragen
Alleen maar uit het ziekenhuis ontslagen.…
De laan uit
snelsonnet
2.0 met 31 stemmen 1.511 Wat ben ik blij dat bij de KPN
Veel medewerkers hun ontslagbrief krijgen
Omdat daardoor de koersen zullen stijgen
En ik sinds gister aandeelhouder ben.
De kostenpost van al dat personeel
Is ons beleggers sowieso te veel.…
Beschuitkruimels (voor Jeannet)
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 629 Als een mooi beschuitje, besmeerd met boter, plakje kaas,
plots van tafel valt - net misgegrepen- dat al verkruimelend
wordt platgetrapt op de stenen vloer, oneetbaar verandert,
zo verpulveren vele levens, ongekend, stil en onbegrepen,
vervuild, besmeurd, gevallen, vastgeplakt en kapot getrapt,
in duizenden onbekende, intelligente kruimeltjes…
De schreeuwende stilte
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 218 Ik hoor weegeklaag in deze schreeuwende stilte,
het wanhopige bidden van een vader, een zoon,
van hen die wenend van heimwee en pijn
hun kapotgeschoten dromen en levens hier gaven.
Maar wat is een soldatenkerkhof toch schoon.
Witter dan wit zijn de duizenden graven
en het gras is nooit korter geschoren geweest.…
Siberen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 155 Inheemse herders of
cowboys van Siberië
zo worden zij genoemd
Met hun wel zeer
nomadische levens-
wijze; duizend kilo-
meter lange tochten
soms zelfs nog meer
Hun slede getrokken
door rappe rendieren
die zonder problemen
wereld ruilen
Van hun zomergebied
naar de winterweide
of zeker omgekeerd
van koud weer warm
Siberië, zomer…
De tijger
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 1.285 Ik waai niet weg
de tijger
met de kracht van duizend levens
geeft moed aan het verstand
gesloten, ontsloten
het leven in de hand.
De zon brandt van verlangen
de kooi is open
laat het hart weer lopen.…
Ruimtekunstenaar
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 113 Werkten we vroeger voor de kerken
Nu is de ruimte om ons heen,
de gebouwen, de lanen, de stranden, de bossen,
die er allemaal al zijn of nooit geweest.
Een zandvlakte bezaaid met olifanten. Een sneltrein
spoor van Lelystad naar Amsterdam de duizenden huizen,
de bossen, de standen de sportvelden Dat wat nog niet geweest is.…
Zeven Levens
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 930 Zet al die levens op een rij en
je komt vanzelf weer terug bij MIJ.…
Het laatste woord,
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 165 Zonnen als behang, onbeweeglijk
boven werelden als medaillons
waar de toekomst ligt geschoren,
in het onkruid van de golven, draag
het tij en ontij in gelijke maten met
me mee, om de nek van de tijd geborgen,
een doolhof van de aardse stee en
in de boezemkamers van de hartslag
in het ongezouten leven, gedolven
uit het ritme van seizoenen en…
Herfstig is mijn tijd
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 231 Ik sta nog wel in zomertooi
maar herfstig is mijn tijd.
Mijn stam, eens rank en glad
is knoestig krom.
Het bos waarin ik groot geworden ben
dunt zich steeds verder uit,
mijn takken reiken nog omhoog
maar raken nauwelijks andere meer.
Wat schaduw geven doe ik nog
maar vruchten zoveel minder dan voorheen.
De stormen van de tijd
hebben…
EEN SPREKER DIE MAAR NIET UIT DE WAR KWAM
poëzie
4.0 met 9 stemmen 2.678 Jeroen wou zeggen: 'buitensporig',
Maar 'borenspuitig' kwam er uit.
Een poging, om 't weer goed te maken,
Had 'sporenbuitig' tot besluit.
Nog bleef de man naar juistheid streven
En 'spuitenborig' werd de klank; -
Toen zag hij af van verder pogen
En sprak: 'Meneren! 'k zeg u dank,
Dat gij de daad hier voor de wil naamt;
Een goedheid…
Vlas.
poëzie
5.0 met 4 stemmen 503 'k Was buiten aan 't dolen. De zomernatuur
Ontplooide haar kracht allerwegen;
En tuinbed en boomgaard en akker en wei, -
't Sprak alles van God en Zijn zegen.
't Was alles zo feest'lijk, zo rijk en zo schoon;
Het rondzien was zuiver genieten,
En deed aan de trillende snaren der ziel
Een zacht Hallelujah ontvlieten.
Ik zag naar de…