Alle inzendingen over eenzaamheid dark room

Net begonnen, lees jij je in zo relaxed en kalm als jij zit, is waarschijn- lijk jouw leven in elk geval op het moment dat jij hier werd vastgelegd 84 jaar geleden, zat jij in dit tafereel dit tableau van woordbegeerte, intellectueel Inmiddels ruim acht decennia verder in tijd wordt veel meer gereisd en nog minder gelezen Met 'Hotel Room…

Zonder de lasten ervan willen leven in de stad, boven de schoorstenen, schoon schommelen in oma's stoel voor het erkerraam de sluimerende monden van de pokdalige daken te zien ontwaken zonder hun gif te hoeven ruiken en het dan ook nog eens in te ademen uit solidariteit met ieder die snel moet leven in de stenen wereld waar alles…

niet anders willen zijn niet raar, niet bijzonder niet leven bij het wonder niet meer alleen op een lege bank in het overvolle park niet een dwaling een eenzelvige gestalte frêle hangend in de mist niet verloren in een geschapen wereld die niemand kent niet de grijze droom tussen de blozende slaap maar weten wie je bent…

Bordjes op het plein, naar Berlijn, Parijs, Rome – ja, hier ben ik thuis.…

De kerk in Rome betaalt zelfzuchtig de tol voor liefdeloosheid…

Maar gij, gij waart toch de belichaming van het Roomse Hart!?…

je ziet er uit als een gebakje vol zoetigheid en room ik kijk naar je en... pak je of? is het slechts een droom…

Als de kerels te gare zijn, doedle, bomle, rom, dom, dom... Wat liedje moet er gezongen zijn, doedle, rom, dom, dom? 't Kerelslied, 't kerelslied, doedle, bomle, rom, dom, dom 't kerelslied, 't kerelslied, doedle rom, dom, dom. Ze renden met zessen langs de baan, zij hadden stalen kleren aan; Isegrims, Isegrims.…

In eigen stilte en eenzaamheid nam ik me voor hield ik het bord goed voor me uit, waarop dan wel stond: "de diepgang der dingen". Ik moest hier enig graafwerk voor verrichten. Het zou me van mijn strijd verlichten. Voor velen nam dit proces het zonlicht tijdelijk weg.…

Het is doodstil doch de kalme golfslag van het bloed voel ik als mentale kracht door mijn aderen stromen de tijd gaf me de ruimte daar aan te bouwen misschien bovenmenselijk om te dragen maar toch het kan je innerlijk sterk maken hoewel de botten kraken het juiste woord vond bij de bron waaruit ik kracht ging putten nu in mij latere…

Ik doe de deur open en ga naar binnen Jij bent er alles gesloten Dat voelt zo eenzaam…

room drijft steeds boven zoals banale woorden nooit diepgang vinden.…

ik pluis stilte uit als huis voor de vele menselijke aberraties dat drukkere tijden dan ooit meemaakt gelegen aan een onbegaanbaar pad met tal van zijwegen waar iedere richting zijn eigen realiteit in luguber een gestalte kan geven zelfs in de obscuurste spelonken van het dark net is stilte gefaseerd heter dan hel waar de hitte…

toch niet met "Rome of munt" wat kan mij in hemelsnaam Rome schelen typisch Zalm met zo'n rare stunt nee Zalm, laat onze munt toch ongemoeid houd je bezig met echte financiële zaken laat ons Beatrix met "kop of munt" of moeten we tossen om de keus te maken ?…

tussen de marmeren pilaren speel jij je spel ik achtervolg je op mijn lederen sandalen vang een glimp op van je kleed herken je lach en weet dat we later in elkaars armen komen tot bedaren…

Door passie overrompeld Vanaf ons eerste moment Jij greep mijn hart en Ontleedde Daar passie Hartstocht Het mooiste zendt 'k Wil slechts jou. Ja jou alleen Echt vanaf dat ogenblik Mijn blik in jouw hel- 'dre ogen Vol vuur en Liefde De mooiste kick Dwaal met mij door 't leven Standvastig. Zeker robuust Onze harten klop- pen samen…

Langs maanden rent zij voorbij de tijd waar later haar ademloos inhaalt zijn schaduw plots verschenen onder de lantaarnpaal vlakbij die ene blauwe luifel waagt verward slaat zij beide armen om haar schouders verweren helpt niet de laatste run is wankel het ijs smelt…

zachtroze of gelig, brozen puimsteen is alles wat nog rest van Rome's antieke stad, maar voor wie goed luistert, het oor dicht tegen de verweerde muren aangedrukt, ja, die hoort het krachtig fluisterend, sterke, soepele Latijn, gebeeldhouwde zinnen van Cicero en diens trotse medesenatoren, weerkaatst door de muren en stijle zuilen van de…

Iets bleef toch, zo men ziet: 't oud rooms-zijn bleef in waarden en overleeft verval en kankerend ontaarden.…

Volgens Ali is Europa een museum volgens Adam is in een museum wonen fijner dan museum zijn…

Van de Engelse tea-room kunnen wij wat leren Zitten vol met kokette dames en heren Geweldige selectie in thee Je krijgt een hele pot mee De scones zijn onovertreffelijk goed De clotted cream is niet overdreven zoet Vergezeld van boter en marmelade Of liever taart met chocolade Cream tea, high tea, kies maar uit Prachtig ingericht met…

Surrealistische dromen hebben de nacht in hun macht. Zij lijken een uitleg te geven waarmee de realiteit niet lijkt te kunnen leven. Zij geven aan de psyche een magische kracht. Soms verklaren zij een noodzakelijkheid van het leven dat aan zijn eigen angsten lijdt; zich te ontdoen van een eigen strijd met de tijd. Een tijd waarin…

Door het antieke Rome Doolden ooit enge fantomen Die waren heel slecht Maar bestonden niet echt Dus spookten ze enkel in dromen…

Een Roomse homo uit Schagen wilde de bisschop behagen Hij greep naar zijn staf en zoog hem af om daarna een biecht aan te vragen…

Nee, de mensen zijn niet dom kleden zich enkel even om tot onverlaten van de straten om zichzelf weg te sturen weg van alles dat voorbij gaat achter maskers om te gluren naar het liefste dat hun lief is noten roffelen op trom de kalebassenman speelt bas de burgemeester bombardon Rom pom pom pom, rom pom pom pom confetti regent op gazon…

Hij vloog van Rome naar Washington waar hij een nieuwe thriller begon. Met Brownse methodes vond hij weer codes die ons redden van een armageddon.…

Mijn lief, mijn lief en ik vervelen ons dagelijks, hij kijkt rond op internet en ik oefen om hem niet te storen vingerzettingen in de lucht ik zal weggaan, verhuizen en hij? zit zich te verbijten op zoek naar een uitweg langzaam valt de avond geruisloos sluit ik de piano kon ik hem maar helpen voet voor voet vier passen tot achter…

ik ken jou wel maar zien doe ik je niet onhoorbaar ben je toch raak je mij vooral in stilte snij je nog dieper dan oosten wind tegen mijn schrale gezicht gelijk de verkleurde kalender boven het dressoir omarm jij mij iedere dag opnieuw…

glas van de altijd lege kamer verveelt de regen mij die saai de uren maakt niksend hang ik rond de zondag verspillend die als zovele dagen zich nat verdrijven laat terwijl er niets gebeurt knaagt stilletjes vragend mijn geweten en gemoed wat of ik nou toch doe veel te snel en veel te ver rijd ik in mijn auto rond om de zin van eenzaam…

Ik slip, glijd vertraagd af op mijn verplettering -- De tijd breidt zich uit.…